Knofs column: Zoek… en gij zult vinden
4 juni 2012
Stag (10) heeft een nieuwe bril waar een duur prijskaartje aan gehangen heeft. Hij heeft hem op het Chinese kastje gelegd, dat weet hij heel zeker… Maar daar ligt hij dus niet meer… Knof verdenkt dochter Fie (5)…
Stag (10) heeft een nieuwe bril waar een duur prijskaartje aan gehangen heeft. Hij heeft hem op het Chinese kastje gelegd, dat weet hij heel zeker… Maar daar ligt hij dus niet meer… Knof verdenkt dochter Fie (5)…
Zoek en gij zult vinden
Het universum heeft een zwak voor oud en nutteloos en een grondige hekel aan nieuw en duur. Dat is de enige plausibele verklaring. Spullen die ik al jaren niet meer nodig hebt, kom ik voortdurend en overal tegen: de geruite pantoffels die net iets te veel naar mijn voeten zijn gaan ruiken, een poppenwagen met een scheef wiel, het pakje Sportlife kauwgom dat ik decennia geleden kocht voor het geval ik nog moest zoenen die avond, nutteloze dingen die verhuizing na verhuizing overleven en zich op de meest onmogelijke momenten aan me opdringen. Wat mooi is, geliefd, kostbaar, verdwijnt in het niets. En dat gaat zomaar niet. Daar moet iemand de schuld van krijgen.
Streng kijk ik Stag aan. ‘Waar heb je hem dan voor het laatst gezien?’
‘Toen ik hem op had!’
Tien jaar oud en elke dag is zijn tong iets scherper. ‘Dan ga je maar zoeken.’
Dat heeft hij dus al gedaan hè, echt o-ver-al gezocht heeft hij en zijn bril ligt echt nergens.
Het is een net-nieuwe Nike-bril met een zilverblauw montuur. Prijs: € 189,-. Kwijtraken is geen optie.
‘Dan betaal je maar zelf een nieuwe. We blijven niet bezig.’
‘Ik heb hem gewoon op het Chinese kastje gelegd! Iemand anders heeft hem kwijtgemaakt, niet ik!’
‘En wie moet dat dan wel zijn, die andermans bril zoek maakt?’
Als op commando komt Fie (5) langshuppelen, een zeemeermin in haar ene hand, mijn portemonnee in de andere. Ik zucht. ‘En toch is het jouw bril. Begin maar eens met je kamer op te ruimen.’
Woedend over zoveel onrechtvaardigheid stampt Stag naar zijn boven.
Ik sluit mijn ogen om de klap van zijn dichtgesmeten kamerdeur te dempen. Dit vraagt om een glas cola, opvoeden gaat beter met cafeïne. Als ik een nieuwe fles uit de voorraadkast pak, zie ik een bril liggen. Een zilverblauwe Nike-bril. En ineens weet ik het weer. Hij lag op het Chinese kastje en om te voorkomen dat Fie ermee aan de haal zou gaan, ben ik hem op Stags bureau gaan leggen, behalve dat ik onderweg nog even een fles cola moest drinken –opruimen gaat beter met cafeïne –en toen heb ik de bril eventjes weggelegd. Ik twijfel. Wat zou Bill Cosby doen?
Als Stag weer beneden komt, chagrijnig en brilloos, huppelt Fie langs. Ze heeft een prinsessenbarbie in haar hand en Stags bril op haar neus.
‘O, wat goed Fie!’ roep ik vlug. ‘Je hebt Stags bril gevonden!’
‘Hij lag gewoon in het poppenhuis,’ zegt ze triomfantelijk.
Stag grijnst. Zie je nou wel, zwijgt hij tegen me, dat ik hem niet heb kwijtgemaakt…
