Lezeressen vertellen: ‘Dit leerde ik van mijn kind’
13 juni 2018
Als moeder geef je je kind zo veel mogelijk levenswijsheid mee. Andersom kun je zelf ook van je kind het nodige leren. Tien lezeressen vertellen.
Als moeder geef je je kind zo veel mogelijk levenswijsheid mee. Andersom kun je zelf ook van je kind het nodige leren. Tien lezeressen vertellen.
‘Opgeven is geen optie’
Marieke (42): “Opgeven is geen optie, het motto van het KWF, is mijn dochter op het lijf geschreven. Ze fietste de Alpe d’Huez voor onze buurvrouw die van kanker herstelde. Zelf heeft ze ook moeten vechten voor haar leven, want ze werd tien weken te vroeg geboren. Ze is nu achttien en een enorme doorzetter. Ik kijk met bewondering naar haar. Vanwege dyscalculie had ze moeite met de rekentoets op het vmbo. Maar met extra bijlessen lukte het, en op het mbo haalde ze door haar inzet zelfs een nog hoger cijfer. Ze nam een bijbaantje in een winkel en na een jaar zat ze achter de hoofdkassa. Echt heel knap. Mijn dochter inspireert mij enorm. Zeker in deze zware periode; mijn moeder is vorig jaar overleden en ik zit in een scheiding. Als ik het even niet meer zie zitten, kijk ik naar mijn dochter en weet ik: opgeven is geen optie. Als zij dit allemaal kan, moet ik ook mijn schouders eronder zetten.”
‘Gooi het eruit en dóór’
Carmen (39): “Mijn zestienjarige puberdochter leert mij om elk moment weer ‘opnieuw’ te beginnen. Zij kan na een knallende ruzie oprecht vrolijk verdergaan. Ze gooit simpelweg alles wat haar dwarszit eruit, leegt haar hoofd en gemoed en slaat de bladzij om. En dóór. Dan hoor ik haar na vijf minuten alweer luidkeels zingen, terwijl ik nog een uurtje napruttel en chagrijnig doe…”
‘Echt luisteren’
Marieke (39): “Toen ik na lange tijd mijn vader weer zou treffen op een familiebijeenkomst, leek mij dat voor mijn zoon, die toen zeven was, niet zo fijn. Ik lag op dat moment in scheiding en om mijn kind ook nog te confronteren met zijn opa die hij nog nooit had gezien, leek me wat te veel van het goede. Ik overwoog om niet te gaan. Maar ik besloot het aan hemzelf te vragen, en wat bleek: mijn zoon vond het geen enkel probleem. Hij zei: ‘Prima, dan zie ik hem ook een keer.’ De kennismaking verliep soepel. Ze stelden zich aan elkaar voor en dat was dat. Als ouder vul je vanuit je eigen gevoelens en ervaringen veel voor je kind in. Terwijl je beter op een open manier kunt vragen wat je kind voelt en vindt. Dat betekent trouwens niet dat ik mijn zoon overal zijn zin in geef. Ik luister naar zijn standpunt en daarna bepaal ik wat ik ermee doe.”
Lees de andere verhalen in Vriendin 24.
