Esther: ‘Ik prikte gaatjes in het condoom om tóch zwanger te raken’

13 december 2023

Esther (37) wilde maar één ding: een leuk gezinnetje met kinderen. Terwijl ze wist dat haar vriend Jack (39) absoluut geen vader wilde worden. “Mijn kinderwens was zo groot, dat ik een achterbaks besluit nam: ik zou ‘per ongeluk’ zwanger van hem raken.”

Esther: “Wie ons drietjes op straat ziet lopen of ons de eendjes ziet voeren bij de vijver, denkt vast dat wij een ideaal gezin zijn. Een schattig blond meisje van bijna twee jaar met paardenstaartjes, een liefhebbende papa die haar voortduwt in de buggy en een stralende moeder, hoogzwanger bovendien. Het ultieme kneuterige Centerparcs-gezin. Maar schijn bedriegt. Want niemand ziet aan ons dat we helemaal niet zo happy zijn als we lijken. En dat mijn vriend Jack zich in zijn vaderrol gedwongen voelt omdat hij nooit kinderen heeft gewild, maar slechts zijn verantwoordelijkheid neemt. En het is zeker niet aan ons af te zien dat hij er gewoon door mij is ingeluisd.”

Bang om kinderloos te blijven

“Na mijn dertigste bekroop me een grote angst. Ik was sinds vier jaar single en in al die jaren was ik geen enkele geschikte partner tegengekomen. Genoeg mannen die leuk waren voor één nacht, maar geen van hen was relatiemateriaal of ze kampten met bindingsangst. Ik was niet zozeer bang om alleen over te blijven, maar ik had een grote kinderwens en mijn biologische klok tikte de laatste maanden steeds harder. Ik wist dat ik na mijn 35ste statistisch gezien steeds minder vruchtbaar zou zijn. En de gedachte dat ik nooit moeder zou worden, vond ik onverteerbaar, maar ik wist ook dat ik geen kinderen alleen zou willen opvoeden. Ik vind dat je het aan een kind min of meer verplicht bent het een vader en moeder te geven. Maar ja, de ware jakob was ik niet tegengekomen en ik wist ook niet waar ik die nog zou kunnen opduiken. De enige leuke man die in potentie óók een leuke vader zou kunnen zijn, was Jack: de beste vriend van mijn broer. We hadden al een paar keer seks gehad en we klikten ook goed buiten de slaapkamer. We hielden allebei van koken en nodigden elkaar om de paar weken uit voor een gezellig etentje. Meestal belandden we dan ook in bed. Ik wist dat Jack best wel meer wilde van mij en ik vond hem ook meer dan alleen ‘lekker’, maar Jack had één groot nadeel en dat was dat hij absoluut geen kinderen wilde. Zijn moeder is psychiatrisch patiënt en zijn vader alcoholist. Hij heeft daardoor een afschuwelijke jeugd gehad, met veel slaag en geestelijke mishandelingen. Hij had voor zichzelf besloten dat hij nooit aan kinderen zou beginnen, ook omdat hij niet wist of zijn genen erfelijk waren. We spraken er weleens over en dan zei ik altijd dat hij een ander type is dan zijn ouders. Hij zou het vast anders en beter doen, maar Jack was heel resoluut. Hij zou zich nooit voortplanten. En dat maakte dat ik voor ons samen geen toekomst zag, want ik kon mijn kinderwens niet opgeven.”

