Liesbeth: ‘Ik schaam me, maar ik ben vreselijk jaloers op mijn dochter’

12 januari 2024

Je kinderen gun je de hele wereld. Als zij gelukkig zijn, ben jij dat ook. Dat geldt niet voor Liesbeth (37). Zij is extreem jaloers op haar dochter Priscilla (19) en het leven dat ze leidt. “Mijn dochter heeft nu de leeftijd waarop ik zelf wilde stralen. In plaats van trots te zijn ben ik afgunstig.”

Steek van binnen

“Elke keer als ik naar mijn dochter kijk, voel ik een steek van binnen. Priscilla is alles wat ik niet ben en nooit heb kunnen zijn. Ze heeft lang blond haar, is slank, populair bij meiden én jongens, heeft een leuke vriendinnengroep en een lieve vriend. Ze blinkt uit in tennis, heeft een goed stel hersens en volgt een studie vrijetijdskunde waar ze heel blij van wordt. Maar in plaats van trots ben ik afgunstig. Ik weet dat dit onbegrijpelijk is, maar ik kan mijn gevoelens nauwelijks onderdrukken. Ik geef Priscilla daarom ook bijna geen complimenten en soms kraak ik haar nog af ook. Dan zeg ik dat ze zich te sexy kleedt of dat ze zich te veel laat onderdrukken door haar vriendje. Op zulke momenten voel ik me slecht en vind ik dat ik faal als moeder. Het is toch erg als je jaloers bent op je eigen kind?”

Grote schok

“Twintig jaar geleden was ik een achttienjarige studente en volgde ik een opleiding aan de middelbare hotelschool in Amsterdam. Ik had één droom en dat was om ooit een eigen bistro te beginnen. Ik was eerstejaars en had het ongelofelijk naar mijn zin. De lessen waren interessant, ik had een leuke klas en ik zat elk vrij uurtje samen met mijn klasgenoten in het ‘schoolcafé’. Daarnaast zong ik in een bandje en had ik veel vriendjes. Ik genoot en het leven was onbezorgd. Maar daar kwam na een paar maanden plotseling een einde aan. Halverwege het eerste jaar raakte ik zwanger van een scharrel. Ik kwam er pas achter met twaalf weken. Ik heb PCOS, een aandoening waarbij ik cystes op mijn eierstokken heb en daardoor ben ik vaak onregelmatig ongesteld. Toen ik bij de huisarts een zwangerschapstest deed die positief bleek te zijn, kreeg ik bijna een hartverzakking.

Een kind krijgen was absoluut niet wat ik voor ogen had. Ook voor mijn ouders was het een schok. Maar ze waren heel streng: het kind moest komen. Ze zijn fel tegen abortus. Mijn moeder heeft ook PCOS en heeft er jaren over gedaan om mij te krijgen. Daarom hadden ze me ook al op jonge leeftijd verteld dat ik er rekening mee moest houden dat ik onvruchtbaar zou kunnen zijn. Het klopt dat zwanger raken moeilijk gaat, want na Priscilla ben ik nooit meer zwanger geweest. Met mijn huidige vriend Daniel (44) heb ik nog lang geprobeerd een tweede kind te krijgen. Mijn ouders zagen deze zwangerschap als een wonder en overtuigden me het kind te houden. Ik heb het schooljaar met dikke buik afgerond en ben daarna met mijn studie gestopt. Omdat ik vond dat ik op eigen benen moest staan, ging ik op zoek naar een eigen woning. En ik zocht een baan om ons te kunnen onderhouden. Drie maanden na de bevalling verhuisden we naar een flatje op loopafstand van mijn ouders.”

