Lego

Tekst: Vriendin

4 juli 2014

Tijdens het opruimen van de bakken met Lego komt Stefanie erachter dat dit speelgoed niet alleen leuk is voor Adriana, zelf vindt ze het stiekem ook nog steeds heel leuk.

Tijdens het opruimen van de bakken met Lego komt Stefanie erachter dat dit speelgoed niet alleen leuk is voor Adriana, zelf vindt ze het stiekem ook nog steeds heel leuk.

Adriana ziet de opgeruimde bakken met Lego staan. Ze heeft genoeg Duplo, maar de fijne Lego trekt haar aandacht. Ze pakt een groene basisplaat, drukt er een paar blokjes op, zoekt poppetjes uit en speelt.
Het is de oude Lego van onze vier oudste kinderen. Ook mijn Lego van vroeger ligt ertussen. Weemoedig pak ik een Fabuland Lego lammetje en druk het in een bijbehorend kinderwagentje.

Er zitten ondefinieerbaar gevormde blokjes in de bakken, die voor een bepaalde motor of raceauto bestemd zijn. De voertuigen waren van Nico. Hij maakte van die bouwprojecten ook eigen creaties. Als kind verveelde hij zich soms, maar hij kon dan ineens iets van Lego gaan bouwen en de mooiste dingen ontwerpen. Op een boogvormig blokje staat met viltstift ‘Booster Maxx’ geschreven. Ik herinner mij weer de kermisattractie die hij ooit bouwde.

Ik kiep de bakken om. Adriana houdt haar handjes voor haar oren. In de gele bak doe ik basisstenen, bouwplaten en poppetjes voor Adriana. De vreemde vormen en het technisch Lego doe ik in de oranje bak. Die zijn te specifiek en ingewikkeld voor ons dochtertje. Ik zit op mijn knieën: een blokje in de gele bak, een blokje in de oranje bak. Ik raak bijna in trance.

Dirk heeft in het spaarboekje van de supermarkt een strandhuis van Lego Friends gezien. Aangestoken door Adriana’s enthousiasme, gaat hij met een stapel spaarkaarten door de regen naar het winkelcentrum en komt terug met een kleurrijk vakantiehuis. Het is voor kinderen vanaf zes jaar. Maar Adriana stopt niets meer in haar mond en het opbouwen kost mij zelfs moeite.
Het dak kan open, van de bank kan een stapelbed gemaakt worden en er zijn kantelbare terrasstoelen. Er is een douche en een wc’tje en er zijn allemaal minionderdelen, zoals: een radiootje, ijsjes en drinkglaasjes. Ik wijs aan waar de blokjes moeten komen en Adriana drukt ze erop.
Dirk heeft gekookt en roept ons voor het eten.
‘Nee, eerst afmaken!’ zegt Adriana. Ook ik kan niet loskomen van het strandhuis.
Na het eten, maken we het af. Adriana pakt blokjes en poppetjes uit de gele bak erbij. Ik kan het bijna weer voelen: volledig in het spel opgaan, zoals alleen een kind dat kan.

We leggen de poppetjes op het stapelbed en beloven hen dat we zo gauw mogelijk terugkomen.
’s Morgens vroeg om half zeven hoor ik een stemmetje: ‘Zullen we bij de Lego kijken?’