De exen van Caroline en Marco werden óók verliefd 

22 juli 2024

Toen Caroline (59) haar gezin verliet voor jeugdliefde Marco, had ze nooit gedacht dat de toekomst zó goed zou uitpakken. Hun exen werden verliefd op elkaar en hebben nu samen een dochter. “We zien eigenlijk alleen de voordelen.”

Caroline: “Marco en ik kennen elkaar eigenlijk al ons hele leven. Hij woonde schuin tegenover mij en we zaten in dezelfde klas. Toch gingen we niet echt met elkaar om. Misschien omdat we allebei rood haar hadden; dat vond ik in die tijd helemaal niet mooi. Ook was Marco piepklein en tenger, terwijl ik juist het langste meisje van de klas was. Op een schoolfeestje heeft hij me een keer gevraagd of ik wilde schuifelen en toen heb ik blijkbaar gezegd: ‘Nou, ik dacht het niet!’. Zelf herinner ik me er niets van, maar Marco wist het dertig jaar later nog precies… Nadat ik in mijn tienertijd naar Amsterdam verhuisde, zijn we elkaar uit het oog verloren. Nog één keer heb ik hem gezien, tijdens het uitgaan. Mijn oog viel op een grote, brede vent met een bos rood haar. ‘Dát vind ik nou een leuke gozer’, zei ik tegen mijn vriendin. Toen hij zich omdraaide, herkende ik Marco meteen aan zijn neus. Toch ben ik niet op hem afgestapt, ik had al een relatie.
Op mijn veertigste schreef ik me in op Schoolbank, om te kijken of ik oude bekenden kon vinden. Al snel kwam ik in contact met een vriendinnetje van de lagere school. Zij stelde voor om een reünie te organiseren. Binnen no-time had zij iedereen opgespoord, zelfs leraren en mensen die in het buitenland woonden. Toen ik Marco die avond weer zag, was het meteen ‘boem’. Alsof ik door de bliksem getroffen werd. We hebben de hele avond alleen maar met elkaar gesproken. Pas tegen de ochtend reed ik naar huis. Verzonken in gedachten, reed ik zo de afslag voorbij. Wat was er nu net gebeurd? Waarom was ik zo van slag?
Ik had op dat moment al dertien jaar een relatie met Phil, we hadden samen een zoon van negen. Helaas was de vonk al een tijdje uitgedoofd. Dat had ik ook al meerdere keren aangekaart, maar we hoopten allebei dat het weer goed zou komen. Nog geen twee dagen na de reünie kreeg ik een mailtje van Marco: Heb je zin om een keer samen te lunchen, of wil je liever wachten op de volgende reünie? Ook hij had al een vriendin, wist ik. Toch ben ik gegaan. Die middag hebben we voor het eerst gezoend.
Een paar dagen later heb ik Phil verteld dat ik verliefd was op een ander. Op dat moment wist ik nog helemaal niet of het wat ging worden met Marco, maar dat maakte me niet uit. Dat ik voor een ander was gevallen, was voor mij hét teken dat het over was tussen mij en Phil. Bovendien wilde ik hem niet bedriegen. Hij was tenslotte de vader van mijn kind. Als onze breuk zou uitlopen op een vechtscheiding, zou Jordi daarvoor de prijs betalen. Dat wilde ik hoe dan ook voorkomen.”

