8x hilarische schoolpleinverhalen: ‘Ik kon wel door de grond zakken’

25 augustus 2023

Keek jij ook met kromme tenen naar De luizenmoeder? Deze acht Vriendin-lezeressen zouden zo aan een volgend script kunnen meeschrijven, want hun anekdotes zijn uit het schoolpleinleven gegrepen.

Ellen had zelf een enorm traktatieschip vol traktaties gemaakt. Toch?

Annemiek (37): “Trots kwam ze het schoolplein op lopen, Ellen, de moeder van mijn zoons beste vriend. In haar handen een enorm piratenschip van karton met daarin de mooiste traktaties. In no time stonden er een stel andere moeders om haar heen, de ‘oooh’s en ‘aaah’s’ waren niet van de lucht. Ellen ging er met de seconde trotser bij kijken. ‘Ja, het was even werk, maar dan heb je ook wat’, zei ze. Ik zag de andere moeders afgunstig kijken. Aan zo’n kunstwerk kon niemand tippen. Ik hield wijselijk mijn mond, maar toen we een paar minuten later samen de klas verlieten, stootte ik haar aan. ‘Zeg eens eerlijk, jij hebt dat schip niet gemaakt, hè?’ Ze schoot in de lach. ‘Nee natuurlijk niet, ik kan nog geen poppetje tekenen! Dit kun je online bestellen, bij iemand die super creatief is. Maarre… mondje dicht, hè?’ Thuis heb ik snel de website opgezocht die ze mij had doorgegeven. Wat Ellen kon, kon ik ook!”

Alleen mijn dochter en het buurjongetje waren verkleed

Ronneke (52): “Briefjes van school bereikten bij ons vroeger zelden de keukentafel. Ik hoorde vaak lastminute dat er iets op school moest gebeuren of dat er een evenement op de agenda stond. Ik herinner me nog dat mijn dochter, toen vijf jaar, tegen bedtijd zei: ‘Mama, morgen is het carnaval. Dan gaan we als Tarzan en Jane.’ Met ‘we’ doelde ze op zichzelf en haar buurjongetje. Blijkbaar hadden zij deze afspraak gemaakt en ik wist weer eens van niets. Mijn hersens draaiden meteen op volle toeren en diezelfde avond knutselde ik van een paar zeemleren lappen een pakje in elkaar. De volgende ochtend keek mijn dochter afkeurend naar m’n knutselwerk. ‘We gaan liever als Mickey en Minnie Mouse.’ Omdat ik haar standvastigheid een beetje kende, ging ik opnieuw in de creatieve modus en met wat zwart karton en een rode stippeltjessjaal leken de eisen van mijn dochter net op tijd ingewilligd. Met twee enthousiaste kinderen kwam ik die ochtend het schoolplein op lopen. Ik was zo trots als een pauw en negeerde mijn onderbuikgevoel. Er klopte iets niet, maar ik wilde het niet weten. Pas bij de deur van de klas werd het me duidelijk: alleen mijn dochter en het buurjongetje waren verkleed. ‘We vieren carnaval pas morgen’, zei de juf streng. ‘Zo mogen ze mijn klas niet in.’ Het voorval is nu twintig jaar geleden, maar toen ik juf Ank van De luizenmoeder op tv zag, moest ik meteen weer aan dat moment denken. De juf van toen was precies juf Ank, ze bestaat echt!”

‘Ze bleef maar doorratelen over haar ongelukkige huwelijk’

