Daphne: ‘Ik kreeg mijn zoon dankzij de eicel van mijn zus’

16 september 2019

Toen Daphne (35) zeven jaar geleden hoorde dat ze in de overgang zat, stond zus Michelle (29) meteen voor haar klaar en doneerde ze één van haar eicellen. “Ik ben mijn zus daar zo dankbaar voor.”

Toen Daphne (35) zeven jaar geleden hoorde dat ze in de overgang zat, stond zus Michelle (29) meteen voor haar klaar en doneerde ze één van haar eicellen. “Ik ben mijn zus daar zo dankbaar voor.”

‘Daar gaat mijn droom’

Daphne: “Ik korfbalde op topniveau en was al een tijd onregelmatig ongesteld. Ik dacht dat het kwam door wat ik fysiek vroeg van mijn lijf. Ook de huisarts legde die link en maakte zich niet meteen zorgen. Maar in 2012 bleef mijn menstruatie helemaal weg. Ik ging opnieuw naar de huisarts, die me toen toch doorverwees naar een gynaecoloog. Er werd bloed geprikt. Omdat ik niets bijzonders van de uitslag verwachtte, ging ik er alleen heen. En toen bleek ik vervroegd in de overgang. Het was over en uit met mijn vruchtbaarheid, was de boodschap. Terwijl ik pas 27 jaar was. Ik was verslagen; het bericht kwam als een enorme klap. Ik ben huilend door de regen naar mijn zus Michelle gefietst. Daar heb ik heel lang als verdoofd op de bank gezeten. ‘Ik ben onvruchtbaar, daar gaat mijn droom’, zei ik. Ook Michelle was er kapot van.”

Intuïtie

“Ik had net een relatie met Sjoerd en vroeg me af hoe hij dit bericht zou vinden. Ik was bang dat het hem zou afschrikken. We waren dan wel nog niet actief met een kinderwens bezig, maar nu werd al voor ons bepaald dat het sowieso niet ging gebeuren. Diezelfde dag vielen er voor mij al wat puzzelstukjes op z’n plek. Ik had voor Sjoerd tien jaar een vaste relatie gehad en in die periode vergat ik de pil nog weleens. Ik had dan weleens stress dat ik misschien ongepland zwanger zou raken, maar het gebeurde nooit. Ergens voelde ik dat er iets niet goed zat. Mijn intuïtie zei het me. En de diagnose verklaarde ook de regelmatige plotselinge warmteaanvallen. Dat waren dus gewoon opvliegers! De gynaecoloog had mij in korte tijd overladen met informatie. Wat er precies gezegd is, weet ik niet meer, maar ik had wel het woord ‘eiceldonatie’ horen vallen. Inhoudelijk ben ik er op dat moment niet op ingegaan.” Michelle: “Bij mij op de bank zei Daphne dat eiceldonatie de enige optie was om ooit zwanger te worden. Toen ik dat hoorde, reageerde ik heel resoluut met: ‘Het komt wel goed.’ Ik zou haar, als het zover zou zijn, mijn eicellen doneren. Daar heb ik geen seconde over getwijfeld. Ook ons jongste zusje Steffany liet meteen weten dat Daphne ook altijd een beroep op haar mocht doen.”

Lees ook: zwanger door de dokter: ‘Bram heeft gewoon ooit in een vriezer gelegen’

Kop in het zand

Daphne: “Hoewel het op dat moment nog lang niet aan de orde was, viel er een last van mijn schouders toen Michelle dat zei. Sjoerd reageerde rustig op de diagnose. Hij rende er niet voor weg. ‘Als jij er klaar voor bent, moet je het laten weten. Dan gaan we kijken wat de mogelijkheden zijn’, zei hij. Ik was er nog niet aan toe. Ik stak mijn kop in het zand en stortte me vol in het uitgaansleven. Erover praten deed ik nauwelijks. Als mensen die er niets van wisten vroegen wanneer ik nou eens aan kinderen zou beginnen, wuifde ik dat weg. ‘O, dat komt wel’, zei ik dan. Ik wilde er niet te veel over nadenken, het was te pijnlijk. En toen raakte Michelle zwanger. Ik was zo ongelooflijk blij voor haar; het voelde alsof ik zelf in verwachting was. Ik was totaal niet jaloers, Michelle en ik hebben zo’n goede band, ik gunde het haar volledig. Na de geboorte van mijn neefje Xavi begon het bij mij te kriebelen. Ik genoot er enorm van om bij hem te zijn. Michelle kreeg nog een dochter, Ivy. Ik wist dat haar kinderwens daarmee was vervuld.”

Medisch traject

“Tegen Sjoerd zei ik heel voorzichtig dat ik er aan toe was om ook moeder te worden; het is toch een heftig traject waar je je dan instort. Hij reageerde heel lief. Ook hij was er klaar voor. Michelle had vanaf het begin al aangegeven dat ze het graag wilde doen. Zo af en toe vroeg ze zelf aan me: ‘En, wil je het al?’ Het was daardoor niet moeilijk aan te geven dat we ervoor wilden gaan. Michelle zat er stiekem een beetje op te wachten. Vanaf dat moment ga je een verre van romantisch medisch traject in. Via een verwijsbrief van de huisarts kwamen we in het AMC terecht. Ik moest hormonen slikken om mijn baarmoederslijmvlies dikker te laten worden en Michelle kreeg hormonen ingespoten voor de rijping van haar eicellen.” Michelle: “Het was net alsof ik opnieuw zwanger was, de hormonen deden hun werk. Ik was nog niet zo lang daarvoor bevallen van Ivy. Achteraf gezien zijn we iets te snel gestart, weten we nu. Ik had graag iets fitter geweest, ik had namelijk ook nog eens diabetes gekregen. Toch heeft het nooit als ‘druk’ gevoeld. We gingen er voor. We deden het er ‘even’ bij.”

Lees meer van het interview in Vriendin 38.

Tekst: Hester Zitvast. Foto’s: Ruud Hoornstra. Visagie: Lisette Verhoofstad.