Papa’s kindje

“Priscilla was een superlieve, makkelijke baby, maar ze zette mijn leven wel op z’n kop. Opeens was ik geen student meer en moest ik noodgedwongen afscheid nemen van het zorgeloze leven dat daarbij hoorde. De vader van Priscilla wilde niets met ons te maken hebben. Hij weigerde haar te erkennen en alimentatie te betalen. Ik was vlak na de geboorte een vat vol hormonen, en mentaal te zwak om daar achteraan te gaan met een advocaat. Daarom liet ik het zo. Ik heb me lang schuldig gevoeld dat ik Priscilla geen vader kon geven, maar ik had niet de moed een strijd aan te gaan met haar biologische vader. Het gemis aan liefde zou ik wel dubbel compenseren, besloot ik. Dankzij mijn havodiploma kreeg ik een baan als receptioniste bij een autobedrijf. Ik werkte vier dagen per week. Priscilla was die dagen bij mijn ouders of bij mijn lievelingstante. Helaas kon ik niet in de horeca aan de slag gaan, want de onregelmatige tijden kon ik niet combineren met een kind en mijn ouders wilden niet ’s avonds nog oppassen. Met het receptiewerk verdiende ik net genoeg geld om rond te komen.

Lees ook: Nienke: ‘Mijn man verliet me voor mijn zus’

Eenzaam

Ik voelde me heel eenzaam. ’s Avonds lag ik huilend in bed. Dit was niet het leven waarvan ik altijd had gedroomd. Mijn wereld werd ook heel klein. Vriendinnen zag ik amper, zij waren met andere dingen bezig dan luiers en eerste stapjes. Begrijpelijk, ik was ook altijd aan het feesten. Maar nu was ik moeder, alleenstaand bovendien, en droeg ik een zware verantwoordelijkheid. Ik probeerde mijn dochter zo goed mogelijk groot te brengen en cijferde mezelf compleet weg. Daarom ging ik bijvoorbeeld in de eerste jaren van haar leven nog geen avond weg.

Toen Priscilla vijf was, ontmoette ik mijn vriend Daniel via mijn werk. Hij accepteerde haar vanaf de eerste dag als zijn eigen kind en ook zij zag hem als haar vader. Nu, jaren later, zijn ze twee handen op één buik. Priscilla is mijn eigen vlees en bloed, maar ze is een echt vaderskindje. Ze tennissen samen en kijken sport op tv, iets waar ik helemaal niets mee heb. Ze zal Daniel ook altijd het eerst bellen als ze met haar studie zit. En ze trekken vaak partij voor elkaar en mogen me graag wat plagen. Ik ben hem enorm dankbaar voor zijn steun. Ik heb Daniel nooit een eigen kind kunnen geven en desondanks is hij altijd bij me gebleven. Gelukkig heeft hij niet door hoe jaloers ik soms ben op Priscilla, ik denk dat hij enorm teleurgesteld in me zou zijn.”

Slechte moeder

“Ik merk dat mijn jaloezie het laatste jaar is toegenomen. Dat komt doordat mijn dochter nu de leeftijd heeft waarop ik zelf wilde stralen. Zij leeft het studentenleven waar ik eigenlijk zelf over droomde. Met een beetje geluk had ik op die leeftijd mijn middenstandsdiploma gehad en had ik nu al jaren mijn eigen horecazaak. Dat is door mijn zwangerschap allemaal niet gelukt. Natuurlijk: ik heb een fijne relatie, we zijn gezond en ik heb mijn ouders nog. De eerste jaren alleen met Priscilla waren zwaar, maar nu hebben Daniel en ik geen financiële zorgen en we gaan zelfs elk jaar zes weken naar de camping. Waarom ben ik dan toch nog steeds niet helemaal gelukkig? Waarom denk ik nog altijd aan die bistro die ik zo graag wilde, maar die ik nooit heb kunnen openen?

