Goed nieuws
19 november 2012
Angelique kan opgelucht ademhalen wanneer er goed nieuws over Kyra komt. De blijdschap verdwijnt helaas weer snel als het met Angelique zelf minder gaat.
Angelique kan opgelucht ademhalen wanneer er goed nieuws over Kyra komt. De blijdschap verdwijnt helaas weer snel als het met Angelique zelf minder gaat.
Maandag hebben we goed nieuws gehad bij de oncoloog. Het kwaadaardige component in de tumor is bijna weg cq stabiel. Uit de bloeduitslagen konden ze vernemen dat de “tumor marker” , zoals dat heet, een normaal niveau aan geeft. Waar we 9 maanden geleden begonnen met 300.000, zijn we nu op een normaal niveau. Dat wil zeggen dat er zeker nog cellen zijn, dat we niet weten wanneer en of ze actief worden, maar we zijn wel een hele sprong vooruit nu. Gelukkig!
Tijdens het spreekuur probeer ik heel cool mijn blijdschap te verhullen, maar in mijn hoofd begint er een feestje. En hoewel ik weet dat we er nog niet zijn, hebben we wel, na al die maanden, een belangrijke mijlpaal bereikt. Remy heeft er een andere kijk op. Hoewel hij wel heel blij is dat we dit nieuws hebben gekregen, is hij van mening dat we niet te vroeg moeten juichen. Bij hem komt er pas feest als we zeker weten dat het helemaal weg is. En dat is na de protonenbehandeling. We spreken af dat we telefonisch contact houden met de oncoloog, over de protonenbehandeling en vertrekken naar huis.
De jubelstemming verdwijnt snel als ik twee dagen later midden in de nacht wakker wordt met een zere rug en ik voel de bui al hangen; er komt een gal aanval opzetten. Die heb ik eerder gehad en afgelopen september ben ik er ook al voor behandeld. Voor de zekerheid maar even naar de huisarts, die me direct onderzoekt en een echo maakt van mijn maagstreek. “Niets bijzonders te zien”, meld hij, maar de volgende dag ben ik toch echt het haasje. Een flinke aanval, precies na de lunch, verpest mijn dag. Gelukkig heb ik Sam net op bed, maar mijn meisje ziet me in elkaar klappen.
Snel bel ik Remy dat hij thuis moet komen en daarna snel de huisarts. Beide staan snel op de stoep. Als ook dat onderzoek niet veel uitwijst, wordt er de volgende dag bloed afgenomen en ja hoor.. ik mag me melden op de EHBO waar het hele onderzoek circus weer opnieuw begint. Een galsteen blokkeert de weg en die moet er uit! Dus, komende week lig ik voor de verandering een nachtje in het ziekenhuis om de steen weg te laten halen. En ik kan je vertellen, ik verheug me er niet op!
