Jill: ‘Mijn vriend mag zijn kinderen niet meer zien’

27 november 2023

Jill (42) heeft ontzettend te doen met haar vriend Mark (40). Na zijn scheiding ziet hij zijn dochters Anouk (13) en Merel (11) niet meer. Met ‘dank’ aan zijn wraakzuchtige ex.

Jill: “Met Vaderdag bleef het doodstil. Net als op zijn verjaardag, mijn vriend Mark kreeg zelfs geen simpel appje. Voor de eindmusical van groep 8 van zijn dochter Anouk was hij niet uitgenodigd en het feit dat dochter Merel een beugel moest, wist hij alleen omdat er een rekening van de orthodontist op de mat viel. Zelf blijft hij wel kaartjes, appjes en cadeaus sturen. Zonder antwoord. De blauwe vinkjes blijven ook weg bij zijn berichten. Hij is waarschijnlijk geblokkeerd op de telefoons van zijn dochters.
Alles is pure wraak van zijn ex-vrouw. Ze had hem al gewaarschuwd, toen hij wilde scheiden. ‘Dan pak ik de kinderen van jou af, trek je financieel leeg en maak je leven zuur’, schreeuwde ze, toen hij de deur uitstapte. Nu, drie jaar later, is dat haar gelukt.”

Betrokken papa

“Op zijn Tinder-profiel zag ik een man met twee schattige meiden aan zijn hand. Hij omschreef zichzelf als een betrokken, liefhebbende papa. Een die zijn kinderen altijd voor zou laten gaan, maar wel graag een nieuwe relatie wilde. Dat sprak mij aan.
Ik woonde op dat moment al vier jaar met mijn zoon. Hij was voortgekomen uit een onenightstand en ik had hem altijd alleen opgevoed, zijn verwekker wilde er niets mee te maken hebben. Ik vond dat laatste erg verdrietig, maar na enkele pogingen hield ik op met bedelen om contact. Ik voedde Aiden op en we hadden het echt fijn samen.
Toen Aiden naar school ging, ging ik op zoek naar een relatie. Op Tinder dook Mark als een van de eerste mannen op. Ik vond het fijn iemand te treffen die wist dat kinderen altijd op nummer één zouden komen. Hij was net een half jaar gescheiden van zijn vrouw met wie hij twee dochters had. Hij zag hen in de weekenden en op momenten dat ze hem nodig hadden of wilden zien. Dat kon makkelijk, want hij woonde vlakbij zijn ex-vrouw Nathalie. Klonk ideaal. Dat was het helaas niet.”

Niet happy

“Het huwelijk van Mark en Nathalie was vanaf de eerste dag moeilijk geweest, zo hoorde ik van hem. Ook hun dochter Anouk was het gevolg van een slippertje, maar anders dan bij mij, nam Mark wel zijn verantwoordelijkheid. Ze gingen samenwonen en trouwden toen Nathalie hoogzwanger was. In het begin ging het nog goed tussen hen, maar na de komst van Anouk ging het bergafwaarts. Ze wilde de hele dag alleen maar met de baby tutten. Als Mark uit zijn werk kwam, moest hij boodschappen doen, het eten verzorgen en Anouk wassen en naar bed brengen.
Mark voelde zich al snel niet meer happy in de relatie, maar als kind van gescheiden ouders wilde hij er per se voor Anouk zijn en maakte het beste ervan. Dat resulteerde in een tweede dochter: Merel. Amper een uur na de geboorte zei Nathalie: ‘Zo en nu doe ik niet meer aan seks.’ Ze had het nooit leuk gevonden en nu er een tweede kind was, vond ze dat ze haar taak had volbracht. Ze gaf Mark geen aandacht meer, ging tegelijk met de kinderen naar bed, maakte om het minste of geringste ruzie. Mark hield het ontwrichte huwelijk nog zes jaar vol en vroeg toen met pijn in zijn hart om een scheiding.”

