Henry Schut verheugt zich op de Winterspelen in Zuid-Korea
6 februari 2018
Enige nadeel is dat hij zijn gezin moet missen. “Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze zich steeds meer bewust worden van het feit dat ik een maand weg ben.”
Enige nadeel van de Winterspelen is dat hij zijn gezin moet missen. “Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze zich steeds meer bewust worden van het feit dat ik een maand weg ben.”
Sportpresentator Henry Schut (41) verheugt zich op de Olympische Spelen. Hij zit voor het programma NOS Studio Sportwinter een maand lang in Pyeongchang: ‘Ik kijk al vier jaar uit naar de Olympische Winterspelen.’
Tijdens de Olympische Spelen kunnen we niet om Henry Schut heen. Hij presenteert dan vanuit Pyeongchang in Zuid-Korea het avondprogramma NOS Studio Sportwinter. Dat doet hij samen met sidekick Erben Wennemars. Bij hen aan tafel zitten avond aan avond de hoofdrolspelers van de dag. Bepaalt geen straf, vindt Henry. Sterker nog: “De Olympische Spelen verslaan, is wel the next best thing dat je kan overkomen als je van sport houdt maar zelf geen topsporter bent. Het is zoveel groter dan al die andere sportevenementen. Daar kijk ik al vier jaar naar uit.”
Waar verheug je je het meest op?
“Toch wel op de verhalen van de sporters zelf. Sommigen zijn hartstikke blij dat ze überhaupt mee mogen doen. Of trots zijn op brons. Maar het komt ook voor dat iemand zilver pakt en vervolgens in zak en as zit. Meestal omdat diegene zo dicht bij goud zat, dat hij of zij eerder het gevoel heeft goud te hebben verloren in plaats van zilver te hebben gewonnen. Het gaat in sport vaak over minimale verschillen. Winst en verlies liggen dicht bij elkaar.”
Verwacht je nog andere uitschieters? Sven Kramer, Ireen Wüst, Jorien ter Mors?
“Dat valt lastig te voorspellen. In Sotsji zijn we verwend. We wonnen daar 24 medailles, een absoluut record. Sindsdien zijn er heel wat nieuwe Olympische spelregels bijgekomen die ervoor moeten zorgen dat het bij het schaatsen niet alleen nog om de Nederlanders draait. Per afstand mogen er nu nog maar drie Nederlanders meedoen. En op de lange afstanden maar twee. Dat beperkt onze medaillekansen. Ik denk dat we met twaalf medailles al heel blij mogen zijn.”
Je bent tijdens de Olympische Spelen een maand weg. Mis je je gezin als je zolang van huis bent?
“Dat wordt inderdaad nog wel een dingetje. Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd dat ze zich steeds meer bewust worden van het feit dat ik een maand weg ben.”
Hoe ben jij als vader?
Lachend: “Streng, doch rechtvaardig. Onze jongens schelen anderhalf jaar. Zij zijn echt een tweespan en gedragen zich zoals jongens zich gedragen. Zo hebben ze elke dag zeker een uur nodig om met elkaar te stoeien en onderling uit te maken wie de sterkste is. Vol gaan ze erin. Anne, ons dochtertje van drie loopt daar dan als een compleet ander mens tussendoor en doet gewoon haar eigen ding. Een wonderlijk schouwspel. Natuurlijk grijp ik in als ik vind dat ze te ver gaan. Maar soms laat ik ze ook gewoon. Wat dat aangaat, heb ik veel met die campagne ‘Laat jongens, jongens zijn’. Wat zeggen ze daar ook alweer over? Ravotten hoort bij jongens. Rem je dat te veel af, dan rem je ook hun ontwikkeling.”
Het hele verhaal lees je in Vriendin 6.
