Kim woont samen met haar ex om haar gezin te runnen

19 augustus 2024

Als de liefde tussen Kim (39) en Jerome (49) over is, willen ze het leven van hun kinderen (12 en 9) niet overhoop halen. Daarom wonen de ex-geliefden nog steeds samen, ook al hebben ze inmiddels allebei een nieuwe partner, waar ze een paar nachten per week logeren. “We gaan zelfs met z’n allen op vakantie.”

Kim: “‘Vindt je vriend dat goed?’ ‘Is hij niet jaloers?!’ De meeste mensen zijn al in shock als ze horen dat ik met mijn kinderen, mijn ex, zijn nieuwe vriendin én mijn nieuwe vriend en zijn zoon op wintersport ga. Als ik vertel dat mijn ex samenwonen en dat we co-ouderschap voeren vanuit het huis waar we altijd al als gezin woonden, weten ze vaak niet wat ze horen. Voor velen is onze manier van leven iets waar ze niet aan moeten denken, voor mij is het na vijf jaar niet meer dan normaal.”

Liefde in Zeeland

“Ik leerde mijn ex Jerome negentien jaar geleden online kennen. Ik woonde in die tijd zelf in Finland. Via het muziekplatform MySpace raakten we met elkaar aan de praat, maar ik kende hem al van het bandje waarin hij speelde. Na veel videobellen zagen we elkaar voor het eerst in Nederland. We gingen op date en de vonk sloeg over. Toen ik een jaar terug was in Nederland, verliet ik Amsterdam om bij hem in zijn koophuis in Zeeland in te trekken. Ik begon in Vlissingen met de opleiding tot maatschappelijk werkster. Uiteindelijk woonden we tien jaar samen in Zeeland en kregen we daar onze twee kinderen Noah, van inmiddels twaalf, en Olivier, nu negen jaar oud.
Zes jaar geleden verhuisden we met z’n vieren naar Pijnacker, omdat ik weg wilde uit Zeeland. Ik was er niet meer gelukkig. We maakten toen een stressvolle periode door als gezin. Ik kampte met toenemende burn-outklachten en gebeurtenissen uit mijn jeugd, waarvoor ik in therapie was. Het verwerken van mijn eigen sores in combinatie met het gezin dat extra zorg vroeg vanwege onder andere een ADHD-diagnose bij een van de kinderen, legde veel druk op Jerome en mij als ouders. Door de stress die we thuis hadden, raakten we elkaar als partners langzaam kwijt. Dat was niet zijn schuld of mijn schuld. Ik denk dat we het van elkaar nodig hadden dat de ander het niet moeilijk had. Terwijl ik met mezelf en mijn pijn en verdriet aan de slag ging, groeiden we steeds verder uit elkaar.”

Uit elkaar

“Ik begon toen na te denken: wat nou als we het gedeelte stoppen dat niet werkt? Het gedeelte waarin we elkaar wel zoeken, maar niet meer vinden: het liefdesgedeelte. Ons gezin functioneerde namelijk prima. We hadden onze ergernissen, maar we vulden elkaar in de opvoeding van de kinderen goed aan. De twijfels die ik had over onze liefdesrelatie, hield ik lang voor mezelf. Ik wilde geen impulsieve beslissing nemen, dus gaf mezelf een half jaar bedenktijd. Het duurde daarom echt wel even voordat we aan elkaar durfden toe te geven: het gaat niet langer meer.
We maakten onze relatie vijf jaar geleden uit. De druppel was dat ik merkte dat ik hem niet meer kon geven wat hij verdient binnen een liefdesrelatie. Daardoor kreeg ik het gevoel dat ik niet genoeg deed. Tegelijkertijd voelde ik ook sterk dat we het samen als ouders juist fantastisch deden. Jerome schrok toen ik uitsprak dat ik uit elkaar wilde gaan. Hij vond het naar mijn idee lastig om te overzien wat deze verandering in ging houden voor de toekomst. Voor hem was die onduidelijke, mistige toekomst denk ik een reden om met de relatie door te gaan, maar qua gevoel stond hij er precies hetzelfde in als ik. Voor onze omgeving was de breuk een shock. Ik denk dat we voor de buitenwereld een gezin waren waar alles perfect leek te zijn.”

