Lezeressen: ‘Met deze keuze van mijn kind ben ik het écht niet eens’

Tekst: Vriendin

15 januari 2025

Soms maakt je kind een andere keuze dan jij had gehoopt. Dat kan best lastig te accepteren zijn. Zeven lezeressen vertellen. “Ik snap echt niet wat ze in hem ziet. Ik vind mijn schoonzoon een vreselijke vent.”

‘Ik vind het een scheve vriendschap’

Cornelie (54): “De beste vriendin van mijn dochter Lotte (26) is nogal egoïstisch; alles draait altijd om Melissa. Ze kennen elkaar sinds de brugklas en de verhoudingen zijn altijd al scheef geweest. Lotte verbleekt naast Melissa, die altijd alle aandacht op zich weet te vestigen. Ik heb het idee dat Melissa Lotte gebruikt om zichzelf op een voetstuk te zetten. Soms hoort Lotte wekenlang niks van Melissa en als Melissa haar dan weer nodig heeft – omdat ze ruzie heeft met haar moeder, gedoe heeft op haar werk of een fout vriendje heeft getroffen – hangt ze aan de lijn. Lotte luistert dan en geeft advies. En vervolgens  is het opnieuw wekenlang stil. Ik vind het geen echte vriendschap, maar Lot houdt bij hoog en bij laag vol dat ze echt meer delen dan ik zie. Er zijn zo veel andere leuke meiden in Lottes leven, maar Melissa blijft haar beste vriendin en daar ben ik het niet mee eens. Maar ja, wat kan ik er aan doen? Ze komt er vanzelf wel achter als zij Melissa een keertje écht nodig heeft. Ik weet zeker dat die dan niet thuis geeft.”

‘Straks zijn ze te verslaafd om ooit nog te stopen met roken’

Diana (49): “Mijn man en ik leven heel gezond. Ik kook dagelijks vers, we sporten allebei, drinken alleen met feestjes een wijntje en hebben nog nooit een sigaret aangeraakt. We hebben onze kinderen Max (20) en Julian (18) ook altijd voorgehouden dat ze zuinig moeten zijn op hun lijf. We vinden het dan ook heel erg dat ze nu allebei roken. Het is ongezond, het kost handenvol geld en het stinkt. Als ze binnenkomen, ruik ik het meteen. Ik heb ze al zo vaak gezegd dat het gevaarlijk is voor hun gezondheid. Onlangs sprak ik een oud-klasgenoot, die nu longkanker heeft. Daar heb ik ze mee geconfronteerd. Mijn man gaat ervan uit dat het een fase is, maar ik ben bang dat ze nu al te verslaafd zijn om ooit nog te stoppen. Ze hebben allebei nog geen vriendin, daar heb ik mijn hoop nu op gevestigd. Als ze een meisje vinden dat het net zo vies vindt als ik, zullen ze vast eerder geneigd zijn te luisteren. Het gaat me echt aan het hart als ik ze in de tuin zie paffen. Ik begrijp er niets van.”

‘De stad is niet geschikt om met kleine kinderen te wonen’

Marian (56): “Wij wonen in een rustig dorpje met veel ruimte. Onze kinderen hebben er een prachtige jeugd gehad, ze waren altijd buiten. Jamie, onze oudste dochter (32), woont twee straten verderop. Haar kinderen waaien elke dag wel even aan en daar genieten we van. Lynn (29), onze jongste, woont midden in Amsterdam met haar vriend en hun baby. Ze is verslaafd aan de stad, zegt ze soms wat pathetisch. Ik vind Amsterdam ook prachtig, maar niet geschikt om met kleine kinderen te wonen. Als ik er ben, ruik ik altijd een wietlucht. En het is er zo druk… Voor het geld dat ze daar aan een appartementje hebben uitgegeven, kunnen ze hier in de buurt in een vrijstaand huis wonen. En onze kleindochter is nu nog jong, maar als ze wat ouder is en buiten wil spelen, moet er altijd iemand met haar mee. Ik vind het heel jammer dat ze niet voor de vrijheid kiezen die je in een dorp wel hebt. Ik ben het niet eens met hun keuze, maar moet me erbij neerleggen.”

