Heidy verloor binnen een uur haar moeder en opa

15 februari 2024

Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Heidy (43). Op 25 oktober 2020 overleden vlak na elkaar haar moeder en opa. “Het was een vreselijke nachtmerrie. Ineens waren we twee dierbaren kwijt, zonder dat we van allebei goed afscheid hadden kunnen nemen.”

Heidy: “Het gebeurde tijdens de pandemie. Net als veel anderen bleek mijn moeder corona te hebben. Doordat ze zich opeens niet lekker voelde, liet ze zich op woensdag 21 oktober 2020 testen. De uitslag was positief en mijn moeder voelde ze zich steeds benauwder worden. Daarom werd ze de volgende dag opgenomen in het ziekenhuis. Haar situatie was zorgelijk en ze moest direct door naar de intensive care. Omdat mijn vader en ik ook allebei corona hadden, mochten we niet bij mijn moeder op bezoek gaan.”

Ook corona

“Telefonisch bleven we op de hoogte van mijn moeders gezondheid. Ze kon zelf niet bellen, maar van de verpleegkundigen hoorden we hoe het met haar ging. Ondertussen werd mijn opa (de vader van mijn vader) ook ziek. Hij had net als mijn moeder corona en werd op zaterdag in hetzelfde ziekenhuis opgenomen.
Ineens hadden mijn vader en ik twee familieleden waar we ons ernstig zorgen over maakten. En omdat ik enig kind ben en mijn vader zelf ook geen broers en zussen heeft (zijn moeder was in 1991 al overleden), waren we echt aan onszelf overgeleverd. Meerdere keren per dag appten en belden we met elkaar.”

Overlijden

“Op zondagochtend belde mijn vader mij met vreselijk nieuws. Het ziekenhuis had contact met hem opgenomen over mijn moeder. Een arts zei dat het heel slecht met haar ging en dat we zo snel mogelijk moesten komen, omdat ze ging sterven.
In shock hoorde ik het aan. Ik kon het gewoon niet geloven. De dag voor de positieve coronatest ging het nog prima met mijn moeder. We waren samen naar de winkel gegaan en hadden lekker gekletst. Hoe was het mogelijk dat ze opeens doodging?”

Nog meer slecht nieuws

“Veel tijd om erover na te denken, had ik niet, want mijn vader kwam me direct ophalen. Vervolgens haasten we ons naar het ziekenhuis, maar onderweg werd mijn vader opnieuw gebeld, dit keer door een andere arts. Snel zei mijn vader dat we al op de hoogte waren van het slechte nieuws. ‘Dat kan niet’, zei de arts verbaasd. ‘Ik bel u nu pas. Uw vader is namelijk net overleden.’

Verslagen keek ik naar mijn vader. Het verdriet was duidelijk van hem af te lezen, maar op dat moment had hij daar geen plek voor. ‘Breng hem maar naar het mortuarium’, zei hij emotioneel. ‘Ik moet nu eerst afscheid nemen van mijn vrouw, want zij gaat ook overlijden.’

Lees ook: Thea’s woning werd verwoest door een mysterieuze brand

Opschieten

“Het was echt niet te bevatten. De rest van de rit leek eindeloos te duren. Toen we eindelijk bij het ziekenhuis aankwamen, moesten we eerst in een speciaal beschermpak worden gehesen. In paniek dacht ik aan mijn man. Ik wilde heel graag dat hij bij het afscheid van mijn moeder was en vroeg of hij ook mocht komen. Gelukkig kon dit, als hij maar opschoot. Volgens de verpleegkundige had mijn moeder echt niet lang meer.”

Na tien seconden

“Binnen tien minuten was mijn man er. Vervolgens mochten we onder begeleiding van een verpleegkundige naar de afdeling waar mijn moeder lag. We waren er net op tijd, want na tien seconden blies ze al haar laatste adem uit. Met een glimlach op haar gezicht trouwens, alsof ze op ons gewacht had.”

Twee uitvaarten

“Het voelde als een vreselijke nachtmerrie. Ineens waren we twee dierbaren kwijt, zonder dat we van allebei goed afscheid hadden kunnen nemen. Daarna werden we compleet geleefd. Omdat wij de enige nabestaanden waren, moesten we voor zowel mijn opa als mijn moeder een uitvaart regelen. Dit was zo bizar.”

Enorm heftig

“De crematies planden we op één dag. Omdat we voor allebei een eigen afscheidsdienst wilden, vond de uitvaart van mijn opa om 12:00 uur plaats en die van mijn moeder om 13:00 uur. Dit was ongelooflijk heftig. Een uitvaart is al hartstikke verdrietig, maar om dan ook nog twee achter elkaar te hebben, is eigenlijk niet te doen.”

Weer een opname

“Alsof dat nog niet genoeg was, werd ook mijn schoonvader op de dag van de uitvaarten opgenomen in het ziekenhuis met corona. Godzijdank overleefde hij het, maar ook dit bezorgde ons veel stress.
Ondanks zijn eigen zorgen, was mijn man echt degene die mijn vader en mij er doorheen heeft gesleept. Hij stond altijd voor ons klaar en hielp ons met alles wat we moesten regelen na het overlijden van mijn opa en moeder.”

Herinneringsbankje

“Inmiddels zijn we ruim drie jaar verder en ik mis mijn moeder en opa nog iedere dag. Vooral mijn moeder is heel vaak in mijn gedachten. Ze was pas 62 jaar toen ze overleed (mijn opa werd 87 jaar) en ik had haar nog zo graag langer in mijn leven gehad. Speciaal voor haar verjaardag hebben mijn vader en ik op 13 september 2022 een herinneringsbankje in een prachtig natuurgebied laten plaatsen. Hierop staan haar laatste woorden (‘ik hou van jou’) en dat vinden wij een heel mooie gedachte. Wij zullen haar (en natuurlijk ook mijn opa) nooit vergeten, maar zo hebben we nog een tastbare herinnering aan haar.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen beeld

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.