Koppelpoging

“Phil was woedend, verdrietig en teleurgesteld. Toch stak hij ook al snel hand in eigen boezem: ik had hem immers vaker gezegd dat ik niet gelukkig was. Ik heb even op mezelf gewoond en na drie maanden ben ik bij Marco ingetrokken. Ook hij had zijn relatie verbroken. Marco kreeg al snel een goede band met Jordi en ik met zijn dochter Kiki van vier. Yvonne, de moeder van Kiki, en Marco waren al langer uit elkaar. Doordat zij niet degene was die hij had verlaten voor mij, was er tussen ons geen ‘gedoe’. Als zij Kiki kwam halen of brengen, dronken we gewoon samen koffie. Tussen de mannen lag dat natuurlijk wat ingewikkelder, maar na een maand of twee gaf Phil uit zichzelf aan dat hij Marco graag wilde ontmoeten: hij zou tenslotte ook voor onze zoon gaan zorgen. Dat vond ik zo’n groots gebaar. Niet alleen naar Jordi toe, maar ook naar mij en Marco. Allebei waren ze heel zenuwachtig toen ze elkaar voor het eerst de hand schudden, maar eigenlijk gingen ze al snel heel relaxed met elkaar om. Als Phil Jordi kwam halen, bleef hij vaak nog even gezellig hangen. Soms gingen hij en Marco zelfs samen naar een voetbalwedstrijd van Jordi en dan stonden ze gebroederlijk langs de lijn.
Ik raakte uiteindelijk goed bevriend met de zus van Yvonne. Toen zij Phil een keer op een feestje zag, zei ze: ‘Wat heb jij een leuke ex, zou dat niet iets zijn voor Yvonne?’ Grappig genoeg had ik daar zelf ook al eens aan gedacht. Geen idee waarom, maar ik vond ze wel bij elkaar passen. Nu iemand anders dat ook opmerkte, besloot ik ze meteen te gaan koppelen. Phil en Yvonne kwamen regelmatig bij ons over de vloer om Jordi of Kiki te halen, maar op een of andere manier liepen ze elkaar altijd net mis. Bewust liet ik ze daarom een keer tegelijk komen. Natuurlijk was Phil – die altijd op tijd is – nét die dag te laat. Achteraf heeft Yvonne nog tegen me gezegd: ‘Oh, dus dáárom bleef je me maar cappuccino’s voeren!’ Maar goed, mijn plannetje werkte: toen ze eindelijk in dezelfde ruimte waren, zag ik meteen dat het klikte. Een paar weken later had Marco een sportwedstrijd en was iedereen er. Phil en Yvonne zaten naast elkaar op de tribune de hele tijd te kletsen. Toen ik naderhand voorzichtig polste, gaven ze allebei meteen toe dat ze elkaar leuk vonden. Ik spoorde Phil aan om haar mee uit te vragen, maar hij sputterde tegen: ‘Dat kan toch niet, we zijn jullie exen!’ Onzin, vond ik. Misschien zou er in het dorp wat geroddeld worden, maar waarom zou je rekening houden met wat anderen vinden? En van Marco en mij hoefde hij zich al helemaal niets aan te trekken, want wij vonden het alleen maar superleuk. Al snel waren ze een stel.”