‘Mijn dochter leeft om te werken’

Annemarie (51): “Mijn dochter Isolde (24) werkt te hard. Haar baas is een slavendrijver. Het is toch niet normaal dat zo’n jonge meid werkweken van vijftig tot zestig uur maakt? En dan is ze ook nog dag en nacht bereikbaar. Het bedrijf waar ze werkt, heeft haar als jong talent binnengehengeld. Sindsdien draait alles om haar carrière. Ik zie haar nauwelijks en als ik haar zie, valt me vooral op hoe moe ze is. Ze heeft kringen onder haar ogen en is mager geworden. ’s Avonds is ze doodop, iets leuks doen met haar vriendinnen zit er niet meer in. Als ik zeg dat ik me zorgen maak, wuift ze dat weg. ‘Het is maar voor een paar jaar’, zegt ze dan. Dat hoop ik maar. Ze zou moeten stoppen en volop van haar leven gaan genieten. Je werkt om te leven. Isolde leeft om te werken.”

‘Manon ziet studeren echt niet zitten’

Jeanine (48): “Mijn dochter Manon (22) werkt al twee jaar in de horeca en dat vind ik doodzonde. Ze is superslim, maar doet niets met haar hersens. Ze is al twee keer aan een studie begonnen, maar er net zo snel mee gestopt ‘omdat het haar ding niet is’. Ik heb zelf nooit de mogelijkheid gehad om te studeren. Ik moest al jong aan de slag in de zaak van mijn ouders. Ook mijn man heeft niet veel opleiding gehad. We zijn weliswaar goed terechtgekomen, maar ik heb het altijd jammer gevonden dat ik nooit heb gestudeerd. Dat wilden we voor onze dochter wel, maar Manon ziet het echt niet zitten op het moment. Misschien later weer, houdt ze ons steeds voor. Maar ik weet wel hoe het gaat: ze komt straks een leuke man tegen, gaat trouwen, er komt een kind en dan ga je dus never nooit de schoolbanken meer in. Onze jongste dochter studeert overigens wel al twee jaar. Daar ben ik hartstikke blij om.”

‘Mijn schoonzoon is geen goede partij voor mijn dochter’

Annie (57): “Mijn schoonzoon is een vreselijke vent. Ik snap echt niet wat mijn dochter Geke (28) in hem ziet. Hij is tien jaar ouder, heeft een goede baan en een behoorlijk inkomen. Misschien is dat wat haar in hem aantrekt. Ze wonen in een prachtig huis en ze rijdt in een superhippe auto die ze van hem heeft gekregen. Ze heeft het wat dat betreft goed voor elkaar en leidt een vrij luxe leven. Maar verder heeft ze helemaal niks aan hem. Hij is altijd met vrienden op stap. Heeft dan weer een mannenweekend hier, dan weer een survivalweekend daar. Of hij is weg voor zijn werk. Als je het mij vraagt, gaat hij hartstikke vreemd, hij is echt zo’n player – voor mijn dochter in elk geval geen geschikte partij. Ik geloof echt niet dat hij genoeg heeft aan Geke alleen. En iets in mij zegt dat hij haar over een paar jaar zonder problemen inruilt voor een jonger exemplaar. Ik heb een sterk onderbuikgevoel dat dit misgaat en dat ze een verkeerde keuze heeft gemaakt. Ik hoop dat ze dat ontdekt voordat ze zwanger van hem is.”

‘Die plaatjes op hun lijf? Ik zal er nooit aan wennen’

Nadia (44): “Mijn beide kinderen zitten onder de tatoeages en dat vind ik vreselijk. Met pijn in mijn hart denk ik terug aan hun mooie, onaangetaste lijfjes van vroeger. Mijn zoon Jur (23) heeft zelfs een tattoo in zijn nek, die alleen met een coltrui aan het zicht is te onttrekken. Merel (21) heeft een heel bloemenpatroon op haar kuit staan. Ik vind het zo ordinair, maar zij vinden het geweldig. Ze kwamen op het idee door een vriend van mijn zoon; zijn ouders hebben een tattoozaak en gaven mijn zoon voor zijn achttiende  verjaardag zijn allereerste tatoeage. Woest was ik, maar Jur was volwassen, ik kon er weinig tegen beginnen. Twee jaar later volgde Merel. En nu vinden ze het misschien leuk, maar je wordt ook een keer ouders. Of opa en oma. En dan ben je een wandelend kleurboek. Ik ben gestopt met het geven van commentaar. Ze maken verder gelukkig geen rare keuzes, zijn twee prachtige mensen. Maar die plaatjes op hun lijf? Ik zal er nooit aan wennen.” 

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.