Jamie: ‘Mijn vader bleek geen uitvaartverzekering te hebben’

2 januari 2024

Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Jamie (35). Twee jaar geleden overleed haar vader met wie ze op en af contact had. Omdat hij geen uitvaartverzekering had, moesten Jamie en haar broer de crematie van hun vader zelf betalen.

Jamie: “Ik was tien toen mijn ouders uit elkaar gingen. Het moment dat ze het vertelden, kan ik me goed herinneren. Het kwam nogal als een shock, want ik had geen idee dat het niet goed ging tussen hen. Hoewel ik er niet voor had gekozen, probeerde ik het beste van de scheiding te maken.
Nadat mijn moeder haar eigen plek had gevonden, verhuisde ik met haar mee. Mijn broertje bleef bij mijn vader wonen en elk weekend ging ik naar hen toe. Helaas ging het al snel niet goed met mijn vader. Hij werd depressief en agressief. Gelukkig nooit fysiek naar mij, maar ik heb hem wel eens een flinke deuk in mijn moeders auto zien trappen, omdat ze vijf minuten te laat was. Ook kon hij verbaal nogal uit zijn slof schieten.”

Voortrekken

“De eerste keer dat ik afstand van hem nam, was toen ik vijftien was. Op een dag vroeg hij mij mee winkelen, maar eenmaal daar mocht ik alleen toekijken hoe hij leuke dingen voor mijn broertje kocht. Als ik iets wilde, moest ik dat maar aan mijn moeder vragen, zei hij. Nu wil ik absoluut niet verwend overkomen, maar voor een vijftienjarig meisje is dat echt niet leuk om te horen. Ik had het gevoel dat mijn vader mijn broertje altijd voortrok, omdat hij bij hem woonde en ik niet. Daarom had ik geen zin meer om naar hem toe te gaan.”

Radiostilte

“Na vier jaar geen contact te hebben gehad, besloot ik mijn vader toch weer op te zoeken. Daarna zagen en spraken we elkaar regelmatig, totdat er opeens een radiostilte van zijn kant kwam. Hij liet gewoon niks meer uit zichzelf horen, dus toen ik hem ook niet meer belde, hadden we opnieuw geen contact meer.”

Niet op bruiloft

“Zo ging het een lange tijd verder. Dan waren we even on speaking terms en dan weer niet. Uiteindelijk was hij in de tijd van mijn bruiloft in 2010 wel in mijn leven, maar toen hij hoorde dat mijn moeder ook op het feest aanwezig was, kwam hij niet meer. Daarna hadden weer jarenlang geen contact meer.”

Zwaar depressief

“Dat ik vier jaar later online allemaal spijtbetuigingen van mijn vader kreeg, had ik nooit verwacht. Hij schreef dingen als dat het niet onze schuld was en dat het hem heel erg speet. Het is moeilijk uit te leggen waarom ik het dacht, maar ik wist meteen: hier klopt iets niet. Mijn vader had nog nooit zijn excuses aangeboden. Daarnaast was hij in het verleden al eens depressief geweest. Daarom maakte ik me grote zorgen en belde ik de politie om bij mijn vader thuis een kijkje te nemen. Het bleek dat hij zwaar depressief en alcoholverslaafd was. De politie stelde hem voor de keuze: of psychische hulp aanvaarden of niet. Mijn vader koos voor de eerste optie en liet zich vrijwillig opnemen. Zo kwam ik weer in contact met hem.”

Grens

“Hoewel het niet veel beter met hem ging (mijn vader stopte na anderhalve week met zijn behandelingen en ging verder met drinken), bleven we elkaar zien. Ik was inmiddels zelf moeder van twee zoontjes (toen twee en vier jaar) en mijn vader vond het leuk om zijn kleinzoons te leren kennen. De jongens waren ook gek op hem. Ik dacht dus echt dat ons contact weer wat beter was. Totdat één van mijn zoontjes jarig was en mijn vader niet op zijn verjaardag wilde komen, omdat mijn moeder er ook zou zijn. Toen ik een paar maanden daarna zwanger bleek te zijn van mijn derde zoon, liet mijn vader niks meer van zich horen. Dat vond ik zo verdrietig en naar. Vooral omdat mijn zoontjes steeds vroegen waar hun opa was. Ik dacht echt: dit is de grens. En daarna verbrak ik voor de zoveelste keer het contact met mijn vader.”

Zelfmoord

“Vijf jaar later overleed mijn vader op 23 september 2021. De politie belde mij dat zijn lichaam gevonden was en op dat moment wist ik genoeg. Zoals ik al vreesde, had mijn vader zelf een einde aan zijn leven gemaakt. Het was superheftig om te horen.”

Geen uitvaartverzekering

“Omdat mijn broertje en ik zijn enige erfgenamen waren, moesten wij de uitvaart van mijn vader regelen. We hadden hem allebei al jaren niet meer gesproken en schrokken echt toen we zijn huis binnen gingen. Alle muren waren helemaal vergeeld, omdat mijn vader heel veel gerookt had. En alsof dat nog niet genoeg was, kwamen we er ook achter dat hij een bewindvoerder én geen uitvaartverzekering had. Hierdoor draaiden wij voor de kosten van zijn crematie op.”

Erfenis

“Onze eerste gedachte was dat we de erfenis van onze vader zouden weigeren. Zo waren we niet verantwoordelijk voor eventuele schulden, maar al snel bleek dat we de uitvaartkosten wél moesten betalen. Het verschilt per gemeente hoe dit precies geregeld is, maar na wat heen en weer bellen werd het ons duidelijk dat onze gemeente de uitvaartkosten gewoon op ons zouden achterhalen.
Volgens mijn vaders bewindvoerder vielen de schulden mee. Er stond ‘slechts’ 1000 euro open en mijn vader had 1500 euro spaargeld staan. Daarom hebben we de erfenis alsnog aanvaard en direct de schulden afbetaald. Vervolgens legden we allebei 1000 euro bij voor de goedkoopste crematie die we konden vinden. Dit was zonder bloemen en een dienst, maar mijn vader kon zo in ieder geval wel gecremeerd worden.”

Vragen

“Het is triest dat het zo moest gaan, maar ik troost mezelf met de gedachte dat mijn vader hier ook niet voor gekozen heeft. Hij was ziek in zijn hoofd en daardoor wanhopig op zoek naar rust. Ik zeg niet dat ik zijn zelfmoord hiermee goedkeur, maar ik hoop echt dat hij nu de rust en vrede heeft gevonden waar hij zo naar op zoek was.
Desondanks ben ik wel lange tijd boos op mijn vader geweest. Waarom vroeg hij mij niet om hulp? En waarom nam hij eerst niet afscheid van mij? Met het leegruimen van zijn huis hoopte ik een afscheidsbrief te vinden, maar helaas zonder resultaat. Hierdoor bleef ik achter met veel vragen waar ik nooit antwoord op zal krijgen. En dat doet nog steeds pijn.”

Mooie tijden

“Hoewel ik niet veel leuke herinneringen aan mijn vader heb, denk ik met een glimlach terug aan de fijne zomervakanties die mijn broertje en ik met hem in Zuid-Frankrijk hadden. Na de scheiding gingen we drie keer met hem kamperen en mijn vader wist van de simpelste producten altijd de lekkerste gerechten klaar te maken. Die vakanties waren oprecht heel leuk, dus als ik aan mijn vader denk, herinner ik me liefst deze mooie tijden. Gelukkig hebben we die ook samen gehad…”

Wil je praten over zelfdoding of wil je hulp op dit gebied? Bel 113 of gratis: 0800-0113.

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.