Lezeressen vertellen: ‘Hier ontmoette ik mijn grote liefde’

7 mei 2021

Ineens kwam je hem of haar tegen: de liefde van je leven. Op een onverwachte plek of ‘gewoon’ in de supermarkt. Lezeressen vertellen.

Via datingsite Second Love

De Second Love van Claudia (41), moeder van Lauren (16) en Bram (14), werd haar eerste grote liefde. “Ik stond op het punt mijn vriend te verlaten, anders had ik natuurlijk nooit op Second Love gezeten. Het was bedoeld als tijdverdrijf, een positieve afl eiding in een donkere periode. Ik was voorlopig niet toe aan een vaste relatie, dit leek me het ideale medium. Roelof lag in scheiding en had ook zin in een verzetje. Na een paar weken chatten spraken we af in een café. Het ongeplande gebeurde: in plaats van een vriendschappelijk bedoelde date met hooguit een seksueel tintje werden we op slag verliefd. ‘Je moet me wel vrij laten’, maakte Roelof vanaf het eerste moment duidelijk, ‘ik zal altijd ook andere vrouwen zien.’ ‘Ik wil altijd mijn eigen huis houden’, zei ik, ‘ik wil nooit meer samenleven.’ Nu, twee jaar later, is dit de gelijkwaardigste, liefdevolste relatie die ik ooit heb gehad. Ja, we vrijen met anderen, soms samen en soms apart. Maar de liefde die wij delen, delen we met niemand anders. Niet iets wat de buitenwereld begrijpt, dus houden we deze constructie voor een groot deel voor onszelf, en zeker buiten mijn kinderen. Die zien op hun beurt een moeder die nog nooit zo gelukkig is geweest. Op deze manier wil ik samen met Roelof honderd worden.”

Tijdens de vakantie

Jorinde (43), moeder van Lucas (15) en Valentijn (13), ontmoette haar ‘latman’ Rob (58) tijdens het abseilen in de Pyreneeën. 

“Het was een buitenkansje. Via mijn werk mocht ik een week gratis naar de Pyreneeën, op alleengaandenvakantie. Niets voor mij, in groepsverband én in een tent. Maar mijn jongens stonden te popelen en als single moeder kon ik de gratis vakantie heel goed gebruiken. Wie geen zin had om ’s avonds te klungelen op een campingkookplaat, kon op de camping aanschuiven voor een daghap. Aan de lange biertafels met zo’n tachtig alleengaande ouders bleken de beste feestjes plaats te vinden. De wijn werd er met liters tegelijk aangerukt in etiketloze flessen van de plaatselijke wijngaard. En rozig van een dag canyoningen, abseilen of raften in de ruige bergen was iedereen hard toe aan ontspanning zonder kinderen. Die zaten op hun beurt aan eigen tafels, en taaiden na het eten af naar de jeugdtent. Zodra ik de eerste avond het terras op liep, viel hij me al op. Ik nam plaats op de enige vrije plek, recht tegenover hem. Rob bleek hij te heten, en hij domineerde de hele tafel met zijn geanimeerde anekdotes. Hij stond bekend als de ‘campingbarista’, omdat hij – eveneens wars van kampeerongemak – een Nespresso-apparaat had meegenomen en ’s ochtends cappuccino’s serveerde. Wat een haantje, dacht ik geërgerd, en sprak dat met een knipoog uit. Het mondde uit in een potje verbaal pingpongen waar de hele tafel stil bij viel. En ineens vond ik hem leuk. Geschrokken van deze onverwachte vonk negeerden we elkaar drie dagen. Maar bungelend aan de Franse kliffen met mijn jongens kreeg ik hem niet uit mijn hoofd, en hij mij niet. En dat terwijl ik na wat mislukte probeersels na mijn scheiding, zes jaar eerder, vastberaden was alleen met mijn kinderen te blijven. Rob was net gescheiden en verheugde zich evengoed op een tijd als single. Na die derde dag belandden we na een wijnproeverij met een hele groep ouders voor zijn tent. ‘Wat een legendarisch slechte wijn heb jij meegenomen’, schamperde hij over mijn attent bedoelde bag-in-boxbocht. ‘Daar wil de bliksem nog niet op inslaan.’ Terecht, want die sloeg in op ons. Terwijl iedereen stilletjes afdroop, kusten wij elkaar voor het eerst. Onze latrelatie, vanwege onze kinderen wonen we apart in verschillende steden, duurt deze zomer alweer drie jaar.”

In de supermarkt

Marjon (41) pikte haar vriend Mark (50) op in het wijnschap van de supermarkt. 

“Het was hoogzomer. Mijn kinderen waren bij hun vader, ik had nog maar een bodempje wijn in de koelkast toen de buurvrouw spontaan de tuin binnenviel. Een paar minuten voor sluitingstijd besloot ik nog een nieuwe fles wijn te scoren bij de supermarkt aan de overkant. Een tikkeltje jolig van het eerste glas in de zon zag ik hem treuzelen voor het wijnschap: de onbekende, maar opvallende man. Ik pakte twee flessen chardonnay en duwde er een van in zijn handen. ‘Hier, zo te zien kun je niet kiezen’, zei ik. Lachend wilde hij zijn boodschappenmand oppakken, maar wankelde. ‘O jee, wat loop je mank’, zei ik. ‘Teen gestoten? De pleisters liggen in pad zeven.’ De supermarktman lachte en antwoordde: ‘Hier helpt geen pleister meer tegen; ik ben mijn been verloren.’ Toen ik beter keek, zag ik het kniegewricht van zijn beenprothese onder zijn spijkerbroek zitten. Mijn hemel, ik ook altijd met mijn grote mond. ‘Aangenaam, ik ben Marjon en ik zeg dit soort dingen’, zei ik verontschuldigend terwijl ik mijn hand naar hem uitstak. ‘Kan ik dit nog goedmaken?’ ‘Mark,’ lachte hij, ‘en met een wijntje.’ De volgende dag al zagen we elkaar op het plaatselijke terras. Sindsdien lunchen we daar regelmatig met onze samengestelde bende kinderen.”

Lees ook: Marjolijn vond haar grote liefde tijdens de kerstboodscshappen

Foto: Getty Images