Fenna ruilde de serieuze Hans in voor een Griekse barman

Tekst: Redactie Vriendin

7 augustus 2023

Fenna was best gelukkig met Hans, totdat ze samen op vakantie de liefde van haar leven tegen het lijf liep. De barman van het hotel waarin ze verbleven..

Fenna (39): “Ironisch genoeg boekten Hans en ik die vakantie naar Griekenland omdat ik had gehamerd op meer avontuur. Van Hans hoefde het niet, hij vond het prima om weer naar het huisje in de Dordogne te gaan waar we al jaren kwamen. Dat was een heerlijk huisje hoor, maar na zes jaar lang twee weken in de Dordogne had ik zin om eens iets anders te zien. Nou vooruit, zei Hans, als ik dat dan zo graag wilde. Ik boekte een vakantie naar Kreta, acht dagen in een hotel. Ik zag het al voor me: met onze voeten in het zand cocktails drinken, samen naar de zonsondergang kijken, eindeloze gesprekken. Verandering van omgeving voor een verandering in onze relatie – dat idee.
Want dat was nodig, die verandering. Hans en ik waren zeven jaar samen, ik was 29 toen we iets kregen, hij 35. Ik had al de nodige mislukte relaties achter de rug. Niet zo verwonderlijk, aangezien ik altijd op foute mannen viel. Dat moest anders en ik besloot de foute mannen af te zweren en beter naar mijn vriendinnen te luisteren. Binnen een halfjaar ontmoette ik Hans, een vriend van de vriend van een vriendin. We raakten aan de praat op een feestje en ik vond hem interessant. Hij was alles wat mijn vorige vriendjes niet waren: bedachtzaam, serieus, intelligent, ambitieus in zijn werk als IT’er.”

Verguld

“Toen we elkaar niet lang daarna opnieuw troffen op een feestje, merkte ik dat ik de hele avond met hem bezig was. Opnieuw voerden we een lang gesprek en aan het einde van die avond was ik verliefd. Hij ook, maar dat liet hij nog niet merken, al zoenden we toen wel. Ik appte hem de volgende dag en een week later hadden we onze eerste echte date. Ik weet nog precies hoe ik die avond zo ongeveer naar huis zweefde: eindelijk had ik een leuke man ontmoet die niet volgende week weer gevlogen zou zijn. Ik was 29, het zou eens tijd worden. Mijn vriendinnen en mijn ouders waren verguld met mijn keuze, zij hadden zich vaak genoeg zorgen gemaakt of het nog wel goed zou komen met mij en de mannen. Hans nam al die zorgen weg.
De eerste jaren ging het goed. Allebei waren Hans en ik druk met ons werk, we kochten een huis, hadden het over kinderen. Hans wilde graag een gezin. Ik heb niet echt een kinderwens, maar ik stond er ook niet afwijzend tegenover. We besloten maar eens te kijken wat er gebeurde, maar na een jaar was ik nog niet zwanger. Prima, vond ik, en Hans eigenlijk ook. Als het ons niet gegeven was, zouden we niet allerlei behandelingen gaan doen. Met z’n tweeën hadden we het ook goed. Achteraf ben ik blij dat we nooit kinderen hebben gekregen. Ik heb van allerlei kanten het verwijt gekregen dat ik egoïstisch ben. Dat is misschien ook wel zo, maar ik heb niet het leven van kleine kinderen overhoop getrokken, dat vind ik een fijn idee.”

Zuchtend akkoord

“De eerste scheuren ontstonden na een jaar of drie. Ik vond het benauwend dat Hans nooit in was voor avontuur, het irriteerde hem dat ik juist van alles wilde ondernemen. Het liefst stapte ik zonder plan in de auto en dan zagen we wel waar we uitkwamen. Daar had Hans niets mee. Hij wilde dus elk jaar naar de Dordogne en begreep niet waarom ik daar klaar mee was. Die vakantie naar Griekenland, daar ging hij zuchtend mee akkoord. Hij vond het vooral een hoop gedoe, maar ik wilde hem laten zien dat het leuk is om nieuwe plaatsen te bezoeken, nieuwe dingen te ontdekken. Ik hoopte dat ik hem kon overhalen dat vaker te doen.
Maar eigenlijk denk ik dat het daar in Griekenland duidelijk werd dat Hans en ik echt verschillend waren. We hadden er misschien wel uit kunnen komen. Als ik meer vrijheid kreeg om eropuit te trekken, bijvoorbeeld met vriendinnen, had dat voor mij veel gescheeld. Maar daar reageerde Hans vaak negatief op: waarom geld uitgeven aan een weekend Barcelona als je ook thuis kon blijven? Andersom zat ik hem te veel op zijn nek om juist avontuurlijker en relaxter te worden, terwijl dat gewoon niet in hem zit. Daar had ik mee kunnen stoppen, ik kon hem niet veranderen. En misschien, als ik daar in Griekenland niet aan de praat was geraakt met de barman, waren we er wel uitgekomen. Maar zo liep het niet.”