Achterbakse streek

“Zo rond mijn 35ste sloeg de wanhoop echt toe. Hoelang kon ik nog zo doorgaan? Hoelang bleef ik nog vruchtbaar? Ik piekerde me suf en zocht op internet naar informatie. Ik twijfelde erover om mijn eicellen te laten invriezen, zodat ik ze op een later tijdstip zou kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld als ik de juiste man was tegengekomen. Maar ik zag ervan af vanwege het prijskaartje, en ik wilde ook geen jaren meer wachten. Het was nu of nooit. En eigenlijk wist ik ook van wie ik kinderen wilde: van Jack. Hij had me op mijn verjaardag verrast met een enorme bos rode rozen en me luxe mee uit eten genomen. Die hele maaltijd heb ik maar aan één ding kunnen denken: ik wilde Jack als vader van mijn kind. Hij was lief, attent en charmant. En ik wist zeker dat hij een geweldige vader zou zijn. Dezelfde avond nam ik een achterbaks en ingrijpend besluit: ik zou expres zwanger van hem raken. Ik kon me niet voorstellen dat hij me zou dwingen het kind weg te halen, en hem kennende zou hij me ook niet in de steek laten. Mijn eerste stap was stoppen met de pil, de tweede stap was nog doortrapter: ik rommelde met de condooms. Door de verpakking heen prikte ik allemaal minuscule gaatjes. De laatste stap was Jack overhalen met mij te vrijen, maar eerlijk gezegd was daar niet veel voor nodig. Sinds mijn verjaardagsdiner was ik poeslief naar hem en we spraken geregeld af. Het onderwerp kinderen meed ik als de pest. Ik deed luchtig en vrolijk en we hadden gewoon lol. Jack tot seks verleiden kostte geen moeite, hij ging gretig in op mijn uitnodiging te blijven slapen. Ik zorgde dat ik een spannend lingeriesetje droeg en al snel spatten de vonken er vanaf. Jack wist niet beter dan dat ik aan de pil was, dus toen hij merkte dat het condoom was gescheurd, maakte hij zich nog weinig zorgen.”

Lees ook: Mirjams man wil geen tweede kind: ‘Ik ben 36. Het is nu of nooit’

Zwanger worden als obsessie

“Van die eerste keer vrijen met een kapot condoom werd ik helaas niet zwanger. Maar de tweede keer – ik kiende het precies uit rondom mijn eisprong – lukte het wel. Dit keer vreeën we bij hem thuis en pakte ik het minder subtiel aan. Na zijn orgasme was Jack naar het toilet gegaan en hij had het gevulde condoom op de grond gelegd. Snel pakte ik wat van het sperma uit het condoom en met mijn vingers bracht ik het naar binnen. Ik was echt geobsedeerd door zwanger raken. En ja hoor, twee weken later trof ik twee prachtige roze streepjes aan: ik was in verwachting. Omdat ik zeker van mijn zaak wilde zijn, hield ik mijn mond. Als dit zou uitmonden in een miskraam, zou Jack veel strenger gaan opletten. Acht lange weken hield ik de zwangerschap voor iedereen verborgen, en toen vroeg ik een consult aan bij mijn huisarts. Hij stuurde me door naar de verloskundige, die tien weken zwangerschap constateerde. Zogenaamd overstuur belde ik Jack: ik móest hem zien om met hem te praten. Toen ik hem zag, begon ik te huilen. Ik was zo zenuwachtig dat ik dat niet hoefde te veinzen. Hortend en stotend vertelde ik hem dat ik twaalf weken zwanger was. Ik dikte het expres een beetje aan, zodat het ongeveer zou kunnen samenvallen met het gescheurde condoom. Ik loog dat ik eerder niks had gemerkt, omdat door de pil mijn menstruatie van slag was en dat ik een voedselvergiftiging had gehad, waardoor ik waarschijnlijk ook mijn pil had uitgespuugd. Zoals ik verwacht had, was Jack geheel uit het lood geslagen. Hij schrok zich rot en begon te huilen. Ik zag hem in vijf minuten tijd tien jaar ouder worden. Jack ijsbeerde door de kamer en sloeg af en toe zijn armen om me heen en probeerde me te kalmeren: ‘Rustig maar schatje, alles komt goed.’ Zijn liefheid maakte dat ik me slecht voelde, maar het steunde me ook in mijn beslissing. Zie je wel, hij wilde bést vader worden.”