Ik wil absoluut niet overkomen als een slechte moeder, maar zo voel ik me wel. Natuurlijk ben ik diep in mijn hart trots op Priscilla. Ik hou zielsveel van haar en ondanks alles had ik mijn dochter niet willen missen. Priscilla woont nog thuis, zodat ze kan sparen voor later en nu volop kan genieten van het leven. Geef haar eens ongelijk. Maar als ik zie hoe onbezorgd het leven van mijn dochter is, doet dat pijn. Haar Facebookpagina staat vol leuke berichten van vrienden en vriendinnen. Iedereen wil met haar afspreken, ze krijgt uitnodigingen voor feestjes en avondjes weg. Ik zou er heel wat voor geven om weer jong en vrij te zijn, en lekker veel uit te gaan. De wereld ligt nog helemaal voor je open als je jong bent. En ondertussen ga ik richting de veertig, vreselijk vind ik dat. Als ik kijk naar hoe oud mijn oma en tantes zijn geworden, zit ik al lang in de tweede helft van mijn leven.”

Spijt

“Gelukkig heeft Priscilla niets door van mijn jaloerse gevoelens. Tenminste, ze heeft er nog nooit iets over gezegd en anders zou ze zich wel anders opstellen naar mij, denk ik. Ze blijft me vertellen over de leuke dingen die ze doet. Over haar stage bij een grote voetbalclub en hoe enthousiast iedereen daar op haar reageerde. Over de dancefeesten die ze bezoekt en de vriendinnen met wie ze meidenavondjes organiseert. En over het reisje naar Kreta dat haar vriend haar cadeau heeft gedaan. Ik probeer dan normaal te reageren, maar bij alles komt weer dat pijnlijke, zeurderige afgunstige gevoel in mijn maag omhoog.

Al weet Priscilla niet dat ik jaloers op haar ben, ze merkt wel dat ik soms kribbig reageer. Ik schaam me er diep voor, maar ik kan het niet laten soms negatief te reageren als ze iets leuks heeft. Toen ze laatst clubkampioen werd met tennis, heb ik haar niet eens gefeliciteerd, maar zeurde ik over de twee foute services die ze sloeg. Als ze aan me vraagt of dat shirt of die jurk niet te dik maakt, zeg ik dat ze beter het shirt over haar broek kan dragen, dan erin. Omdat dit haar anders inderdaad te dik maakt. Terwijl ze echt een modellenfiguur heeft, een lieve uitstraling en slechts een minuscuul buikje.

Meteen daarna komt de spijt. Dan ga ik haar juist overdreven complimenteren met haar nieuwe laarzen of haar mooie bos krullen. Ik zie dat mijn lieve woorden Priscilla goed doen, maar toch kan ik het een paar uur later niet laten haar vriend af te kraken, omdat hij in mijn ogen van Priscilla profiteert.”

Waarschuwen

“Op dit moment weet ik niet hoe ik van die negatieve gevoelens af kan komen. Ik denk eraan hulp te zoeken bij mijn huisarts. Toen mijn lievelingstante een paar jaar terug onverwachts overleed, zat ik erg met mezelf in de knoop. Ik heb een tijdje antidepressiva geslikt en kon toen ook goed terecht bij mijn dokter. Maar misschien dat het over een jaartje of twee, drie vanzelf beter wordt, als Priscilla ouder is en uit huis gaat. Zij beweert dat ze voor haar 25ste moeder wil worden, omdat ze het leuk vindt dat ze zelf zo’n jonge moeder heeft. Ze ziet het al helemaal voor zich, dat wij dan gezellig de markt over gaan met de kinderwagen of bij de zandbak zitten, als drie jonge generaties. Haar beeld van een kind krijgen is veel te romantisch. Ze denkt aan schattige roze baby’tjes, niet aan de grote verantwoordelijkheid. Voor haar is het leven maakbaar: dat wat ze wil, komt ook uit.

Het zou ook kunnen, want zoals het er nu naar uitziet, heeft zij geen vruchtbaarheidsproblemen. Eigenlijk zou ik haar willen waarschuwen en het haar afraden, ik gun het haar om nog jong te zijn. Maar het is dubbel, en ik denk ook weleens dat het goed is als zij zelf ondervindt hoe het vroeger voor mij is geweest. Bovendien lijken onze levens dan weer meer op elkaar en hoef ik ook niet meer jaloers te zijn.”

Lees ook: Carolien is jaloers op haar zus Annette: ‘Ze heeft alles’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.