Merel (43): “Het was eind december, de kinderen hadden binnen op school het jaarlijkse kerstdiner en de ouders mochten buiten, in een tent op het schoolplein, onder het genot van een glas glühwein wachten tot ze klaar waren. Ik kletste met wat moeders van klas genootjes van mijn kinderen, toen ze ineens voor me stond: ‘Ik ga van hem af. Hij weet het nog niet, maar ik ben er klaar mee.’ Ik wist niet zo goed wat ik met deze ontboezeming moest. Ik was zelf net gescheiden, waarschijnlijk zag deze moeder van mijn dochters klasgenootje mij daarom als de aangewezen persoon om haar hart bij te luchten. En dat ze aan haar zoveelste glas glühwein bezig was, maakte het er niet beter op. Ze bleef maar doorratelen over haar rothuwelijk en haar ongelukkige leven. Ik kende haar amper, wat het tot een ontzettend genante situatie maakte. Ze vroeg het een en ander over mijn scheiding en ik luisterde uit beleefdheid haar verhalen aan. ‘Ik hou niet meer van hem, echt niet’, verklaarde ze. Ik heb het gesprek maar snel afgerond en was blij dat niet lang daarna de kinderen de school uit kwamen rennen. Het is nu een jaar of acht geleden dat dit gebeurde en ik zie haar nog geregeld in ons dorp. Ze is nog steeds bij diezelfde man. Blijkbaar waren haar plannen nuchter toch niet zo stellig meer.”

‘Met een knalrood hoofd liep ze weg

Anne (43): “Ik ben zo’n moeder die haar kind naar school brengt op een studiedag… Maar het ging ook een keer mis toen mijn dochter Sara vijf jaar werd en de uitnodigingen voor haar partijtje uitdeelde. Een klasgenoot sprong hysterisch om haar heen in de hoop een uitnodiging te krijgen, maar mijn dochter had niet voor haar gekozen. Een ongemakkelijk moment, helemaal omdat m’n dochter kort daarvoor wel een uitnodiging had ontvangen van dat meisje. Maar van ons mocht Sara maar een paar kinderen uitnodigen, en dus moest ze een keuze maken. Die avond hing de moeder van het klasgenootje aan de telefoon: Sara was niet meer welkom op het feestje van haar dochter. Ik was met stomheid geslagen. De volgende dag stonden de twee meiden tegenover elkaar in de klas. ‘Mijn moeder vindt jou stom’, hoorde ik het klasgenootje tegen Sara zeggen. Haar moeder sprak het tegen: ‘Dat heb ik niet gezegd, dat zei jij!’ Haar dochter draaide zich om en aarzelde geen seconde. ‘Dat heb je wel gezegd, gisteravond toen ik in bed lag.’ Op dat moment wist ik zeker dat zij de waarheid sprak. Een kind liegt daar niet over. Sara was behoorlijk ontdaan door de hele situatie en ik wist me er ook geen raad mee. De moeder liep met een knalrood hoofd weg, ze besefte heel goed dat ze door de mand was gevallen. Ze heeft me een hele tijd niet meer durven aankijken. En dat allemaal om een kinderpartijtje…”

‘De dubbelzinnigheid was niet te missen’

Michou (38): “Mijn dochter kreeg in de kleuterklas Pip mee, de logeerpop. Het is de bedoeling dat je met de pop in het weekend allerlei activiteiten onderneemt, zodat je kind er maandag in de kring iets over kan vertellen. Pip was mee geweest naar de speeltuin en daar hadden de kinderen ‘met hem’ gestoepkrijt. Ik liet er een foto van zien aan een medemoeder, vlak voordat school begon. Ze begon vreselijk hard te lachen. ‘Is het toeval, dat het krijt precies daar staat?’ Ik wist niet wat ze bedoelde en bekeek de foto nog eens goed. Ik zag mijn kinderen naast elkaar zitten, met Pip in het midden. En tussen Pips benen, rechtop, een lang stuk stoepkrijt. De dubbelzinnigheid was niet te missen… Ik heb toch maar een andere foto gekozen om aan de juf te laten zien, maar deze foto wordt er nog geregeld bij gepakt als we lekker willen lachen.”

