Fenna’s vriendin gaat vreemd: ‘Ik wil niet meer voor haar liegen’
27 november 2023
Spannend hoor, dat avontuurtje van haar vriendin. Maar Fenna (34) is wel een beetje klaar met het gelieg en bedrieg, vooral omdat zij ongevraagd deel van het complot is…
Fenna: “Het was dinsdagavond en Rosan duwde me haar telefoon onder mijn neus. We hadden net onze wekelijkse spinningles erop zitten en dronken, verhit van het sporten, wat aan de bar. ‘Kijk dan’, zei ze en haar blik was helemaal verliefd. ‘Deze wíl je toch?’ Op de foto op haar scherm zag ik een man op wie ik nooit zou vallen maar die in alles uitstraalde dat hij fout maar ook spannend was. Een man die in zo’n beetje alles het tegenovergestelde is van Harm, met wie Rosan al acht jaar getrouwd is en met wie ze een dochter van vijf heeft. Ik zei dat de man op het scherm zeker knap was, maar dat ze volgens mij ook blij moest zijn met wat ze had. Tegen dovemansoren, ze had toen al met hem afgesproken in een hotel, bleek achteraf. ‘Ik wil gewoon spánning’, zei ze en eerlijk gezegd: ergens begreep ik dat wel. Harm is een enorme goedzak, maar ja, het enige waar hij veel enthousiasme voor kan opbrengen is zijn baan als controller bij een zonnepanelenbedrijf. Hij is trouw en loyaal, maar ook een beetje saai. Voor Rosan was dat eerst prima. Na een lastige, instabiele jeugd was Harm de rust en zekerheid die ze nodig had. Maar, zo zei ze al vaker, ze verveelde zich kapot.”
Tegenpolen
“Rosan is al sinds de middelbare school een goede vriendin, maar we zijn ook grote tegenpolen. Zij is extravert en dol op aandacht, ik vind het prima in de luwte. Die hang naar spanning van haar, die heb ik niet. Maar ik kan me er ook aan laven. Zij maakt elk feestje leuk, trekt mij uit mijn comfort zone. Ik waardeer haar om wie ze is en toen ze begon over de spanning die ze miste, zei ik dat ik dat vanuit haar perspectief wel begreep. Mijn opmerking over Harm ging verloren, in plaats daarvan vertelde ze hoe ze Raymond – de man op de foto – jaren geleden al had ontmoet en hoe ze toevallig via Instagram weer contact kregen. Die avond hadden we het er verder niet over, maar bij de volgende spinningles, een week later, deed ze in geuren en kleuren uit de doeken hoe hij haar alle hoeken van de hotelkamer had laten zien. ‘Ik leef daar zó van op’, zei ze. De tijd daarvoor had ik Rosan soms wat dof gevonden, ze was vaak somber. Nu straalde ze ineens weer. Hoewel ik me er niet goed bij voelde dat ze Harm bedroog, dacht ik: misschien is dit wel beter dan scheiden. In elk geval voor hun dochter. ‘Het spijt me maar je zult alleen moeten spinnen’, zei ze. ‘Dinsdagavond ben ik altijd de deur uit, dus daar zal Harm niets achter zoeken. Dinsdag wordt mijn vaste avond met Raymond.’ Vanaf toen zat ik elke dinsdag alleen op de spinningfiets. Na een tijdje stuurde Rosan een berichtje dat ze op sommige donderdagdagen zou appen en dat we dan ook samen sportten, althans, dat was het verhaal. Mij werd niets gevraagd en dat irriteerde me. Ze ging er automatisch vanuit dat ik haar wel zou dekken en dat ik zou meedoen in haar leugen. Toen ik dat een keer tegen haar zei, was ze echt verbaasd. ‘Wat maakt dat nou uit?’ vroeg ze. ‘Je bent toch mijn vriendin?’ Ja, ik ben haar vriendin. Maar dat betekent niet dat ik geen geweten heb.”
Gênant moment
“Dat geweten begint steeds meer op te spelen. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar eens in de zoveel tijd drinken Rosan, Harm, mijn man en ik samen weleens wat. Ik ben als de dood dat ik iets verkeerds zeg. Op zulke avonden hou ik het liefst mijn mond, als dat niet te veel zou opvallen. Maar ook als ik naar Rosans dochter kijk en weet dat haar moeder met vuur speelt, voel ik me slecht. Ik heb het onderwerp nooit met Harm besproken, maar ik ken hem als bijzonder rechtlijnig. Niet iemand die makkelijk zou denken over een slippertje – en wat Rosan doet, is natuurlijk helemaal geen slippertje. Een dronken avond in de kroeg en een zoen met een man die je toch nooit meer ziet – of meer dan een zoen, ook goed – is echt iets anders dan willens en wetens er langere tijd een affaire op nahouden. Ik kan me niet voorstellen dat Harm haar dat zou vergeven. Als dit uitkomt, is haar relatie voorbij met alle gevolgen van dien voor haar dochter. ‘Maar het komt niet uit’, zegt Rosan als ik hier weleens over begin. ‘Want Harm heeft geen idee en het laatste wat hij zou doen is in mijn telefoon kijken.’ Ze is er echt heel zeker van dat hij er nooit achter zal komen. Ik heb zelfs het idee dat ik er nerveuzer over ben dan zij. Een paar weken geleden zat ik op donderdagavond met een andere vriendin wat te drinken in een cafeetje, Rosan had geappt dat we gingen ‘sporten’. Harm had blijkbaar een borrel van zijn werk, in datzelfde café. Het was zo gênant toen ik zijn blik ving en zowat door de grond ging van ellende. Hij kwam naar me toe en reageerde heel verwonderd, zo van: ‘Hé, huh, wat doe jij hier?’ Ik zei snel dat ik de afspraak met de vriendin was vergeten en pas op het allerlaatste moment het sporten had afgezegd. Rosan wist dat dus nog niet toen ze thuis wegging. Ik stond te hakkelen en te stuntelen en het is echt een wonder dat Harm me geloofde. Ik was boos op Rosan dat ik door haar in die situatie was gekomen, maar toch dekte ik haar wel weer door snel te appen wat ik tegen Harm had gezegd, zodat zij bij thuiskomst hetzelfde verhaal kon vertellen. Maar toen merkte ik wel hoe klaar ik hiermee ben.”
