Jolanda ontdekte dat haar borstprotheses al jarenlang haar lijf vergiftigden

4 augustus 2021

Soms gebeurt er iets waardoor je in één klap je leven moet omgooien. Iets wat je ogen opent, rust brengt of juist voor het nodige verdriet zorgt. Voor Jolanda veranderde haar leven, toen zij erachter kwam dat haar borstprotheses al jarenlang haar lichaam vergiftigden.

Jolanda: “Ruim tien jaar geleden kreeg ik heel langzaam steeds meer vage klachten. Ik voelde mijn lichaam veranderen, maar kon er niet de vinger op leggen. Mijn huid werd veel gevoeliger en ook had ik onverklaarbaar veel spierpijn en begon mijn spierkracht zelfs af te nemen. Zonder dat ik het in eerste instantie doorhad, kon ik steeds minder.”

Onverklaarbaar

“Het belemmerde mijn dagelijks leven heel erg, maar doordat ik altijd heel positief en enthousiast ben, bleef ik doorgaan. Ik ging duidelijk over mijn eigen grenzen heen en op een gegeven moment kon ik gewoon echt niet meer. Het voelde alsof mijn lichaam op was. Ik sportte altijd veel, maar kon nu niet eens meer een klein stukje fietsen en wanneer ik een trap opliep, kwam ik hijgend boven.

Niemand kon mijn klachten verklaren. De huisarts had me al snel doorgestuurd naar allerlei internisten, maar ook voor hen was het een groot raadsel waar mijn klachten vandaan kwamen. Jarenlang ging ik ziekenhuis in en uit, maar ondertussen werden de klachten alleen maar erger. Ik ben zelfs nog een keer opgenomen omdat mijn cortisolgehalte en B12 extreem laag waren. Wekelijks kreeg ik ijzerinjecties en toen die ook niet bleken te werken, dachten de artsen dat het tussen mijn oren zat. Ik moest er maar ‘gewoon’ mee leren leven…”

Borstprotheses

“Ik was er echter van overtuigd dat mijn klachten een oorzaak hadden, ik was immers pas begin veertig. Ondertussen had ik ook veel last van mijn maag, droge ogen, vergeetachtigheid, tintelende handen, gewichtstoename en was ik vooral ontzettend moe. Alles kostte me duizend keer zoveel energie als dat ik gewend was. Ik was compleet op en helemaal leeggezogen. Ik sliep goed, maar werd alsnog iedere ochtend wakker met het gevoel alsof ik een marathon had gerend.

Toen ik op een maandagavond thuis was en de televisie aanhad, luisterde ik maar half naar het programma dat ik op had staan. Toch werd het gesprek steeds interessanter en op een gegeven moment liet ik alles uit mijn handen vallen en luisterde met open mond naar wat er werd gezegd. Snel belde ik mijn vriend en mijn ouders en vroeg hen ook te kijken. Op dat moment viel mijn puzzel eindelijk in elkaar. In het programma vertelde een meisje dat zij na het zetten van borstprotheses ziek werd. Al haar klachten kwamen een op een overeen met die van mij. Zestien jaar daarvoor had ik ook borstprotheses laten zetten en al snel viel bij mij het kwartje.”

Operatie

“Mijn vriend en ouders wisten ook niet wat ze hoorden en zeiden allemaal: ‘Jo, dit is jouw verhaal.’ Nog niet zo lang daarvoor had ik besloten om mijn borstprotheses te laten vervangen voor nieuwe, maar die plannen schoof ik natuurlijk meteen van tafel. De knop ging direct om: de borstprotheses moesten eruit en wel zo snel mogelijk. Gelijk maakte ik een afspraak bij een privékliniek waar ik heel netjes en vriendelijk ben geholpen.

Na de operatie voelde het al snel alsof mijn lichaam het oude weer wilde oppakken. Natuurlijk had ik pijn, maar het maakte me allemaal niet meer uit. Het is nu ruim acht maanden geleden en pas nu merk ik stapje voor stapje dat het beter gaat. Heel langzaam is mijn lijf aan het herstellen, maar ik weet dat ik het rustig de tijd moet geven. Er is me zelfs verteld dat ik pas over twee jaar moet kijken hoe ik ervoor sta en dat het lang niet zeker is dat alle klachten verdwijnen. Maar daar ga ik natuurlijk wel voor. Ik kan weer een stukje fietsen, mijn zicht wordt weer scherper en ook krijg ik weer wat energie terug.”

Missie

“Als ik jaren geleden had geweten wat voor ellende de borstprotheses me zouden geven, had ik ze natuurlijk nooit gezet. Jarenlang heb ik mijn eigen lichaam vergiftigd en veranderde mijn leven langzaam in een hel. Ik was altijd heel onzeker over mijn AA-cup, maar ik wil iedere vrouw op het hart drukken om zichzelf te accepteren en niet onzeker te zijn over kleine borsten. Ik heb zelf een lingerieboetiek en zie dus hoeveel vrouwen dat wel zijn. Ik probeer nu zoveel mogelijk mensen te waarschuwen voor borstprotheses en in te laten zien dat iedereen prachtig is. Laat mijn nare ervaring dan maar voor anderen een waardevolle les zijn. Dan is alles nog ergens goed voor geweest.”

Tekst: Lisa Schoenmaker