Familie Jansen wacht op antwoord
29 oktober 2012
Angelique en Remy moeten een beslissing gaan nemen: verder met de chemotherapie van Kyra of haar laten opereren? Een hele lastige keuze, die ze helaas toch zullen moeten maken…
Angelique en Remy moeten een beslissing gaan nemen: verder met de chemotherapie van Kyra of haar laten opereren? Een hele lastige keuze, die ze helaas toch zullen moeten maken…
Terwijl beide kinderen druk aan het spelen zijn, gaat de telefoon. Het is een drukte van belang bij ons thuis. Auto’s vliegen over de vloer en Kyra en Sam rennen en gillen erachteraan. Hier en daar vliegt Sammie even uit de bocht om vervolgens door te denderen. Door de drukte heen pak ik de telefoon op en tot mijn schrik is het de oncoloog uit Groningen. Ik ga snel in de keuken zitten en probeer haastig een pen en een stuk papier te vinden, terwijl de oncoloog van wal steekt.
Ze hebben naar alle opgestuurde materialen gekeken en ook voor hen is het niet een gemakkelijke casus. Voorzichtig spreekt hij zijn voorstel uit. De operatie zal in tweeën worden uitgevoerd. Eerst wordt via de buik de tumor aan die zijde weggehaald. Dan is het afwachten of er nog kwaadaardige cellen in het stukje tussen de wervels in zit. Als dat het geval is, dan via de rug opereren en kijken of er een zenuwbesparende operatie mogelijk is. Dat kan, en dat had onze oncoloog ook al aangegeven, alleen worden bekeken op de operatietafel zelf. En zo kun je een eventuele protonen-bestraling achter de hand houden.
Door het gegil van de kinderen heen hoor ik hem aan en begin enigszins hoop te krijgen dat er nog andere mogelijkheden zijn. Maar naarmate de dagen verstrijken en wij het er thuis over hebben, begin ik erge twijfels te krijgen. Twee zware operaties, die er wellicht toch uiteindelijk toe leiden dat ze haar zenuwen niet kunnen sparen…
Nee, zegt mijn hart. Nee, zegt mijn onderbuik. En ook onze oncoloog is het er niet geheel mee eens. Waarom snijden als protonen-therapie een hele goede optie is? Een bestraling waarbij we weten dat we 99,9% zekerheid hebben dat de kwaadaardige cellen doodgaan. Dan houden we de operatie achter de hand.
Langzaam maar zeker weten Remy en ik het zeker: we gaan voor bestraling naar het buitenland. Onze oncoloog heeft het al in gang gezet, nu is het alleen nog de vraag waar we naartoe gaan. Wordt het Zwitserland, Duitsland, of misschien wel Frankrijk? En wanneer gaan we? En hoe moet dat met de verzekering? Dat is allemaal nog even afwachten. Maar één ding is zeker: dit weekend gaan we wel weer het ziekenhuis in voor een nieuwe ronde chemotherapie.