Cocktails

“We kwamen aan het begin van de avond aan in ons hotel en gingen eten. Hans wilde daarna liever terug naar de kamer omdat we nog moesten uitpakken, maar ik haalde hem over een drankje te drinken bij de strandbar. Met blote voeten in het zand zaten we aan de cocktails, precies zoals ik het me had voorgesteld. Ik zei dat we dit echt vaker moesten doen en om een of andere reden zorgde die opmerking voor woede bij Hans. Hij verweet me dat ik alleen maar mijn gelijk wilde halen en dat ik alles afkeurde wat hij wilde en hoe hij leefde. Op dat moment voelde dat heel onredelijk, maar achteraf begrijp ik hem wel. Hij was moe, hij was in de stress door de reis, en dat ik zo genoot van de plek en het moment voelde voor hem alsof hij eerder tekort was geschoten. Niet heel rationeel, maar goed, zo gaat dat vaker in ruzies. Boos gingen we terug naar de kamer en de volgende ochtend hadden we het nergens meer over.
’s Avonds zaten we weer in het barretje. Ik was er wat eerder omdat Hans even naar de kamer was gelopen. Ik ging op een van de krukken zitten en daar stond hij. Alexios. Alex, zoals ik hem noem. Met zijn donkere haar, zijn stoppelbaardje, zijn mouwloze shirt en zijn ogen die dwars door me heen keken. ‘Een mojito?’ vroeg hij, omdat ik dat de avond ervoor ook had besteld. Toen was hij me niet opgevallen, wat ik achteraf niet begrijp. Misschien kwam het door die ruzie. In elk geval zei Alex: ‘Just one?’”

Hoge hartslag

“Ik wilde ja zeggen, maar wist dat Hans eraan kwam en bestelde er twee. Ik verbeeldde me dat hij teleurgesteld was. Tot mijn eigen verwarring was ík dat wel toen Hans twintig minuten later aanschoof. In die tijd had ik uitgebreid met Alex zitten praten, over zijn leven op Kreta, zijn moeder die recent was overleden, zijn droom om zelf een hotel te beginnen, van alles. Andersom stelde hij mij vragen die me al heel lang niet waren gesteld: wat zijn je dromen, waar word je gelukkig van? In heel weinig tijd had ik een dieper gesprek gevoerd met de barman dan in jaren met mijn eigen vriend.
Ik had het er helemaal warm van toen Hans aankwam. Hij zag meteen dat er iets was, maar ik deed zo normaal mogelijk. Expres ging ik met Hans aan een van de tafeltjes zitten, zodat we niet recht voor Alex’ neus zaten. Maar ik bleef de hele tijd naar hem kijken. Hoe hij bezig was achter de bar, hoe hij ontspannen met de gasten kletste – ik leek wel een puber zoals ik naar hem zat te gluren. Dat bleef niet onopgemerkt en die avond in bed kregen Hans en ik knallende ruzie. Ik ontkende dat de barman me niet onberoerd liet, hij verweet me dat ik loog. Wat ook zo was trouwens, want de gedachte aan Alex bezorgde me een hartslag van 180.”