Kleine pesterijen

“Nathalie was furieus, ook al gaf ze toe dat ze niet meer van hem hield. Ze eiste een hoop geld van hem. Ze kreeg een aardig bedrag uit de verkoop van hun woning en Mark knapte de aangeboden huurwoning van top tot teen op. Toch bleef ze hem uitschelden. Ze maakte zelfs ruzie waar de kinderen bij waren. Een half jaar nadat Mark en ik elkaar hadden leren kennen, gingen we samenwonen. Min of meer uit nood: hij huurde duur en lag krom om de alimentatie te kunnen ophoesten. We waren erg verliefd en durfden de gok nemen samen. Toen Nathalie hoorde van onze plannen, verbood ze een ontmoeting van ‘dat wijf’ – ik dus – met haar kinderen. Ze vond het te pril en hield de weekendomgang van Mark tegen. Hij mocht de meiden alleen zaterdags en zondags overdag ophalen om buitenactiviteiten te ondernemen of op bezoek te gaan bij zijn moeder, maar ze moesten thuis, bij haar slapen.
Pas na een half jaar vond ze de tijd rijp. Maar nadat ik de kinderen eindelijk leerde kennen en ze mij heel aardig vonden, werd ze pas echt giftig. Het begon met kleine pesterijen zoals geen kleding meegeven of slechts afgetrapte schoenen en een kapotte broek. Ze eiste dat Mark hen vrijdag stipt om vijf uur ophaalde en zondags geen minuut later dan vijf uur thuisbracht. Oók toen Marks moeder op een zondag 75 werd en dat vierde met een diner. Anouk en Merel mochten niet mee eten, ze moesten op tijd naar huis.
Ook stookte ze de meiden op. Ze beweerde dat hun vader haar slecht had behandeld in het huwelijk en dat zij nu arm was, maar dat papa leefde als een koning. Complete onzin. Mark maakte elke maand bijna 600 euro naar haar over. Maar ze zei ook dat Mark niet meer van hen hield, omdat hij nu een nieuw gezin had. Hij had immers mij en Aiden. Ze tagde de meiden in een reactie onder een foto van Mark, Aiden en mij op Facebook: ‘Je hebt je eigen gezin ingeruild.’ Dat bericht haalde ze na een uur weer weg, maar toch, het had er wel gestaan.”

Smoezen

“De meiden, jong en naïef als ze waren, geloofden hun moeder. Ze hadden bovendien medelijden met haar. Zij was immers zielig, want door papa verlaten en eenzaam. Mark merkte dat Anouk en Merel steeds minder vrolijk waren als hij hen ophaalde. Ook waren ze opstandig en kampten met woedeaanvallen. Maar het ergste was dat ze steeds smoezen verzonnen waardoor ze niet naar hun vader konden het weekend: ze waren net ongesteld, hadden een schoolfeestje of waren te moe. Vaak stuurde Nathalie Mark vrijdags om drie uur een appje: Je hoeft ze niet te komen halen, ze blijven liever hier.
Mark schakelde daarop Veilig Thuis in: dit kon toch niet zomaar? Daarop volgde een jarenlang gesteggel met allerhande Jeugdzorg. Afhankelijk van welk type gezinsbegeleider er was – ze volgden elkaar vanwege de werkdruk in razendsnel tempo op – werd Nathalie dan óf gesteund of berispt. Soms moest ze op straffe van een dwangsom de kinderen mee laten geven aan hun vader. Maar vaker wist ze een nieuwe jeugdbegeleider zo te manipuleren dat die het ‘in het belang van de kinderen’ beter vond als ze bij mama bleven.”

Geknakt vogeltje

“Met als ergste dieptepunt de negende verjaardag van Merel. Het was ons weekend: we zouden haar verjaardag met Marks en mijn familie vieren en hadden een taart en springkussen besteld. Wederom kwam vrijdags om drie uur een appje: dit keer een spraakbericht van Merel: ‘Pap, je hoeft me niet te halen, want ik blijf bij mam. We gaan uit eten naar een all-you-can-eatrestarurant. Dag!’
Mark was des duivels. Hij belde Nathalie, maar die nam niet op. Mark reed daarop naar hun huis. Zijn voormalige schoonvader deed open. Woedend. Wat snapte Mark niet aan het woord nee? Uiteindelijk droop Mark af en zag voor het raam hoe zijn ex hem uitlachte om zijn tranen. Ik trof thuis een zielig, geknakt vogeltje aan.
Uiteindelijk ging ze nog verder. Met behulp van haar pro-deo-advocaat sleepte ze Mark voor de rechter. Ze wilde hem uit de ouderlijke macht. Nu moest ze namelijk toestemming vragen om de meiden mee naar het buitenland te nemen, bij grote uitgaven of doktersbezoek. Daar wilde ze vanaf. Ook vond ze de omgangsregeling schadelijk voor Anouk en Merel. De kinderen leden onder de vechtscheiding was haar aanklacht. Ze wilden hun vader ook liever niet meer zien, zo stond in een brief van hen.