Deal ermee
“Want we zijn nu een jaar verder sinds die ene dinsdagavond en ik wil dit niet meer. Ik wilde best een keer loyaal aan haar zijn, en ook wel twee keer. Ik snap haar frustraties over haar huwelijk, maar ik vind ook: je hebt voor deze man gekozen, je kreeg er een kind mee, dus deal ermee. Ga in relatietherapie, investeer in je relatie, maak het weer spannend als dat is wat je mist. En oké, dat je een keer verliefd wordt op een ander, dat kan gebeuren. Ik ben zelf veertien jaar samen met mijn man en ik heb ook heus weleens een mannelijke collega gehad door wie ik het net wat leuker vond om naar mijn werk te gaan, maar of je daar iets mee doet, is een tweede. Je hebt altijd een keuze. En je man zo bewust bedriegen als Rosan doet en nu al meer dan een jaar, dat vind ik heftig. Normaal zou ik vinden dat het niet aan mij is om daarover te oordelen, maar nu mag ik er iets over zeggen omdat Rosan mij erin betrekt. Zij beslist ook voor mij dat ik moet liegen. Na die keer dat ik Harm tegenkwam, bedankte ze me dat ik haar had gedekt, maar ze vond het ook doodnormaal. Ik heb haar de volgende dag gebeld om te zeggen dat ik me heel ongemakkelijk had gevoeld, maar dat lachte ze een beetje weg. In plaats daarvan zei ze heel vaak dat ze me echt dankbaar was en dat ze maar bofte met zo’n vriendin als ik. Ik vroeg nog of ze van plan was het ooit tegen Harm te zeggen, maar daar was ze heel duidelijk in: Raymond moest strikt geheim blijven. En ze ging ook niet bij Harm weg. Een week later, toen we voor de verandering wél samen gingen spinnen omdat Raymond op vakantie was, zei ik tegen haar dat ik niet meer voor haar wil liegen. Ze vond dat wel vervelend om te horen, dat zag ik. Maar ze zei ook dat er geen andere optie was. Dat de waarheid vertellen dat wel is, ziet zij niet zo. En trouwens, zo zei ze, het was niet echt liegen, op die ene keer in dat café na. Want hoe vaak sprak ik Harm nou? Het was meer: niet actief vertellen. En dat is volgens haar echt iets anders.”
Oordeel
“Maar ondertussen lieg ik wel tegen mijn eigen man, die denkt dat Rosan en ik op dinsdag samen sporten. Rosan heeft me gevraagd mijn mond te houden tegen hem en dat doe ik. Niet voor haar, maar omdat ik hem niet met dit geheim wil opzadelen en ook omdat ik niet zo’n zin heb in zijn oordeel. Want ik weet wat hij hiervan zal vinden, ik vind het zelf immers ook helemaal niet prettig. Hij vraagt gelukkig niet naar Rosan als ik op dinsdag thuiskom uit de sportschool, maar het zit me toch niet lekker. Ik wil de waarheid kunnen spreken in mijn relatie en dat doe ik niet.
Waar het op neerkomt, is dat ik Rosan ver over mijn grenzen heen heb laten gaan. Die neiging heb ik toch al, ik ben niet goed in nee zeggen en please anderen maar al te graag. Dan heb ik het gevoel dat ze me leuker vinden. Ik ben zelfs in therapie geweest voor dit gedrag en het is ook verbeterd, ik heb geleerd dat ik de moeite waard ben en dat ik daarvoor echt niet een ander altijd hoef te geven wat diegene wil. Maar in dit geval heb ik me veel te ver laten meesleuren. Ik had natuurlijk bij het eerste gesprek hierover al moeten zeggen: doe wat je wil, maar laat mij erbuiten. En daarna weigeren om voor haar te liegen, dat had ik makkelijk kunnen doen. Maar ik was niet sterk genoeg en hoe langer het duurde, hoe moeilijker het werd. Soms denk ik: ik vertel Rosan dat ze het tegen Harm moet zeggen omdat ik het anders doe. Maar ja, wil ik dat? Wil ik echt haar huwelijk kapot maken? Daar zit ik mee, want als ik eerlijk ben, is dat natuurlijk niet wat ik wil. En dus kies ik voor de weg van de minste weerstand: het spel meespelen en maar hopen dat Rosan binnenkort genoeg krijgt van die Raymond. Maar ik weet niet hoe lang ik het nog kan volhouden.”
Tekst Mariëtte Middelbeek
Foto: Getty Images
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.