4 lezeressen: ‘Wat ik tegen mezelf als bruid wil zeggen’

11 juni 2024

Zweethandjes, kriebels in je buik en vol verwachting over de toekomst… Trouwen kan best spannend zijn! Op dat moment wil je dolgraag weten hoe de rest je leven eruit gaat zien. Wat zou je – met de kennis van nu – tegen je jongere ik voor het altaar zeggen? Vier vrouwen vertellen welke wijsheid ze opdeden.

‘Je kunt niet altijd zes gooien, maar twee keer drie is ook zes’

Marina (33) is getrouwd met Pieter en werkt als regieverpleegkundige op de Endoscopie-afdeling.

Marina: “Moeder worden was mijn levensdoel. Samen met mijn grote liefde Pieter kocht ik tien jaar geleden een huis. Voor ons beiden voelde het als een logische volgende stap om te proberen een kind te krijgen. We wisten dat het niet vanzelfsprekend was om ouders te worden, maar we waren jong en alle sterren leken goed te gaan. We waren vol hoop.
Helaas lukte het niet om zwanger te worden. Ook niet na verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen. Na iedere poging die niet resulteerde in een zwangerschap, raakte ik in paniek. Gelukkig wist Pieter altijd de juiste dingen te zeggen. Hij was de enige die me kon opbeuren. Ongemerkt verlegden we onze grenzen, letterlijk. Een speciale fertiliteitskliniek in Turkije boekte goede resultaten. Daar vlogen we naartoe.
De steun van onze omgeving was groot en die van mijn nicht Marieke oneindig. Zij doneerde haar eicellen aan ons, een ultieme daad van liefde. Het proces verliep fantastisch, maar ook nu hadden Pieter en ik pech. Mijn hart werd keer op keer opnieuw gebroken.”

Waardevol
“Ik had nooit gedacht dat ik zou stoppen met proberen om zwanger te worden, voor mij was een leven zonder kinderen geen optie, maar ongemerkt groeide ik naar dat moment toe. En Pieter ook. ‘Weet je Marina, als deze poging op niets uitloopt, zullen we dan een lange reis maken?’ vroeg Pieter voor de laatste terugplaatsing. Het vooruitzicht om samen met Pieter de wereld te ontdekken, maakte me blij.
Ik zag in dat een gezin hebben prachtig is, maar dat er talloze andere zaken zijn die mijn leven waardevol maken. Mooie momenten beleven met Pieter bijvoorbeeld, samen zijn met onze vrienden en familie. De zon zien opkomen tijdens een vroege wandeling.
Een halfjaar lang reisden Pieter en ik door Australië, Nieuw Zeeland, de Filipijnen en Sri Lanka. Het was magisch, ook om dag en nacht samen te zijn. Ik dacht dat het onmogelijk was om nog meer van hem te houden dan ik al deed, maar ik ben nog gekker op Pieter geworden tijdens die reis. Ik weet dat we samen een mooie toekomst tegemoet gaan. Tegen iedereen die denkt dat ze zonder kinderen niet gelukkig kan worden, wil ik zeggen: ‘Heb geduld. Die dag zal aanbreken.’”

‘Een man die goed voor je is, is goud waard’

Inge (44) is getrouwd met Shairon, moeder van Evy (10) en arbeidsongeschikt.

Inge: “De kriebels gierden door mijn lijf toen ik Shairon ontmoette. Ik vond hem zo waanzinnig leuk. Twee jaar na onze eerste date trouwden we. Ik was toen zes maanden zwanger en stikgelukkig. Shairon is de betere versie van mezelf. Ik kan best pittig en temperamentvol zijn, maar zijn rust en redelijkheid maakten me een leuker, misschien wel beter mens. En zijn onvoorwaardelijke liefde, ja, die is werkelijk indrukwekkend. Die zorgt ervoor dat ik iedere uitdaging aankan.
Ik heb acromegalie, een tumor aan mijn hypofyse waardoor mijn hormoonhuishouding is ontregeld en ik veel spier-, gewrichts- en hoofdpijn heb. Acht jaar geleden, na een operatie aan mijn hypofyse had ik zo veel pijn en was ik zo moe, dat ik alleen nog maar op de bank kon liggen. Van een zelfverzekerde, assertieve accountmanager veranderde ik in een hulpbehoevende vrouw. Dat ik mijn baan verloor en moest dealen met pijn en vermoeidheid, vond ik verdrietig maar kon ik aan. Dat ik afhankelijk werd van anderen trok ik echt niet.”

Hulp accepteren
“Dankzij Shairon lukte het me toch om hulp te accepteren. Hij schudde eindeloos mijn kussen op, bracht talloze kopjes thee en kleedde me aan op dagen waarop ik daar de kracht niet voor had. En ondertussen was hij de beste vader voor onze dochter die ik me kon wensen. Vroeger stond ik niet stil bij het belang van een goede man. Toen vond ik het belangrijk dat hij knap, populair en leuk was. Door Shairon heb ik ontdekt dat een man die goed voor je is, goud waard is.
Een andere les die ik mijn jongere zelf wil meegeven is: durf kwetsbaar te zijn. Ieder stel maakt moeilijke fasen mee, maar als je je emoties deelt, groei je niet uit elkaar. Kwetsbaar durven zijn lukt alleen als je diegene vertrouwd en weet dat je op elkaar kunt bouwen. En dan kom ik weer terug bij ‘gun jezelf een man die goed voor je is’. Vroeger vond ik het lastig om me kwetsbaar op te stellen, maar toen ik ziek werd, moest ik wel. Shairons liefde heeft me hierbij geholpen. Hij vult me op een unieke wijze aan en andersom.
Ik ben nog altijd heel gelukkig met Shairon. Tegen mijn vriendinnen zeg ik weleens dat ik zo’n man heb die je in suikerzoete romcoms ziet. Het leven is niet perfect, maar onze liefde is dat wel.”