Mediation

Mark moest zelf een advocaat inhuren, maar na twee consults en één mail van deze raadsheer, was hij al 1500 euro kwijt. Dit trok hij financieel niet. Zo stond hij alleen voor de rechter en moest zichzelf verdedigen. In eerste instantie gaf de rechter nog opdracht tot mediation: de ouders moesten er zelf proberen uit te komen, pas dan zou hij zijn oordeel vellen. In die gesprekken schreeuwde Nathalie alleen maar dat ze Mark háátte en dat ze hoopte dat hij tegen een boom zou rijden. Hoe de mediator ook probeerde, ze kreeg Nathalie niet rustig.
Uiteindelijk liep Nathalie zelfs woedend uit zo’n therapiesessie en weigerde terug te gaan. Daarop kreeg de rechtbank de melding dat de mediation was mislukt. In verband met de privacy werd er niet gezegd door wie of met welke reden. Het was nu aan de rechter. Tot onze ontzetting en verbazing besloot die afgelopen oktober Mark daarop officieel uit de ouderlijke macht te zetten. De communicatie met moeder was zo verstoord, dat de rechtbank het beter achtte voor de meiden als moeder geen contact meer hoefde te hebben met vader.”

Een vader zonder kinderen

“Inmiddels zijn we een paar maanden verder en is er geen enkel contact meer geweest. Mark wordt letterlijk genegeerd en hij heeft verder ook geen zeggenschap meer over zijn dochters, nu hij als voogd is geschrapt. Hij mag alleen nog alimentatie voor hen betalen. Ik dacht altijd dat alleen vaders die hun kinderen misbruikten of mishandelden of crimineel waren, uit de ouderlijke macht werden gehaald. Schijnbaar kun je als liefhebbende vader ook gewoon aan de kant worden geschoven als de rechter op de hand is van de moeder.
Niemand heeft ooit geluisterd naar onze hulpvragen. Geen enkele jeugdzorgmedewerker heeft zelfs de optie willen bekijken om de meiden in ons stabiele gezin op te laten groeien. Niemand die wil onderzoeken of hier misschien sprake is van ouderverstoting, iets wat regelmatig voorkomt in Nederland.
En nu is het doodstil. Is mijn vriend een vader zonder kinderen. Ze zijn er wel, vooral in ons huis. Er is bijna geen kamer of muur waar je niet de stralende gezichten van Merel en Anouk treft. Ze bestaan in onze verhalen en herinneringen en Mark stuurt regelmatig nog boodschappen en kaartjes waarin hij vertelt hoeveel hij van ze houdt. Tot nu toe zonder antwoord.”

Machteloos en boos

“Voor mij, als zijn partner, blijft dit verschrikkelijk om te zien. Ik voel me machteloos en boos. Boos omdat ik vanaf dag één te maken heb met een hardvochtige ex, die ook mijn leven zuur maakt en die de man die ik liefheb, probeert te breken. Maar vooral omdat mijn eigen zoon een vader heeft die hem ontkent. Ik zou zo gelukkig zijn als mijn zoon omgang had gehad met zijn vader. Ik vind dat ieder kind twee ouders nodig heeft. Ik geloof ook dat het voor deze meiden schadelijk is om op te groeien bij een moeder die hun vader hartgrondig haat en dat ook laat blijken.
Voor nu proberen we voorzichtig door te leven en te dealen met de pijn die het Mark, maar ook mij doet. Mark heeft zelf psychische hulp gevraagd om dit enigszins een plek te geven. Tot die tijd houden we ons vast aan de lieve mensen om ons heen en woorden die steun geven. Bijna iedereen zegt dat de meiden op een dag, als ze zelf ouder zijn, tot inkeer zullen komen en terugkeren naar hun vader. We kunnen niet wachten.”  

Tekst: Lizzy Jansen. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.