‘De moeder met het gekke haar stond pal achter ons’

Marjorie (38): “Onze vijfjarige zoon is een echte fl apuit en geeft zijn mening op de genantste momenten. We leren hem wel dat kwetsende uitspraken echt niet kunnen, maar doordat hij autistisch is, voelt hij niet altijd aan wat wel en niet kan. Het gebeurde in de kleuterklas, een jaar geleden. Ik haalde hem om drie uur op en hij stond netjes met zijn klas en de juf op het schoolplein te wachten. Toen de juf het signaal gaf dat hij naar mij toe mocht, rende hij enthousiast mijn kant op. ‘Mama, mama, de moeder van X is echt heel lelijk, hè? Ze heeft heel gek haar, kijk dan mama!’ Ik kon wel door de grond zakken van ellende. Snel nam ik hem apart om zachtjes te vertellen dat hij zoiets echt niet kon zeggen. Maar toen ik omkeek, zag ik pas hoe erg het echt was: de bewuste moeder met het gekke haar stond pal achter me! Het kon niet anders dan dat zij had gehoord wat mijn kind riep. Ik wilde het niet nog ongemakkelijker maken dan het al was, dus keek ik zo neutraal mogelijk, alsof er niets was gebeurd. Ze gaf me een vuile blik terug. De dagen daarna groette ze me niet meer. En ondanks dat onze kinderen bevriend zijn, kreeg mijn zoontje geen uitnodiging voor het partijtje van haar kind. Inmiddels zit mijn zoon op het speciaal basisonderwijs en gaat het op sociaal vlak een stuk beter met hem. En de twee mannetjes zitten tegenwoordig bij elkaar op zwemles, waar de moeder mij gelukkig weer gewoon gedag zegt. Het lijkt vergeven, maar is voor ons zeker nog niet vergeten!”

‘Ik was een té echte heks’

Wilma (57): “Ik ben visagist en heb tijdens mijn opleiding ook leren grimeren. Op de school van mijn zoon Mick werd een feest gegeven en niet alleen de kinderen, maar ook de ouders moesten verkleed komen. Dat vond ik wel leuk! Het thema was ‘sprookjes’. Ik besloot flink uit te pakken en niet alleen in kleding maar ook in make-up los te gaan. Toen ik vlak voor vertrek nog even in de spiegel keek, kon ik niets anders dan concluderen dat mijn doel bereikt was: ik zag een levensechte heks van Sneeuwwitje. Waar ik alleen nooit aan had gedacht, was dat het misschien iets té echt was. Dat realiseerde ik me pas toen ik op het schoolplein werd geconfronteerd met allemaal gillende en krijsende doodsbange kleuters. Wat ik ook deed, ze waren niet rustig te krijgen. Dus toen mij vriendelijk door de schoolleiding werd verzocht om het schoolplein te verlaten, ben ik maar gegaan. Mijn zoon en ik kunnen er nog steeds om lachen.”

‘Voor mij, als net zwangere vrouw, was dit te veel van het goede’

Loes (42): “Ik ben juf op een basisschool. Negen jaar geleden was ik net zwanger van mijn zoon en ik had het mijn collega’s nog niet verteld. Op een dag bracht ik mijn kleuterklas naar buiten, de dag zat erop. Een van de kleuters had een vader die op een schip werkte, vooral in Aziatische wateren, en daarom geregeld voor langere tijd van huis was. Die dag stond de vader als verrassing op het schoolplein, hij was eerder dan gepland thuisgekomen. Ik zie het nog voor me: dat kleine mannetje dat zijn vader ziet en recht in zijn armen rent. De intense omhelzing, de blijdschap in het woord ‘Papaaa!’ Echt een Fisherman’s Friendmomentje. Voor mij, als net zwangere vrouw, was het allemaal te veel van het goede. De tranen sprongen in mijn ogen en ik kon alleen maar zeggen dat ik het zo mooi vond. Mijn collega’s keken me argwanend aan. Zo kenden ze me niet. ‘Wat heb jij nou? Zijn dit hormonen?’ wilden ze weten. Ik ben er niet op ingegaan. Toen ik een paar weken later onthulde dat ik zwanger was, viel dit puzzelstukje voor iedereen op z’n plaats. Ik vergeet dat moment nooit meer.”

Lees ook: De ultieme back-to-school checklist voor jouw basisschoolkind

Tekst: Hester Zitvast
Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.