Co-ouderschap

“Er volgden gesprekken waarin we bespraken hoe we ons co-ouderschap wilden gaan vormgeven. Daarin stond één ding voorop: stabiliteit blijven bieden aan onze kinderen Noah en Olivier. We wilden hun leven niet overhoop halen. We ontdekten door veel te praten dat blijven samenwonen het beste zou zijn. In diezelfde periode leerde ik mijn nieuwe vriend Richard kennen. Ik was na één avond smoorverliefd op hem en hij op mij. Ik stelde hem al snel voor en grappig genoeg hebben hij en Jerome samen geklust om ons huis geschikt te maken voor ons co-ouderschap als gescheiden ouders. Ze bouwden samen een extra wand in het huis om twee slaapkamers te kunnen creëren.
Het was mooi om te zien hoe goed het tussen mijn ex-partner en mijn nieuwe vriend klikte. Jerome is een open en toegankelijke man, Richard is laid back. Jerome kon nooit met iemand samen klussen, maar met Richard lukte het hem wel! 
Ons co-ouderschap ziet er als volgt uit: drie avonden per week eten we samen als gezin en slapen Jerome en ik allebei thuis – in aparte slaapkamers – bij de kinderen. Overdag zijn we aan het werk. De vier overige avonden ga ik vanuit mijn werk naar mijn vriend, of ben ik alleen thuis met de kinderen en is Jerome het huis uit. Mijn ex en ik slapen apart, maar delen verder natuurlijk alles: de badkamer, keuken, woonkamer, tuin en schuur. ’s Avonds zit Jerome vaak in de woonkamer en relax ik op mijn slaapkamer.”

Slepen met tassen

“Inmiddels heeft Jerome ook een nieuwe liefde: Margriet. Zij kwam er anderhalf jaar geleden bij. Het ene weekend ben ik bij Richard, het andere weekend ben ik thuis. Soms ben ik alleen met de kinderen en soms komt Richard ook. Als ik in het weekend thuis ben, is mijn ex bij Margriet. Waarom we hiervoor kozen? We vinden het onnodig dat de kinderen steeds moeten verkassen en daarom doen we dat zelf. Wij ervaren nu zelf hoe kinderen met gescheiden ouders zich voelen: we zijn altijd aan het slepen met tassen en spullen. Ik vind dat echt niet altijd leuk, maar het is de consequentie van onze break-up als partners.
Een van onze zoons heeft het moeilijk gehad met onze scheiding. Hij zei letterlijk: ‘Dit is voor iedereen het beste, maar niet voor mij.’ Het is als ouder verschrikkelijk om je kind zo verdrietig te zien. We vertelden de kinderen dat we uit elkaar gingen maar in één huis wilden blijven wonen toen Nederland in lockdown ging vanwege de coronapandemie. We waren toen 24/7 samen en hebben met z’n viertjes alle pijn doorgewerkt. Omdat we nergens heen mochten, konden Jerome en ik er allebei zijn voor de kinderen. Inmiddels zijn de jongens volledig gewend aan onze gezinssituatie. De verschillen voor de kinderen zijn dat ze nu vaker met één ouder zijn dan met twee ouders. En dat ze in het weekend de andere ouder moeten missen. Maar toch wordt dat ook steeds normaler voor ze.”

