Jolanda: ‘Toen ik in mijn bruidsjurk paste, trouwde ik opnieuw met mijn man’

9 december 2019

Jolanda (48) vond haar bruiloft een van de mooiste dagen van haar leven. Wat zou ze die graag nog een keer overdoen. In dezelfde jurk! Maar ja, na al die jaren was ze wel wat steviger geworden…

Jolanda (48) vond haar bruiloft een van de mooiste dagen van haar leven. Wat zou ze die graag nog een keer overdoen. In dezelfde jurk! Maar ja, na al die jaren was ze wel wat steviger geworden…

Magisch

Jolanda: “De beeldschone bruidsjurken in de etalage van de Duitse bruidswinkel, zeven jaar geleden, deden me meteen denken aan mijn trouwdag in het najaar van 1993. Mijn man Andre en ik waren een weekendje naar Duitsland en slenterden door de gezellige straatjes van een oud stadje. Toen we langs de bruidswinkel liepen, werd ik zó blij. Bruidsjurken hebben iets magisch, vind ik. Ik vond mijn jurk destijds zo mooi dat ik hem altijd had bewaard. Ook al paste hij allang niet meer, omdat ik in 24 jaar tijd 35 kilo zwaarder was geworden. Maar daar, in dat Duitse stadje, ontstond er langzaam maar zeker een idee…”

Stralend bruidje

“Toen ik 26 jaar geleden trouwde met mijn jeugdliefde Andre koos ik een imposante jurk van kant en zijde. Als jong meisje zei ik al dat ik wilde trouwen in een Sisi-jurk. Wat was ik blij toen ik hem vond. Mijn moeder en schoonmoeder zagen me stralend uit het pashokje komen. Dat mijn jurk een klein vermogen kostte, maakte me niet uit. Ik wist toen al dat hij voor altijd een dierbare herinnering zou worden en dat was me alles waard.

Onze trouwdag werd een van de mooiste dagen van mijn leven. Ik vond het magisch om samen met Andre en iedereen van wie we hielden onze liefde te vieren. ’s Avonds, toen het feest was afgelopen, moest ik huilen. Zo jammer vond ik het dat onze dag voorbij was.

Ik was 22 en Andre 25 toen we trouwden. We waren allebei nog zo groen als gras en wilden graag kinderen. Gelukkig kwam onze wens uit. We kregen Ricardo, hij is nu 23, en Luciana, zij is 21. Met hun komst brak een nieuw, prachtig hoofdstuk aan. Ik leerde Andre op een andere manier kennen: als liefhebbende vader. Ik wist niet dat het mogelijk was, maar ik ging nóg meer van hem houden. De tijd verstreek en onze liefde bleef zich verdiepen.”

Tevreden met mezelf

“Tijdens die wandeling in Duitsland mijmerde ik over het leven en alles wat we samen hadden meegemaakt. Ik bedacht hoe onze liefde in de afgelopen twintig jaar alleen maar was gegroeid. Natuurlijk, zoals in iedere relatie hadden wij ook onze mindere momenten. Een huwelijk blijft werken. Maar wat er ook in onze levens gebeurde, Andre en ik verloren elkaar nooit. Toen onze ouders overleden, steunden we elkaar onvoorwaardelijk. En alle mooie momenten vierden we met elkaar.

‘Wat zou ik graag nog eens met jou willen trouwen’, zei ik uit de grond van mijn hart. Andre moest lachen. Hij zei dat als ik ooit in mijn bruidsjurk zou passen, hij opnieuw met me zou trouwen. Toen moest ik ook lachen. Ik woog namelijk ruim negentig kilo, ik zou onmogelijk nog in mijn oude bruidsjurk met maatje 34/36 kunnen.

En eigenlijk wilde ik tot dat moment ook helemaal niet afvallen. Ik voelde me prima en was tevreden met mezelf. Ik genoot van het goede leven en voor mij hing dat samen met lekker eten. In mijn werk als kraamverzorgende kreeg ik vaak wat lekkers aangeboden. Heerlijk vond ik al die beschuiten met muisjes en geboortetaartjes. En zo was ik ieder jaar steeds wat zwaarder geworden.

Mijn gewichtstoename was zo geleidelijk gegaan, dat ik niet doorhad dat ik best stevig was. Toen ik naar winkels voor grote maten moest om kleding te shoppen, kon ik daar niet meer omheen. Maar ook dat accepteerde ik. Het kwam niet in me op om af te vallen.”

Lees ook: Lisette: ‘Met mijn nieuwe figuur straal ik in mijn droomtrouwjurk’

Nog grotere wens

“Andre vond me ook goed zoals ik was. Ik had dus niets te wensen. Tot we dus langs die bruidszaak liepen! Vanaf dat moment droomde ik er steeds vaker van om opnieuw met Andre te trouwen. Misschien was de wens nog wel groter dan twintig jaar geleden, want inmiddels hadden we zo veel meegemaakt dat ik nog dankbaarder was voor onze liefde en ons leven samen. Het leek me ook zo geweldig om te trouwen in bijzijn van Luciana en Ricardo.

