eten

Lezeressen over stoppen met emotie-eten: ‘Het ging mis toen ik kinderen kreeg’

Met honger heeft emotie-eten niets te maken, maar alles met emoties. Of liever: het verdringen daarvan. Drie lezeressen vertellen hoe het hen lukte ermee te stoppen.

Margriet (41): ‘Pas toen ik mijn tijd anders indeelde, had ik geen vreetbuien meer’

“Het ging mis toen ik kinderen kreeg. Ik minderde met werken, mijn vriend bleef fulltime aan de slag. Ik bleek er totaal ongeschikt voor en sleepte me door de dagen waarop ik alleen was met mijn kinderen. Ik voelde me intellectueel onderprikkeld en fysiek uitgeput. Omdat wijn geen optie was, greep ik steeds vaker naar eten. Pure ontevredenheid en vermoeidheid. Toen de kinderen eenmaal naar school gingen, zette ik mijn eetpatroon voort. Werken, racen om de kinderen van de opvang te halen, koken, eten, badderen, bedritueel en daarna uitgeblust met een rol koek op de bank. Tot ik inzag ik met die koek alleen maar mijn vermoeidheid probeerde weg te eten. Daarop sprak ik met mezelf af dat de tijd tussen acht en tien ’s avonds tijd voor mezelf was, en daarna moest ik slapen. Met meer slaap en minder schuldgevoel door de vreetbuien, werd mijn emotionele eetgedrag vanzelf minder. Ik ben zelfs drie kilo afgevallen.”

Lees ook: stoppen met emotie-eten: zó doe je het (en zo houd je het vol)

Jolanda (37): ‘Toen mijn vriend afkickte, realiseerde ik me dat ik precies hetzelfde deed’

“Mijn leven lang kampte ik met een knagend gevoel van angst en een lage eigenwaarde. Cadeautjes uit een turbulente jeugd, waarvoor ik nooit hulp had gezocht. In plaats daarvan verviel ik bij de minste of geringste tegenslag in misselijkmakende eetbuien. Tompoucen. M&M’s. Een beker instant noedels en nog een stuk kaas erachteraan. En dat gerust binnen een uur na de lunch. Toen mijn vriend in een afkickkliniek belandde wegens een wietverslaving leerde ik dat mijn eetgewoontes evengoed verslavingsgedrag waren, om ander gevoel uit de weg te gaan. Na een lang traject bij de psycholoog waarin ik aan de slag ging met mijn verleden, zijn mijn vriend en ik nu samen in herstel. Al eet ík echt nog weleens een gebakje, waar een blowtje voor mijn vriend uit den boze is.”

Babette (54): ‘Ik verving de ene verslaving door de andere’

“Ik stopte met roken en vulde het gat met een nieuwe gewoonte: snaaien. In plaats van een sigaret greep ik naar chocola. Het ging heel onbewust. Ik miste eerder een ritueel dan dat ik een gevoel probeerde te dempen. Een gewoonte waar ik niet van afkwam. Een vriendin die ook was gestopt met roken, was aan het wandelen geslagen. Samen lopen we nu elke dag minstens vijf kilometer na het avondeten. Of op vrije dagen overdag, als één van ons opeens trek krijgt. Ik heb sindsdien geen vreetbui meer gehad, en voel me nog stukken fitter ook.”

Tip van Vriendin

Laat Joan Bieger, grondlegger van de Zeven-stappen-methode, je gids zijn in een B.E.V.R.I.J.D. leven zonder eetproblemen. Dit boek neemt je creatief en diepgaand mee door stappen van bereidheid tot zelfacceptatie. Joan, ervaren in zowel persoonlijke overwinningen als professionele begeleiding, biedt een praktische en spirituele benadering om voorgoed met emotie-eten af te rekenen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.

Tekst: Jorinde Brenner
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

Joan Bieger