Soulmate gevonden

“Boos trok ik een jurkje aan en liep weg, naar het strand. Daar was Alex nog bezig in de bar. Hij zag me, maakte een cocktail en die nacht zaten we tot drie uur te praten. Achteraf heb ik daar spijt van. Niet van mijn tijd met Alex, want die was geweldig. Maar ik heb Hans onnodig pijn gedaan. Want eigenlijk rende ik vanuit ons bed rechtstreeks in de armen van Alex. Dat heeft hij me vaak verweten, en daar heeft hij gelijk in. Die nacht zoenden Alex en ik. Hans gelooft niet dat het daarbij is gebleven, maar dat is wel zo. De hele vakantie zijn we niet met elkaar naar bed geweest, ik was immers met Hans. Al was hij zó boos op me dat hij eigenlijk geen woord meer met me heeft gesproken. ‘Ik denk dat we uit elkaar moeten gaan’, zei ik op de laatste dag. Hans knikte alleen maar.
Tijdens de vakantie bracht ik tijd door met Alex zodra het kon. We hebben meerdere keren gezoend en heel wat uren gepraat. Tegen de tijd dat ik naar huis ging, wist ik twee dingen zeker: mijn relatie was over, en ik had de liefde van mijn leven ontmoet. Op papier is Hans de betere partner, maar papier telt voor mij niet. Ik voel voor Alex wat ik nooit voor Hans, of voor wie dan ook, heb gevoeld: de allerdiepste overtuiging dat ik voor de rest van mijn leven bij deze man wil zijn. Dat ik iedere dag met hem wil doorbrengen, dat we samen de wereld aan kunnen, dat ik simpelweg mijn soulmate heb gevonden. En ja, daarvoor was ik bereid om alles op te geven wat ik had opgebouwd met Hans. Mijn zekerheid, mijn vastigheid, ik gooide het zo overboord. ‘Kom naar Nederland’, appte ik naar Alex zodra Hans en ik op Schiphol waren geland. ‘Ik wacht op je.’
Ik moest alleen nog even aan mijn omgeving vertellen dat Hans en ik uit elkaar gingen, en dat ik verliefd was op de barman uit ons hotel. De reacties waren op z’n zachtst gezegd niet mild. Vriendinnen verklaarden me voor gek, al merkte ik wel dat ze van het verhaal smulden. Mijn vader kon het altijd goed vinden met Hans en was verdrietig dat onze relatie overging. Maar, zo zei hij wel, ik moest voor mijn eigen geluk kiezen. Mijn moeder daarentegen was woedend. ‘Je bent geen zestien meer!’ schreeuwde ze en praatte een week niet tegen me. Ik snap haar wel. Zelf komt ze uit een gezin waar altijd problemen waren, zowel financieel als tussen haar ouders. Daardoor kent ze als geen ander de waarde van een stabiele en betrouwbare partner. Een partner als Hans. Van Alex moest ze niets weten.”

Veel gespreksstof

“Zes weken na die vakantie kwam hij naar Nederland, intussen hadden we iedere dag geappt en gebeld. Ik had inmiddels een eigen appartement gehuurd en we brachten eigenlijk alleen maar tijd in bed door. Het was geweldig. Natuurlijk hadden alle negatieve reacties me weleens aan het twijfelen gebracht, maar toen Alex hier eenmaal was, wist ik zeker dat ik de juiste keuze had gemaakt. We hadden heel veel gespreksstof en dachten over zoveel dingen hetzelfde. Hij bleef een week en al op dag drie had hij me overgehaald me in te schrijven voor die reiki-opleiding die ik al zolang wilde doen, maar die Hans niet nodig vond omdat hij niets heeft met alternatieve geneeswijzen. Ik voelde me door Alex écht gehoord en gezien, en dat was heel fijn. Ik verwijt Hans op dat gebied niets, hij is wie hij is en dat verander je niet. Maar uiteindelijk waren wij emotioneel niet de match die we op papier wel waren. Dat kan gebeuren, er gaan zoveel mensen uit elkaar. Er was alleen een Griekse barman voor nodig voor ik het inzag.
Inmiddels zijn we drie jaar verder en woont Alex het grootste deel van het jaar bij mij. Mijn familie heeft hem min of meer geaccepteerd, al is het niet van harte. Elke zoveel maanden gaat hij een paar weken terug naar Kreta. Hij werkt hier in de horeca en droomt nog steeds van een eigen hotel. Wij samen, het liefst in het buitenland. Want het avontuur, dat lonkt naar ons allebei. Daarin hebben we elkaar gevonden.”

Tekst: Mariëtte Middelbeek
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.