Iedereen is familie

“Het is bijzonder hoe vanzelf het bij ons gaat. Zo heeft Margriet, de vriendin van Jerome, ook drie kinderen, in dezelfde leeftijdscategorie als onze kinderen en heeft Richard een zoon van zeventien. Ik en de kinderen zien inmiddels iedereen als familie. We vinden het belangrijk om feestdagen met het gezin te vieren en dat gezin is groter geworden: hoe gezellig! We vinden het leuk om met elkaar op wintersport te gaan en gaan deze zomer ook met elkaar op vakantie. We hebben dan twee huisjes: Jerome, Margriet en haar kinderen slapen in één huisje en ik, Richard en de kinderen slapen in het andere huisje. Richards zoon gaat met vrienden naar de zon.
Veel mensen betrekken onze gezinssituatie op zichzelf: ‘Met mijn ex op vakantie, ik moet er niet aan denken!’ Toen ik vertelde over onze skivakantie zeiden mensen: ‘Wauw, wat knap dat jullie dat doen…’ Ik dacht toen: dat Margriet en ik zonder wintersportervaring en met slechts een paar lessen in Nederland zijn gaan skiën, dat was pas knap! Dat we een week waren weg met onze familie, daar is niets knaps aan. Soms mis ik wel woorden voor mijn familieleden. Margriet bijvoorbeeld, wat is zij van mij? Veel mensen in onze omgeving weten trouwens niet eens dat Jerome en ik al vijf jaar uit elkaar zijn. Laatst hadden we een buurtbarbecue waar onze nieuwe partners ook bij waren. Toen kwam er een buurvrouw aan: ‘Ik ga het nu toch maar eens aan je vragen, hoe zit dat nou met jullie?!’”

Gemis en pijn

“Ik ben trots op onze patchworkfamilie en geef de kinderen bewust toestemming om voor iedereen liefde te voelen. Ik had met mijn jongste zoon laatst een mooi gesprek over: wat is familie? Je ouders, je broer, je opa’s en oma’s, maar in zijn geval dus ook onze nieuwe partners en hun kinderen. Hij zei toen: ‘Ik hou een beetje van Margriet.’ Ik vertelde hem toen dat ik dat ook doe. Ze is een fantastische vrouw, met dezelfde mindset als wij, die goed past in het geheel en waarde aan onze familie toevoegt. Voor mijn ex en voor de kinderen vind ik het een cadeau dat er zo’n geweldige vrouw in hun leven is gekomen.
Natuurlijk is de gezinssituatie niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Soms mis ik de kinderen verschrikkelijk. Het blijft lastig dat ik veel momenten in het leven van de kinderen mis en Margriet die nu wel meemaakt. Dat doet soms pijn. Of dat zij nu meegaat naar Jeromes familie in Zeeland, waar ik veertien jaar lang deel van uitmaakte. Ook ben ik weleens bang dat de kinderen haar leuker vinden dan mij. Naast het missen van de kinderen, mis ik mijn partner ook vaak. Ook planningstechnisch is het ingewikkeld: de gezamenlijke zomervakantie plannen is jaarlijks een hel, want dan moeten we ook rekening houden met andere co-ouders en iedereens werkgever. Een lastige puzzel, maar het is voor deze zomer weer gelukt!”

Toekomst

“Ik deel ons verhaal om te laten weten dat op deze manier met je ex samenleven ook een optie is. Het is niet zo zwart-wit als je besluit uit elkaar te gaan. Ga het gesprek aan met je ex-partner om te ontdekken wat bij jullie past. Ontdek dat er meer mogelijk is dan uit elkaar gaan en je kinderen tussen twee huizen laten pendelen. In de toekomst zou ik graag ook met Richard willen samenwonen. We dromen over onze eigen mini-community, waar ieder zijn eigen plek heeft. Maar dan wel zo dichtbij elkaar, dat de kinderen altijd bij de ouder kunnen zijn bij wie ze willen zijn. Ook als de kinderen ouder zijn, wil ik niet zonder mijn ex en zijn nieuwe vriendin. Samen zijn we familie.”

Tekst: Hannah König
Foto: Yasmijn Tan
Visagie: Wilma Scholte

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.