Op een gegeven werd die wens zo groot dat ik tóch de strijd met de kilo’s aanging. Mijn schoonzusje was veel afgevallen met hulp van Weight Watchers, dus meldde ik me ook aan. Ik leerde mijn eetgewoontes aan te passen en bewuste keuzes te maken.

Motivatie

Wil je kilo’s kwijtraken, dan is je motivatie het belangrijkst. En ik had een duidelijk doel voor ogen: in mijn trouwjurk passen. Maar dat zei ik niet tegen Andre. Als de dag was aangebroken dat de jurk weer paste, wilde ik hem verrassen met een huwelijksceremonie.

Het geschikte moment diende zich bijna als vanzelf aan. In het najaar van 2018 waren we 25 jaar getrouwd. Het leek me mooi om dan opnieuw met Andre te trouwen. Ik begon in 2017 met lijnen. In een klein jaar verloor ik 35 kilo. Andre begreep niet waarom ik zo streng was voor mezelf. Weight Watchters werkt met een puntensysteem. ‘Een punt taart is toch gewoon één punt?’ grapte hij als ik weer eens een gebakje afsloeg. Ik probeerde hem dan uit te leggen dat een gebakje 26 punten is, evenveel als alle punten die ik op een dag mocht! Nee, ik was veel blijer met een taartje gemaakt van kwark, gelatine en vers fruit.”

Geheim plan

“Andre en ik planden samen een datum voor ons jubileumfeest, maar voor de rest wist hij van niets. Omdat mijn plan geheim moest blijven, vertelde ik er alleen Luciana en twee goede vriendinnen over. Ik vroeg Luciana of zij de gelofte wilde afnemen bij haar vader en mij. Voor de wet is het onmogelijk om voor de tweede keer te trouwen, maar de gelofte kan wel worden afgenomen. Luciana vond het een fantastisch idee en hielp me bij alle voorbereidingen.

Op de avond van het feest was ik ontzettend zenuwachtig. Mijn vriendinnen hadden mijn bruidsjurk naar de feestlocatie gebracht, waar ik me op een gegeven moment zou omkleden in een apart kamertje. De avond zelf was prachtig. In een speech bedankten Andre en ik onze gasten en stonden we stil bij overleden dierbaren, zoals onze lieve ouders. Wat misten we hen, maar wat waren we dankbaar voor alle lieve mensen die er wél bij konden zijn.

Er kwam zelfs een nieuw gezinslid bij! Trots vertelden we dat Ricardo en zijn vriendin Joy een baby zouden krijgen. Andre en ik zouden grootouders worden!”

Verbaasd en ontroerd

“Mensen dansten, kletsten en hadden lol toen ik naar boven sloop om mijn jurk aan te doen. Eindelijk was het moment aangebroken. Ik werd best emotioneel toen ik de stof op mijn huid voelde. Het was echt of ik 25 jaar terugging in de tijd.

De vonk tussen Andre en mij sprong 35 jaar geleden over op de dansvloer tijdens het nummer Ik meen het van André Hazes. Dat lied is altijd bijzonder voor ons gebleven. Toen dat nummer werd ingezet, zwiepten de deuren open en liep ik naar binnen. Andre was zichtbaar ontroerd toen ik voor hem stond. Luciana nam het woord en legde de gasten uit wat er zou gaan gebeuren. Mijn tante en Andre’s zus werden als getuigen naar voren gevraagd. Iedereen was verbaasd en ontroerd: dit had niemand verwacht.

Ludieke manier

Luciana trouwde ons op een ludieke manier. In haar toespraak noemde ze allerlei kleine ergernissen op die Andre en ik accepteerden van elkaar. Zo vroeg ze of ik Andre trouw zou blijven als hij ’s nachts zou snurken of liedjes van Jannes zou draaien. En aan Andre vroeg ze of hij het zou accepteren als ik ’s nachts met een lampje aan zou slapen. Dit deden we natuurlijk al jaren. Het verleden had al ruimschoots bewezen dat we elkaar accepteren zoals we zijn.

Daarna mochten we ringen bij elkaar omdoen. Omdat ik ooit, lang geleden, Andres trouwring zo goed had opgeborgen dat ik niet meer wist waar, hadden we een paar maanden voor het feest nieuwe uitgezocht. Andre vond het toen al vreemd dat we ze niet meteen hadden omgedaan nadat we ze bij de juwelier hadden opgehaald. Nu snapte hij waarom ik daarmee wilde wachten.”

Ontzettend rijk

“Na de ceremonie hebben we tot diep in de nacht gefeest. Toen het was afgelopen, vond ik dat net als bij mijn eerste bruiloft ontzettend jammer. Het lijkt me geweldig om ons huwelijksfeest ooit voor een derde keer mee te maken. Gelukkig denkt Andre er net zo over. Misschien dat we het over vijf jaar nog eens overdoen.

Er is namelijk genoeg te vieren. Twee maanden na het feest kwam onze kleindochter Hailey ter wereld. En weer heb ik Andre op een andere manier leren kennen, namelijk als lieve opa. Ik voel me ontzettend rijk door Andres onvoorwaardelijke liefde. Hij houdt van me om wie ik ben, stevig of slank.”

Tekst: Sonja Brekelmans.

Lees ook: Anne Sophie laat lieve kaartjes achter in de trein