Next best thing

“Ongemakkelijk? Dat is het nooit geweest. Ik denk ook dat dat komt doordat we het elkaar allemaal gunnen. Als één van ons vieren er anders in had gestaan, was het hele feest niet doorgegaan. Maar wij zien eigenlijk van begin af aan alleen maar de voordelen. Natuurlijk is het voor een kind het mooist als de ouders bij elkaar blijven, maar als dat niet gaat, hebben wij wel the next best thing: Jordi en Kiki – die inmiddels 27 en 23 zijn – groeiden op als broer en zus en waren altijd tegelijkertijd bij ons of bij hun ‘andere ouders’. Doordat we vlakbij elkaar woonden, hoefden de kinderen geen rekening te houden met de vaste omgangsregeling, maar waren ze vrij om van het ene naar het andere huis te gaan. Van vriendinnen hoor ik weleens van problemen met ‘hexen’, of dat de naam van de ex niet eens genoemd mag worden. Dat geeft voor een kind heel veel druk. Bij ons speelden dat soort dingen allemaal niet, waardoor de kinderen ook geen moeite hadden met de nieuwe partners van hun ouders. Al vond Jordi het in het begin heus wel even gek dat papa’s nieuwe vriendin de mama van Kiki was. We zijn ook niet meteen heel close met elkaar geworden, hoor. In het begin vond ik het nog lastig: wat doe je met verjaardagen? Omdat Jordi graag een keer uit eten wilde, heb ik Phil en Yvonne uitgenodigd om mee te gaan. Dat was eigenlijk heel gezellig. Daarna wilde Kiki natuurlijk hetzelfde met háár verjaardag. Toen heb ik een appje gestuurd naar Phil: ‘Zullen we er anders maar een traditie van maken?’ Dat is gebeurd. Ook nu de kinderen ouder zijn en niet meer thuiswonen, gaan we nog steeds op hun verjaardag met z’n allen uit eten en feestdagen vieren we vaak samen.
Het leuke is dat Phil en Yvonne ook nog een dochter hebben gekregen: Pippa is nu bijna twaalf. Ik herinner me nog goed dat mijn ex me belde om te vertellen dat Yvonne zwanger was. Ik wist dat zij allebei graag nog een kind wilden, dus ik was meteen blij voor ze. Zelf ben ik ook nog twee keer zwanger geweest, maar beide keren is dat geëindigd in een miskraam. Toch heb ik het er nooit moeilijk mee gehad dat het bij onze exen wél gelukt is: Marco en ik houden enorm van onze vrijheid en eerlijk gezegd weet ik niet of een kind nu in ons leven had gepast.
Voor Jordi en Kiki is het natuurlijk superleuk dat ze hetzelfde (half)zusje hebben. En zelf heb ik ook een goede band met Pippa: in ons vorige huis hadden we een zwembad en dan kwam ze regelmatig even langs om te zwemmen en een ijsje te eten. Eigenlijk vormen we met z’n allen nu gewoon one big happy family!
Hoewel we uit een dorp komen waar iedereen elkaar kent en er ook weleens wat wordt gefluisterd, hebben we nooit nare reacties gehad. Ik weet nog dat Kiki een keer thuiskwam van school en zei: ‘Ik heb maar tegen de juf gezegd dat jullie geruild hebben, want ik wist niet hoe ik het anders moest uitleggen’. En eigenlijk is dat ook gewoon de makkelijke versie van het verhaal, haha. Wat anderen denken, maakt me helemaal niets uit. Ik vertel het juist graag, omdat ik het zelf gewoon een heel bijzonder liefdesverhaal vind.”

Dierbare vriendschap

“Inmiddels zijn wij verhuisd naar een ander dorp, maar de vriendschap is gebleven. Binnenkort ga ik bijvoorbeeld een dagje shoppen met Yvonne en haar zus. En als Marco een weekendje weg is voor zijn werk, eet ik soms bij Phil en Yvonne. Een paar jaar geleden had ik op skivakantie mijn knie gebroken. De timing was heel ongelukkig, want we zaten middenin een verbouwing en ik kon niet de trap op naar de badkamer. Toen hebben Phil en Yvonne ons heel lief opgevangen: vier maanden lang hebben we daar drie à vier dagen in de week gegeten en mocht ik bij hen douchen. Fantastisch toch, dat je zo’n goede band kunt houden met je ex? Phil is me nog steeds heel dierbaar en ik weet dat Marco datzelfde voelt voor Yvonne: als je samen kinderen hebt, blijf je nu eenmaal voor altijd met elkaar verbonden. Dan is het fijn als je respectvol, of zelfs vriendschappelijk, met elkaar om kunt blijven gaan. Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik, toen ik verliefd werd op Marco, meteen heb gekozen om eerlijk te zijn. Als ik achter Phils rug om een affaire had gehad, had hij daar misschien veel minder makkelijk overheen kunnen stappen. Van Phil vind ik het bewonderenswaardig dat hij ervoor heeft gekozen zijn ego aan de kant te zetten en zich open te stellen voor Marco, in het belang van onze zoon. Ik ben er trots op hoe we allemaal altijd onze kinderen boven onze emoties hebben gesteld. Mede daardoor zijn onze gezinnen nu zo mooi met elkaar vervlochten.” 

Tekst: Marion van Es
Foto: Amaury Miller
Visagie: Wilma Scholte

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.