Kim heeft een varken als huisdier: ‘Hij slaapt graag lepeltje-lepeltje’

Tekst: Redactie Vriendin

15 augustus 2023

Ze is de hippie van de straat. Kim (40) is kunstenaar en fotograaf, rijdt in een oldtimer en woont in hartje Tilburg mét haar varken Frans Bacon (9). Samen schitteren ze in de tragikomische documentaire M’n beessie en ik van regisseur Johan Kramer. “Veel mensen kennen varkens als braadworstjes, ik wil laten zien dat het sociale en gevoelige dieren zijn.”

Kim: “De film gaat over de onafscheidelijke band tussen huisdieren en hun baasjes. Ik was zenuwachtig toen de documentaire uitkwam. Het is best kwetsbaar om aan de hele wereld te laten zien hoe je leeft, als dat verschilt van het standaardplaatje. Toch vond ik het belangrijk om mee te werken: veel mensen kennen varkens als braadworstjes of spekreepjes, ik wil laten zien dat het sociale, lieve, slimme en gevoelige dieren zijn.
Frans is in mei negen jaar geworden. Hij is vernoemd naar de schilder Francis Bacon: een goede woordgrap, al zeg ik het zelf. Toen hij drieënhalve maand was, is hij bij mij en mijn ex-vriend komen wonen. Mijn hond was overleden en ik miste een maatje. Ik wilde een nieuw huisdier dat ik mee op avontuur kon nemen. Tijdens mijn zoektocht kwam ik uit bij een minivarken: zo’n varkentje is sociaal, een beetje eigenwijs en je kunt ze dingen leren. Het was in mijn ogen het ideale huisdier, maar achteraf gezien heb ik een onverantwoordelijke keuze gemaakt.”

Honderd kilo

“Volgens de fokster zou hij niet groter worden dan een Franse bulldog; zo’n 25 tot 35 kilo. Ze liet ons zijn ouders zien: twee schattige kleine varkentjes. Mijn ex en ik zagen het helemaal zitten en waren op slag verliefd, dus we gingen ervoor. Ik vond het gezellig om Frans thuis om me heen te hebben, maar het was opvallend dat hij bleef groeien. Het konijnenhok dat we voor hem hadden gekocht, was in no time te klein. Er kwam ieder jaar zo’n tien kilo bij. Op zijn zwaarst woog Frans bijna honderd kilo. Wat ik toen nog niet wist, is dat varkens na hun tweede jaar nog flink doorgroeien. Als ik dat van tevoren geweten had, had ik nooit voor een varken in huis gekozen.
Ons leven stond door de komst van Frans op zijn kop. We ontdekten al snel dat Frans niet langer dan een paar uurtjes alleen kan zijn. Als we dat wel deden, sloopte hij de woonkamer of vrat hij de complete vriezer leeg. Frans is ook niet het meest makkelijke huisdier als je moet bellen; als ik hem niet in een aparte ruimte zet met wat eten, gaat hij aandacht vragen door heel veel geluid te maken. Hij heeft net als een klein kind veel behoefte aan aandacht en contact. Mijn ex en ik zijn allebei zzp’er, dus we kunnen onze eigen tijd indelen. Samen bouwden we ons leven om Frans heen. We hebben de zorg jarenlang gedeeld, maar zijn inmiddels uit elkaar. De zorg voor Frans ligt nu volledig bij mij.”

Kleuter

“Hoewel hij zoveel groter is geworden dan ik had verwacht, zou ik Frans nooit meer kwijt willen. Ik krijg weleens de vraag of ik hem niet beter naar een boerderij kan brengen, maar dat zou mijn hart breken. Omdat Frans emotioneel heel slim is, heb ik een intense band met hem opgebouwd. Zijn EQ is te vergelijken met dat van een kleuter van vijf: hij heeft een duidelijke eigen mening en kan erg opstandig of knorrig zijn, maar we kunnen ook fantastisch samenwerken. Wat ik me elke dag realiseer, is dat Frans niet heeft gekozen voor een leven in de stad. Hij krijgt dagelijks te maken met uitdagingen waar hij niet op zit te wachten, zoals in en uit de auto gaan, autorijden en de straat oversteken. Het kan zijn dat de auto ingaan anderhalf uur duurt omdat hij er geen zin in heeft. Ik moet weleens een zakelijke afspraak afzeggen, omdat Frans weigert mee te gaan. Dat is heel erg balen, maar ik wil hem niet dwingen dingen te doen die hij echt niet wil. Daarbij is hij zo log en zwaar, dat het niet te doen is om hem tegen zijn zin in op te tillen.
Varkens zijn gewoontedieren, ze houden van ritme en regelmaat. Elke dag probeer ik de regelmaat in het leven van Frans juist te doorbreken, om ervoor te zorgen dat hij flexibel wordt. Zijn welzijn staat op de eerste plaats. Ik doe er alles aan om hem een prettig leven te geven, ik wil niet dat hij iets tekortkomt of ongelukkig is. Ik zorg dat ik bijna altijd thuis ben, heb altijd genoeg varkensmuesli op voorraad en bezoek met hem jaarlijks de veearts. Frans is gechipt, maar moet officieel ook een oormerk in. Ik heb ’m in huis, maar weiger het in zijn oor te schieten. Als ik word gecontroleerd, kan ik laten zien dat alle administratie op orde is.”