‘Durf in het avontuur te stappen en ervoor te gaan’

Ria (60) is getrouwd met Willem en moeder van Noah (24) en Aron (26).

Ria: “Op de Noordkaap, het noordelijkste puntje van Europa, trokken Willem en ik onze trouwkleren aan om op de foto te gaan. Het was midzomernacht en de zon ging niet onder. Die magische nacht was 27 jaar geleden op onze huwelijksreis door Zweden en Noorwegen. We waren jong en vol dromen. We wilden graag een gezin, wat werkelijkheid werd met de komst van onze zonen. En ik droomde ervan om een eigen camping te runnen. Die wens had ik al sinds ik jong was. Achter mijn ouderlijk huis stond een zomerhuisje en de vakantiegangers die daar logeerden waren altijd vrolijk.
Willem zag dat niet zitten en dus bleef het bij een droom. Tot acht jaar geleden, toen Willem een burn-out kreeg en moest onderzoeken waar hij energie van kreeg. Willem verlangde naar rust en stilte, net als ik. In Scandinavië is de natuur ongerept en uitgestrekt. Daar wilde Willem wel wonen. En vakantiegangers ontvangen, dat leek hem eigenlijk best leuk. Langzaamaan werd mijn droom ook die van hem.”

Sprookje
“Samen fantaseerden we over onze toekomst. Als we ons leven over een andere boeg wilden gooien, dan was dit het moment. We oriënteerden ons door de Emigratiebeurs en de Scandinaviëbeurs te bezoeken. En we volgden een cursus bij de Droomplekacademie, opgericht door een echtpaar dat samen een berghotel begon in Oostenrijk en dat nu andere stellen begeleidt die een soortgelijk avontuur aangaan.
Twee jaar geleden vonden we een prachtige accommodatie in Hunge, een plaatsje in het midden van Zweden. We besloten ervoor te gaan. Nee, het is toch geen camping geworden, maar een hotel en B&B met appartementen. Willem en ik zijn allebei gek op sneeuw en we wilden onze gasten in een witte wereld kunnen ontvangen. Ons leven kreeg een enorme boost in Hus Hotell Hunge, net als onze relatie. Ik leerde Willem op een andere manier kennen. Door zijn contact met de gasten zag ik dat hij ontzettend hartelijk en gul is. Ons huis ligt aan een groot meer waar in de lente de meest mooie bloemen bloeien. In de winter, als het meer is bevroren en alles besneeuwd, lijkt het wel een sprookje. Willem en ik nemen dan onze gasten mee op husky- en sneeuwscootertochten. We ijsvissen en we warmen ons bij het kampvuur. Soms knijp ik Willem dan even in zijn hand. Onze droom is werkelijkheid geworden.”

‘Blijf naast elkaar staan, ook als het oncomfortabel wordt’

Karlijn (46) is getrouwd met Oskar en moeder van Cato (15), Ted (14) en Lies (9). Karlijn werkt als therapeutisch coach voor ouders van kinderen met een beperking.

Karlijn: “Voordat Oskar en ik zeventien jaar geleden trouwden, stuurden we elkaar lange brieven waarin we elkaar schreven over onze liefde voor elkaar en hoe we er voor de rest van ons verdere leven voor elkaar wilden zijn. Onze bruiloft duurde twee dagen. We sloten af met een prachtig feest. Alle liefde die we ooit aan onze familie en vrienden hadden gegeven, leken we in veelvoud terug te krijgen. Het was overweldigend. 
Ons leven ging snel en was relatief onbezorgd. We maakten carrière, hadden een druk sociaal leven en we hadden het geluk dat we ouders mochten worden van drie prachtige kinderen. Dat onze relatie ijzersterk was, bleek toen onze dochter Lies werd geboren en zij het syndroom van Down bleek te hebben. Het maakte me onzeker. Zouden we onze dochter wel alles kunnen geven wat ze nodig had? Ja, straalde Oskar met alles wat hij in zich had uit, terwijl de kleine Lies op mijn borst lag. ‘Wij kunnen dit’, zei hij vastberaden. Nog nooit was ik zo verliefd op hem als toen.”

Goud
“Daarna ervaarde ik steeds vaker dat als je naast elkaar blijft staan als het moeilijk wordt, je daarna uitkomt bij het échte goud. Het geeft kracht en een diep gevoel van vertrouwen als je een moeilijke fase samen hebt overwonnen.
In de eerste levensjaren van Lies vocht ik als een tijgerin. Deuren die voor mijn oudste kinderen vanzelfsprekend opengingen, bleven voor Lies gesloten. Sportclubjes en school, ik moest ervoor strijden dat Lies daar ook naartoe kon. Om nog maar te zwijgen over de reacties van anderen. Herhaaldelijk zeiden mensen tegen me: ‘Je hoeft toch geen kind met down te krijgen? Daar heb je toch tests voor tegenwoordig?’ Op dat soort momenten vroeg ik me af wie er nou beperkt was.
Het duurde jaren om een nieuwe balans te vinden tussen mijn werk en privéleven, om goed voor mezelf te blijven zorgen in een situatie die altijd wat van ons vraagt als stel. ‘Jullie zijn zo’n mooi gezin’, kreeg ik vaak te horen. Ik wenste dat andere ouders van een kind met een beperking ook kracht kunnen vinden bij elkaar, maar vooral ook bij zichzelf. Daarom richtte ik mijn eigen coachingspraktijk op. En Oskar? Die juicht het alleen maar toe.”

Tekst: Sonja Brekelmans
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.