Leonies broer overleed op 29-jarige leeftijd

11 oktober 2023

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Leonie (33) over haar broer John die zes jaar geleden overleed door acute leukemie. “Achteraf misschien iets te simpel gedacht, maar we hielden er absoluut geen rekening mee dat John ook heel ander nieuws kon krijgen.”

Leonie: “Mijn broer John was net een dag getrouwd toen hij te horen kreeg dat hij ernstig ziek was. In de week daarvoor voelde hij zich al niet lekker. Zo had hij last van zijn kiezen en de tandarts dacht aan een ontsteking. Vandaar dat John antibiotica kreeg, maar daarna bleef hij last houden van griepachtige klachten. In de nacht na zijn bruiloft kreeg hij opeens heel veel buikpijn. Omdat zijn vrouw aan een blindedarmontsteking dacht, belde ze de huisartsenpost. John mocht meteen komen en werd doorgestuurd naar de spoedeisende hulp. Daar werd een bloedonderzoek gedaan en de uitslag was vernietigend. John bleek acute leukemie te hebben. We waren allemaal in shock van het nieuws.”

Dialyse

“Daarna ging alles in een sneltreinvaart. John werd doorverwezen naar het ziekenhuis waar hij direct aan een dialyseapparaat werd gelegd. Hiermee werd zijn bloed gefilterd, want hij had heel veel kankercellen in zijn bloed. Ook kreeg hij medicatie om zijn bloedwaarden wat meer te stabiliseren. Vervolgens begon hij met chemobehandelingen en bloedtransfusies.”

Vechten voor zijn gezin

“Het was superzwaar, maar John hield zich vast aan wat zijn artsen zeiden. Zij hadden namelijk goede hoop dat hij er na het chemotraject bovenop zou komen. En natuurlijk was John ook bang wat er zou gebeuren als de behandelingen niet aansloegen, maar daar wilde hij liever niet aan denken. Zijn vrouw was op dat moment zes maanden zwanger, dus hij wilde vooral vechten voor zijn gezin.”

Steun van vrienden

“De vrouw van John ging zoveel mogelijk met hem naar het ziekenhuis. En toen het, eenmaal hoogzwanger, niet meer ging, kon John rekenen op de steun van zijn vrienden. Er was altijd wel iemand die met hem meereed naar het ziekenhuis en hem aan het einde van de dag weer naar huis bracht. Dat was zo mooi om te zien. Er waren heel veel mensen die John graag wilden helpen.”

Goed nieuws

“Na maanden behandelingen en een beenmergtransplantatie zagen de artsen van John in april 2016 een stijgende lijn in de onderzoeksresultaten. Zo waren er in zijn bloed geen kankercellen meer te zien en ook al zijn bloedwaarden waren goed. We waren ontzettend opgelucht en hoopten dat dat het was. John en zijn gezin hadden al zolang in onzekerheid gezeten, het mocht eindelijk weleens klaar zijn, zeiden we tegen elkaar. Ondertussen bleef John onder controle bij het ziekenhuis.”

Paar maanden

“Helaas was er op een scan in augustus, vier maanden later, te zien dat de kankercellen weer terug waren. We schrokken er allemaal enorm van, maar gingen ervanuit dat Johns behandeltraject opnieuw opgestart zou worden. Achteraf misschien iets te simpel gedacht, maar we hielden er absoluut geen rekening mee dat John ook heel ander nieuws kon krijgen. Helaas kreeg hij dat wel, want zijn artsen gaven aan dat de kanker heel snel en agressief was teruggekomen. Hierdoor hadden nieuwe behandelingen volgens hen weinig zin. John zou er alleen wat extra tijd mee krijgen, maar het was duidelijk dat hij niet meer lang te leven had. Zijn artsen gaven hem nog maar een paar maanden.”

Herseninfarct

“Het was het ergste nieuws wat hij kon krijgen. John was ook nog helemaal niet klaar om de strijd op te geven. En alsof dat nog niet genoeg was, kreeg mijn moeder tien dagen later een zwaar herseninfarct. Het was zo’n bizarre situatie. Terwijl mijn broer er alles aan deed om nog iets van zijn laatste maanden te maken, vocht mijn moeder in het ziekenhuis voor haar leven. Gelukkig lukte dat, maar mijn moeder was wel aan de rechterkant van haar lichaam verlamd. Ook kon ze heel moeilijk praten en helaas zal dat nooit meer veranderen.”

Gouden ring

“Hoewel het in de maanden daarna nog redelijk oké ging met John, kreeg hij het in de winter steeds zwaarder. Zo voelde zich vaker ziek en raakte hij meer verzwakt. Daarom gaven we in november een afscheidsfeest voor hem. Iedereen doneerde geld voor een mooie gouden ring met zijn initialen erin. Ook lieten mijn jongere broertje en ik een tatoeage voor John zetten. Iets wat hij heel speciaal vond, want onze band is altijd heel goed geweest. Hij was de oudste en een echte grote broer. En op mijn dochter, zijn nichtje, was hij ook stapelgek.”

Waarom

“Uiteindelijk overleed John op 10 mei 2017 op 29-jarige leeftijd. Hij hield het dus nog een stuk langer vol dan de tijd die de artsen hem hadden gegeven en daar ben ik heel dankbaar voor. Wel heb ik me vaak afgevraagd waarom dit moest gebeuren. Wat was de reden dat hij zo jong moest sterven, terwijl hij nog aan het begin van zijn leven stond? Zijn zoontje Jersey was pas twee jaar. Hij kent zijn vader nu alleen van foto’s en video’s en de verhalen die wij hem over John vertellen. Dat is toch vreselijk verdrietig?”

Traumatherapie

“Na het overlijden van John ben ik erg depressief geweest. Ook kreeg ik opeens last van paniekaanvallen en door middel van traumatherapie heb ik een groot deel kunnen verwerken. Het scherpe randje is er inmiddels dus af, maar ik mis John nog steeds enorm. Dat het nu goed met mij gaat, komt vooral doordat ik met het gemis heb leren leven. Er gaat echter geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, want John blijft voor altijd mijn maatje met wie ik de mooiste tijden heb beleefd.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto’s: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.