Judith werd zwanger van een zaaddonor

21 november 2023

Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Judith (44) die in 2017 besloot om bewust alleenstaande moeder te worden. “Opeens verschenen er twee streepjes. Het was heel onwerkelijk, maar ik was dolblij. Eindelijk kwam mijn wens uit. Ik werd moeder!”

Judith: “Ik was 37 jaar toen mijn laatste relatie uitging. Ik wilde heel graag een kind, maar ik dacht: dat is iets wat je met een partner doet, niet alleen. En omdat ik er niet vanuit ging dat ik in korte tijd weer een nieuwe, leuke man zou ontmoeten, legde ik me erbij neer dat een kindje ook niet snel zou komen. Totdat een vriendin van mij vroeg waarom ik het niet in mijn eentje ging doen.
Dat zette me aan het denken. Die man kon altijd nog, maar de tijd om zwanger te worden, hield een keertje op. Daarom besloot ik er in november 2017 voor te gaan. Ik schreef me in bij allerlei fertiliteitsklinieken die werkten met zaaddonors en ging daarnaast daten met homostellen. Een kind krijgen met twee liefdevolle vaders was namelijk ook iets wat ik graag wilde overwegen. Ik hoefde het niet per se alleen te doen, als ik maar een goede klik met de vaders in spé had.
Met één stel was die klik er zeker, maar helaas bleken we uiteindelijk net iets anders over opvoeden en andere dingen te denken. Daarom maakte ik alsnog de keuze om het echt helemaal alleen te gaan doen.”

Eerste afspraak

“Omdat ik bij verschillende fertiliteitsklinieken op de wachtlijst stond, ging ik ervanuit dat het nog wel even zou duren voordat ik aan de beurt was. Toch kreeg ik vlak nadat ik gestopt was met het homostel al bericht dat ik bij één kliniek mijn eerste afspraak had. Veel sneller dan verwacht, maar ik was blij met de mooie kans.”

Wensen

“In de kliniek volgden een aantal gesprekken. Ook moest ik verschillende formulieren invullen wie ik was en wat mijn wensen waren wat betreft de zaaddonor. Nu had ik niet heel specifieke eisen, maar het leek me wel handig dat de donor zoveel mogelijk op mij leek. Daarom gaf ik aan dat ik het liefst voor een donor ging die net als ik groene ogen en donkerblond haar had. Hoelang hij was, maakte me niet zoveel uit. Ik ben zelf 1,68 meter, dus een vrij gemiddelde lengte leek mij prima”.

Top drie

“Vervolgens ging de fertiliteitskliniek aan de slag. Ze vergeleken mijn foto’s met die van alle zaaddonors in hun systeem en presenteerden aan mij een top drie waarvan zij dachten dat die het beste bij mijn wensen paste. Dat was best een gek moment, want opeens had ik drie formulieren in mijn hand met een beschrijving van de donors. Foto’s krijg je om privacy redenen niet te zien. Ik moest het dus echt alleen met het formulier doen. Gelukkig was er één donor die er direct voor mij uitsprong. Hij had weliswaar bruin haar en bruine ogen (heel anders dan wat ik qua uiterlijk wilde), maar zijn omschrijving sprak me enorm aan. Zo vertelde hij dat hij techneut was, van kunst en cultuur hield en een talenknobbel had. De reden dat hij zaaddonor wilde zijn, was dat hij zelf vrienden met fertiliteitsproblemen had. Hij wilde graag andere mensen helpen en toen ik dat las, wist ik: dit is hem.”

Positieve test

“Een paar maanden later vond de eerste inseminatie plaats. Jammer genoeg zonder succes, maar de tweede poging was wel raak. Het moment dat ik de test deed, zal ik nooit vergeten. Ik zat samen met een vriendin aan de keukentafel te wachten tot de resultaten zichtbaar waren. En opeens verschenen er twee streepjes. Het was heel onwerkelijk, maar ik was dolblij. Eindelijk kwam mijn wens uit. Ik werd moeder!”

Onvoorwaardelijke moederliefde

“Na een goede zwangerschap en pittige bevalling werd op 11 juli 2018 mijn zoon Jesse Quinn geboren. Inmiddels is hij vijf jaar en met z’n tweeën hebben we het supergezellig samen. Ik geef toe: de eerste jaren waren best zwaar in mijn eentje, maar het scheelde dat ik een goed vangnet van dierbaren had die mij graag wilden bijstaan.”

Toekomst

“Dat Jesse Quinn geboren is door hulp van een zaaddonor weet hij. Ik heb hem uitgelegd dat mama graag een kindje wilde en dat ze daarvoor de hulp nodig had van een lieve man die zijn zaadje wilde geven. Voor Jesse Quinn is daar niks raars aan. Hij is het natuurlijk ook niet anders gewend dan dat hij alleen een moeder heeft. En mocht hij later meer willen weten over de donor, dan zou hij vanaf zijn zestiende via de fertiliteitskliniek contact met hem kunnen zoeken. Een fijne gedachte waar ik helemaal achter sta, want ik kan me zeker voorstellen dat hij in de toekomst wellicht vragen heeft over de man die mij heeft geholpen om hem op de wereld te zetten. Toch denk ik niet dat hij een papa mist. Wanneer kinderen aan Jesse vragen waar zijn vader is, dan wijst hij altijd naar mij. Ik ben zijn papa en mama tegelijk en daar zijn we allebei ontzettend trots op.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.