Hester heeft alopecia areata: ‘Ik was altijd zo trots op mijn haar’

4 februari 2021

Iedereen ziet er weer anders uit. In de rubriek ‘Everybody’s perfect’ laten we vrouwen aan het woord die hoe dan ook – soms met vallen en opstaan – blij zijn met hun lijf. Zo werd Hester (42) door alopecia areata kaal. “Nu pas weet ik: imperfecties maken mooi.”

‘Och, meisje toch’

Hester: “Buitenhuis heb ik altijd mijn pruik op, dat voelt prettiger. In de sauna, als ik mijn haarstuk af heb, zie ik mensen weleens naar me glimlachen met zo’n blik van ‘och, meisje toch’. Dan wil ik wel roepen: ‘Maar ik heb geen kanker!’
Kanker is verschrikkelijk, ik heb alleen maar geen haar. Dat mensen bij het zien van mijn kale hoofd verwachten dat het kanker is, vind ik vervelend tegenover mensen die het wel hebben. Bovendien wil ik mensen niet shockeren. Als er wordt aangebeld en ik vergeet dat ik mijn pruik niet op heb, zie ik ze schrikken. Dat is logisch, dat begrijp ik.”

Niets aan de hand

“Ik was altijd enorm trots op mijn haar, er mocht nooit meer dan een paar millimeter af. Tot mijn veertiende was het lang, donker en dik. Maar mijn haarlijn week steeds meer naar achteren, het haar achter mijn oren verdween ook steeds meer. Een van mijn leraren zei dat ik het niet zo strak naar achteren moest trekken. Maar dat was het niet.

Alopecia

In het ziekenhuis kwam een groep artsen mij bekijken en aan me zitten. Intimiderend vond ik dat. Dat was het moment waarop ik hoorde dat ik alopecia had.
Nog lang daarna liep ik rond met drie plukken haar en een petje. Als iemand naar me keek, werd ik kwaad. Er was toch niets aan de hand? Ik was puber en ontkende het gewoon. Maar diep van binnen vond ik het verschrikkelijk dat ik voortaan zonder haar door het leven moest.
Mijn moeder heeft die laatste plukken er uiteindelijk af geschoren. Dat is traumatisch geweest. Toen ik mezelf voor de eerste keer zonder haar in de spiegel zag, was ik zo verdrietig. Daar word ik zelfs nu nog emotioneel van.”

Onzeker

“Jarenlang heb ik er moeite mee gehad dat ik geen haar heb. Het maakte me onzeker, ik voelde me niet de moeite waard. Ik denk dat ik me daardoor ook nooit helemaal aan mannen kon geven. Ik heb genoeg gescharreld, maar ik heb me denk ik nooit helemaal opengesteld.
Sinds een paar jaar ben ik bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben naar een holistisch therapeut geweest en volg nu zelf een opleiding tot holistisch therapeut. Pas sinds een jaar of twee denk ik: ik mag er zijn, dit ben ik en dit hoort bij mij. Ik mag mezelf gewoon accepteren. Dat maakt alles makkelijker en luchtiger.
Dat besef kwam niet als een soort bliksemschicht-moment, maar geleidelijk. Ik wist het natuurlijk al een tijdje, maar dan moet je dat ook echt gaan voelen en ernaar handelen.”

Straal het uit

“Vroeger wilde ik er altijd net als anderen uitzien. Nu kijk ik er anders tegenaan: imperfecties maken mooi. En ik vind mezelf ook mooi. Juist doordat ik anders ben dan anderen, ben ik uniek.
Nu ik die rust gevonden heb, weet ik zeker dat het ook op het gebied van relaties anders wordt. Als ik uitstraal dat ik er oké mee ben, maakt dat het voor mannen ook makkelijker. Het komt echt wel goed.”

Alopecia

Alopecia areata is een haarziekte waarbij plotseling haren uitvallen. Hierdoor ontstaan kale plekken in ‘normaal’ haar. Waarschijnlijk is het een auto-immuunziekte. Ongeveer 2 op de 100 mensen krijgen tijdens hun leven alopecia areata. Dat kan op alle leeftijden gebeuren, ook bij kinderen. Meestal komt het bij (jong)volwassenen voor. Mannen en vrouwen krijgen het even vaak.

Tekst: Ella Mae Wester