Glashard liegen

“Na die dag raakte onze relatie in een stroomversnelling. We waren de laatste weken al van ‘af en toe seks’ naar ‘vaste scharrel’ gegaan, maar ineens vormden we een serieus stel. Jack had nog een voorzichtige poging gedaan mij ertoe te bewegen abortus te plegen, maar toen ik daar hysterisch op reageerde, drong hij niet meer aan. Hij was niet blij met de zwangerschap, zo vertelde hij me keer op keer, maar vond dat hij zich als een echte man moest gedragen en zijn verantwoordelijkheid moest nemen. Hij verhuurde zijn fl at en trok bij me in. Hij wilde me steunen waar mogelijk. Meegaan naar de verloskundige liet hij graag over aan mijn moeder of vriendinnen, maar hij schilderde wel eigenhandig mijn logeerkamer roze. Mijn vriendinnen en familie waren door het dolle van blijdschap, net als veel van zijn vrienden. Alleen mijn broer had zijn twijfels. Hij kende zijn vriend en wist ook hoe hij tegenover kinderen stond. Hij heeft me ook één keer streng en recht op de man af gevraagd of ik niet met opzet zwanger was geraakt. ‘Es, jij wilde het wel heel graag.’ Ik heb toen glashard tegen mijn broer gelogen… Ik had precies wat ik wilde: een groeiende baby in mijn buik en een geweldige man die ’s avonds een ledikantje schuurde en schilderde, maar toch was het niet ideaal. Aan alles merkte ik dat Jack zich klemgezet voelde. Hij was lief naar mij toe, maar nooit echt belangstellend. Hij had geen tijd om mee te gaan voor een echo en bekeek de geslachtsechofoto vluchtig: ‘O, een meisje.’ Ook het uitzoeken van haar naam liet hij aan mij over. Dat boeide hem allemaal niet. Hij had geen enkele interesse in de bevalling en liet mij met m’n moeder, die ook aanwezig zou zijn bij de bevalling, naar een voorlichtingsavond in het ziekenhuis gaan. Tegen haar en anderen die het raar vonden dat Jack zo afwezig was, verzon ik dat hij niet goed tegen bloed kon en angst had voor ziekenhuizen.”

Lees ook: Vicky’s man had een affaire toen zij hoogzwanger was

Weer in de val gelokt

“De geboorte van Madelief was intens, maar mooi. Zelfs Jack pinkte wat traantjes weg, toen ze na zestien uur op mijn buik werd gelegd. Hij kuste me en nam haar trots in zijn armen. Het sterkte me in mijn gevoel: hij draait wel weer bij. En dat is ook zo gegaan. Eenmaal papa is hij ook een echte papa. Hij is zorgzaam, ligt op de grond om met haar te ballen en te spelen en is supertrots op zijn meisje. Zijn angst om net zo agressief te zijn als zijn ouders is absoluut ongegrond gebleken. Jack zal haar met geen vinger aanraken. Ook tussen ons gaat het goed. Ik geef hem de vrijheid om ook het gezinsleven af en toe te kunnen ontvluchten en stimuleer hem regelmatig met zijn vrienden uit te gaan. Dat is het minste wat ik voor hem kan terugdoen, want inmiddels ben ik weer zwanger. Wederom zonder instemming van Jack. Ook dit keer heb ik hem erin geluisd. Een half jaar na de geboorte van Madelief begon het bij mij weer te kriebelen. Ik wilde dolgraag een tweede. Maar ik wist, zonder het hem expliciet te vragen, dat Jack dat echt niet wilde. Hoe gek hij ook was op zijn dochter, hij was nog steeds niet overtuigd van zijn kwaliteiten als vader. Ook wilde hij graag uitgezonden worden naar het buitenland. Jack werkt bij de marechaussee. Hij wilde pas naar het buitenland als Madelief vier jaar was, zodat hij met haar zou kunnen skypen. Met een tweede kon hij zijn droom nooit uit laten komen. Dit keer wist Jack dat ik niet aan de pil was, maar omdat ik nog borstvoeding gaf, zei ik dat ik een natuurlijke bescherming had. Jack wilde eigenlijk niet vrijen zonder pil, maar op een avond heb ik hem echt ordinair verleid. Blijkbaar was ik nog zo vruchtbaar als wat, want ik was meteen zwanger.”

Een geweldige vader

“Zoals ik verwachtte, was Jack weer niet blij met mijn zwangerschap. Zacht uitgedrukt. Hij was echt woest toen ik met de positieve test zwaaide. Waarom hadden we niet beter opgelet? Waarom deed ik hem dit aan? Hij heeft gehuild en geschreeuwd en sloeg zelfs met zijn hoofd tegen de muur uit onmacht. Ik had medelijden met hem en voelde me best even schuldig. Ik ben niet trots op mezelf dat ik mijn vriend in de val heb laten lopen. Ik worstel ook weleens met de vraag of je het een kind mag aandoen dat het niet door beide ouders honderd procent gewenst is. Maar dat praat ik voor mezelf goed door te zeggen dat hun vader misschien niet stond te springen, maar dat hun moeder dat gebrek aan enthousiasme ruimschoots compenseerde. En uiteindelijk komt alles goed. Ik neem Jacks angst gewoon niet serieus. Mijn vertrouwen in hem is zo groot, dat ik zeker weet dat hij ook voor dit kind een geweldige vader zal zijn.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.