Laura heeft de gave om mensen met pijnklachten te helpen met haar handen

1 maart 2022

Hoe het kan, weet ze ook niet. Zelf is Laura (46) dan ook het meest verbaasd over haar ‘magische handen’, die onzichtbaar beginnen te trillen als ze mensen masseert om zo hun pijn weg te nemen. ‘Ik geloof dat er dingen zijn die wij niet met het blote oog kunnen zien.’

Laura: “Op de middelbare school zat ik een keer midden in de les toen ik opeens niet lekker werd. Ik zag allemaal kleuren en het voelde alsof ik ging vallen. Ik deed mijn ogen dicht, het was best eng. Niemand merkte iets, ook de docent niet, en na een tijdje was het weer over. Ik vroeg me daarna af wat er was gebeurd. Kreeg ik misschien griep? Achteraf denk ik dat er toen ‘iets’ bij mij is begonnen.
Op school had ik nog een andere vreemde ervaring. Een van de docenten had een bijna-doodervaring gehad. Nadat hij wakker was geworden uit zijn coma, merkte hij dat hij veel aan handschriften kon aflezen. Toen hij mijn handschrift las, zei hij dat hij kon zien dat ik later mensen ging helpen. Ik weet nog hoe bijzonder ik dat vond, het fascineerde me.”

Innerlijke stem

”Na mijn opleiding ging ik werken als grafisch ontwerper. Maar ik merkte dat ik veel stilzat en juist behoefte had om te bewegen. Opeens kreeg ik door, van een soort innerlijke stem, dat ik de danswereld in moest. Ik moest stoppen met mijn toenmalige werk, omdat ik daar geen energie van kreeg. Ik heb naar die innerlijke stem geluisterd en ben een dansschool begonnen. Ik had wel een tijdje als vrijwilliger dansles gegeven, maar had geen enkele ervaring met ondernemen. Ik bleek dat gewoon te kunnen, vanuit het voelen, ik kan het niet anders uitleggen.
Wat ook bijzonder was, was dat leerlingen op mijn dansschool vaak in no time hun verhaal aan mij vertelden zonder dat ik ook maar iets had gevraagd. Soms begonnen ze daarbij te huilen. Dat gebeurde vaak nadat ik ze had aangeraakt om ze tijdens het dansen te corrigeren. Ik vroeg me af hoe het kwam dat dat zo vaak gebeurde.
Voordat ik het wist, had mijn dansschool 350 leerlingen, werd een van mijn dansgroepen Nederlands kampioen, kwamen we op tv en kwam er een Europees project op mijn pad. Ik vond het best bijzonder dat mijn dansschool een succes werd door het maar gewoon te doen. Toch had ik na twaalf jaar alles wel bereikt wat er te bereiken viel. Mijn brein heeft altijd iets nieuws nodig, anders word ik gek. Ik besloot om met mijn dansschool te stoppen. Alweer zei mijn gevoel dat ik dit moest doen.”

Natuurkundig proces

“Hierdoor kwam er ruimte voor andere dingen. Ik ging me verdiepen in persoonlijke ontwikkeling en volgde onder andere een cursus reiki. Dit bracht me verder op mijn pad. Ik besefte nog duidelijker dat alles wat mij tot die tijd was overkomen, niet zomaar was gebeurd. Dat daar ‘iets’ tussen zat, al heb ik geen idee wat precies.
Ik geloof wel dat ik een gave heb. Als ik door wetenschappers onderzocht zou kunnen worden, doe ik dat meteen. Ik wil graag weten wat er tussen hemel en aarde gebeurt. Ik geloof dat er dingen zijn die wij niet met het blote oog kunnen zien. Ik zou ook graag willen weten wat er met mijn handen gebeurt als ik reiki aan iemand geef. Toen ik met reikicursussen begon, vertelden mijn medecursisten dat ze mij als krachtig ervaarden, dat ze emotioneel werden en hun verhaal aan mij wilden vertellen. Precies zoals ik dat op mijn dansschool had meegemaakt. Andersom had ik dat niet bij hen. Er zijn blijkbaar weinig reikimasters die de gave hebben die ik heb.
Mensen die ik behandel, voelen dat mijn handen beginnen te trillen. Die trilling voel ik ook, die is er altijd. Ik kan de kracht ervan vergroten door als het ware de frequentie binnen mijn handen te verhogen. Maar fysiek trillen mijn handen niet: als je ernaar kijkt, zie je niets. Het is de materie tussen mijn handen en de persoon die ik behandel die die trilling geeft. Dat schijnt een natuurkundig proces te zijn.”

Verbaasd, maar blij

“Ik ben ook mijn eigen praktijk begonnen, Seezen. Mensen kunnen met allerlei klachten terecht. Ik genees niet, mensen die ziek zijn, verwijs ik naar de reguliere zorg. Ik help alleen bij pijnklachten. Mensen die hier komen, vullen eerst een intakeformulier in. Zonder dat te bekijken, vraag ik ze om op de behandeltafel te gaan liggen. Dan vertel ik waar ze last van hebben. Dat kan van alles zijn, van een zere knie tot migraine. Soms huilen ze dan al, want de meesten zijn in shock dat ik dat voel. ‘Dat heb ik net opgeschreven!’ roepen ze dan uit. Ik word daar soms onzeker van, het is best frustrerend dat ik zelf niet begrijp hoe dit kan.
Tachtig procent van de mensen valt huilend in mijn armen als ze bij mij zijn geweest. Soms hebben ze al tien jaar hetzelfde probleem, zoals pijn aan hun heupen of aan hun knie, en zijn ze er dan vanaf. Ik had laatst iemand in mijn praktijk die wilde stoppen met roken, maar dat lukte maar niet. Toen ik haar zag, voelde ik meteen hoe ik haar moest behandelen. Ik vroeg haar om haar ogen dicht te doen en te vertellen aan welke geur ze een hekel had. Dat was de lucht van spruitjes. Ze moest bijna overgeven alleen al bij de gedachte eraan, vertelde ze. Daarna pakte ik haar pakje sigaretten, hield dat onder haar neus en vroeg of ze aan spruitjes wilde denken. Alweer ging ze bijna over haar nek. Toen ze haar ogen weer opende, vroeg ze wat er was gebeurd. Ik gaf haar haar sigaretten. Ze vroeg of ik die weg wilde doen, zei dat ze er kotsneigingen van kreeg. Tot op de dag van vandaag is ze van het roken af.

Dat soort dingen heb ik nergens geleerd, dat gebeurt gewoon. Zelf ben ik daar nog het meest verbaasd over. Maar ik ben er blij mee. Andere mensen helpen, dat is het belangrijkste in mijn leven. Ik leef ervoor en word er gelukkig van.”

Lees het volledige verhaal van Laura deze week in Vriendin. Helaas is in de tekst in het tijdschrift een foutje geslopen. Haar praktijk heet Seezen (en geen Seesen). Zij is online te vinden via www.seezen.nl.

Tekst: Ella Mae Wester
Foto: Mariel Kolmschot
Visagie: Nicolette Brøndsted

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.