Vooroordelen

“We zijn na negen jaar zo op elkaar ingespeeld, dat ik precies voel wanneer Frans chagrijnig is. Soms is zijn gedrag confronterend: als hij vervelend is, komt het negen van de tien keer doordat ik zelf als een stresskip door het huis loop. We nemen elkaars verdriet ook over: toen ik liefdesverdriet had omdat mijn relatie voorbij was, was Frans ook in mineur en kwam hij als een klein biggetje naast me op de bank liggen. Zulke momenten zijn goud en bieden mij ook veel steun en liefde.
Om ervoor te zorgen dat Frans voldoende beweegt, ga ik elke dag met hem naar buiten. We zijn een wandelend circus, want we trekken veel bekijks. Voorbijgangers stoppen met autorijden of fietsen om foto’s of filmpjes te maken. Veel mensen die ons niet kennen, kijken met een schuin oog en hebben vooroordelen: dat het zielig zou zijn voor Frans, dat hij op een boerderij thuishoort. Ze zijn verbijsterd dat hij binnen woont en geen hok in de tuin heeft. Soms beland ik met Frans in hilarische situaties. Zoals die keer dat hij op straat uit een boodschappentas van een wildvreemde meneer een pak gemarineerde speklappen had gevist: dat was een heel ironisch beeld. Door Frans heb ik moeite gekregen met het eten van varkensvlees: pasta carbonara maak ik liever met cashewnoten dan spekreepjes.”

Kinderslot

“Ik heb een speciaal tuigje voor Frans laten maken, zodat ik hem in natuurgebieden kan aanlijnen als er ruiters voorbijkomen. Mijn huis is zo ingericht dat Frans overal vrij kan rondlopen. Ik heb een kinderslot gemaakt op de koelkast, zodat hij daar geen eten uit kan halen als ik buiten de deur werk. Hij is te zwaar om trap te lopen, dus hij komt alleen beneden. Ik probeer één nacht in de week in de woonkamer te slapen, omdat ik het zielig vind als Frans alle nachten alleen is.
Net als een kind gaat Frans af en toe ook naar de dagopvang. Ik breng hem dan naar een pension voor honden en katten waar hij van harte welkom is. Ideaal als ik een shoot buiten de deur heb die de hele dag duurt of wanneer ik een weekendje weg ga. Ook passen mijn ouders soms op Frans. Zij wonen in Zeeland en hij komt daar al over de vloer sinds hij een paar maanden oud was. Samen met Frans ga ik ook geregeld een nachtje weg. Op Airbnb zoek ik naar huisjes waar honden welkom zijn en die rolstoeltoegankelijk zijn: zo weet ik dan zeker dat Frans lekker door het huisje kan scharrelen en dat ik hem niet hoef te tillen.”

Lepeltje-lepeltje

“Als we samen op vakantie gaan, is het feest, dan slaapt Frans bij mij in bed. In een stal liggen varkens ook tegen elkaar aan, ze houden van lichaamswarmte. Frans slaapt dan ook het liefst lepeltje-lepeltje. Beregezellig: zo heb ik af en toe toch nog een grote vent in mijn bed. Zelf kan ik ook van zo’n nacht genieten. Het mooiste aan de relatie die ik met Frans heb, is dat hij er onvoorwaardelijk voor mij is. Ik hoef hem niets uit te leggen, hij is er voor me. Dit is een heel speciaal gevoel. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik zo veel liefde en verbinding zou kunnen voelen met een varken.
Toen ik weer vrijgezel was, ben ik ook weer gaan daten. Ik vertelde de mannen met wie ik een date had altijd meteen over Frans, want hij is nu eenmaal de nummer één in mijn leven. Toen ik een man over de vloer had die als een gillende keukenmeid op de tafel sprong toen Frans aan kwam lopen, wist ik meteen dat het op liefdesgebied niets tussen ons ging worden. Je moet stevig in je schoenen staan als je met mijn varken een fijne band wilt opbouwen en daarin willen investeren.” 

Twee lieve kerels

“Inmiddels heb ik een leuke nieuwe vriend. Hij is een enorme dierenliefhebber die veel rust uitstraalt, wat voor Frans heel erg fijn is. Mijn nieuwe liefdesrelatie was voor Frans best wel even wennen. Ik zag hem de eerste keer al kijken met een blik van: waarom zit je aan mijn vriendin? De eerste keren viel hij mijn vriend zelfs aan, om de rangorde aan te geven. Mijn vriend was er niet van onder de indruk en bood meteen aan om alleen met Frans te gaan wandelen. Ik ben heel blij dat hij Frans in zijn hart heeft gesloten. Ik ben gelukkig met mijn lieve kerels en kijk uit naar de toekomst. Ik droom over een huis met een grotere tuin, waar kippen rondscharrelen en waar Frans nog lang gelukkig bij ons mag zijn.”

Tekst: Hannah König
Foto: Ruud Hoornstra
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.