Lezeressen vertellen: “Iemand vergeven brengt je rust”
22 november 2018
Loop jij al lang rond met wrok tegen iemand? Vergeven kan je rust brengen. Deze lezeressen zijn blij dat ze het hebben gedaan. “Ik wilde niet dat de woede als een giftig plantje in mij doorgroeide.”
Loop jij al lang rond met wrok tegen iemand? Vergeven kan je rust brengen. Deze lezeressen zijn blij dat ze het hebben gedaan. “Ik wilde niet dat de woede als een giftig plantje in mij doorgroeide.”
Mirte (46): “Toen ik werd geboren, was mijn vader alcoholist en mijn moeder psychisch ziek. Op vijfjarige leeftijd werd ik door mijn ouders het huis uit
gezet. Ik kwam terecht in verschillende kindertehuizen, internaten en pleeg- en gastgezinnen, waar ik herhaaldelijk ernstig verwaarloosd, mishandeld en seksueel misbruikt werd. Om de trauma’s te kunnen overleven, ontwikkelde ik een dissociatieve identiteitsstoornis. Ik zonderde me af van alles en iedereen en vluchtte in mijn eigen veilige binnenwereld. Omdat de buitenwereld te onveilig voor me was, creëerde ik een eigen wereld met verschillende persoonlijkheden. Toch heb ik mijn ouders vergeven. Ik keur niet goed wat er allemaal is gebeurd, maar ik kan het niet veranderen. Ik heb de hoop op een goede band met mijn ouders losgelaten en er bewust voor gekozen het contact met ze te verbreken. Ik ben niet meer boos, want dat heeft geen zin, het kost alleen maar energie. De pijn en het verdriet zullen nooit weggaan, daarvoor is er te veel gebeurd. Ik heb nu zelf een gezin waar ik en al mijn persoonlijkheden worden geaccepteerd zoals we zijn. Sinds ik mijn ouders heb vergeven, heb ik veel meer ruimte en energie voor mijn vrouw en kinderen. Wrok en kwaadheid hebben plaatsgemaakt voor onvoorwaardelijke liefde.”
‘Mijn man begreep niet dat ik zo rigoureus met mijn ex had gebroken’
Nadine (49): “Op vakantie in Zuid-Amerika zette ik mijn ex voor het blok. Ik moest weten of mijn intuïtie klopte: had hij een ander? Ja, gaf hij uiteindelijk toe, het speelde al maanden. En weg was mijn toekomst met hem. We boekten onze tickets om, vlogen terug en thuis zette ik hem de deur uit. Woedend was ik en ik wilde hem nooit meer zien. Jaren gingen voorbij, waarin ik hem niet tegenkwam. Ik ging echt door een rouwproces, natuurlijke fases van boosheid, verdriet en onbegrip wisselden elkaar af. Toen leerde ik mijn huidige man kennen. We trouwden en kregen kinderen. Mijn man begreep niet dat ik zo rigoureus met mijn ex had gebroken. We waren toch acht jaar samen geweest? Mij zat het eigenlijk ook niet lekker. Door de tijd en afstand had ik mijn ex geleidelijk aan vergeven, als vanzelf eigenlijk. Ik begreep nu ook wat mijn aandeel was geweest in de relatie en kon me voorstellen hoe lastig het voor hem moest zijn geweest. Ik was weer gelukkig en ik hoopte hetzelfde voor hem. Via LinkedIn zocht ik contact met hem en stelde voor om samen te lunchen. Niet om zijn bedrog te bespreken, maar om elkaar in de ogen te kijken. Spannend, maar het verliep heel leuk. Hij bleek getrouwd met die vrouw van toen. Hij had mij dus niet voor zomaar iemand bedrogen. Ikzelf ben gelukkig met mijn huidige man. En zo hebben we onze relatie alsnog op een fijne manier afgesloten.”
Deze verhalen komen uit Vriendin 47.
