Lisa en Roy verruilden hun huis voor een camper

23 december 2021

Sinds maart 2020 hebben Lisa (52) en Roy (56) geen vaste woon- of verblijfplaats meer. Reizend door Europa genieten ze van het leven én hun vrijheid. Vorig jaar vierden ze Kerst in Portugal, bij twintig graden. Dit jaar bezoeken ze hun kinderen. “Maar slapen doen we evengoed in de camper.”

Op het moment van dit interview zitten Lisa en Roy in Huesca, in NoordoostSpanje, tegen de Pyreneeën aan. “Een stadje met een mooie oude stadskern en veel lelijke bebouwing eromheen”, vertelt Roy. “We moesten ernaartoe om ons toilet te legen, schoon water te tanken en boodschappen te doen. Dat is een terugkerende noodzaak, waardoor we op onverwachte plekken komen. Het liefst zitten we in natuurgebieden of wisselen we de natuur af met cultuur. De afgelopen dagen waren we in de bergen, dat vonden we echt geweldig. We gaan er zeker naar terug. Ik ben geen fanatieke vogelspotter, maar weet wel welke vogels ik graag wil zien. Zoals de lammergier, die hier leeft.”

Terug naar januari 2018. Lisa en Roy zijn 21 jaar samen en wonen met hun zoon Axel en dochter Lulu van twintig en achttien op een bovenverdieping in Rotterdam. Ze zijn allebei zzp’er. Lisa heeft een voedingsadviespraktijk en schrijft artikelen en blogs voor websites en e-boeken. Roy schildert reclameborden en bouwt theaterdecors. Ze verdienen net genoeg om rond te komen. Alleen is Roy nu een beetje down. Terwijl het buiten grijs en grauw is, heeft hij al een tijdje nauwelijks werk. Het liefst wil hij reizen en wonen in een huisje buiten, ergens in de natuur. Lisa denkt er anders over: reizen doe je op vakantie en een huisje kopen is financieel niet haalbaar. Maar Roy is in het verleden depressief geweest en nu zou hij dat opnieuw kunnen worden. Lisa bedenkt een plan: als ze nou eens een caravan op een stuk land bij een boer zetten…

In eerste instantie zijn we er alleen naartoe gereden om te kijken. Op dat moment woonden er elf mensen, in een woongroep. We genoten van hun gastvrijheid en saamhorigheid. En helemáál van het in een andere wereld zijn. Bovendien voelde Roy zich er weer gelukkig.” Anderhalf jaar lang gaan Lisa en Roy elke zes weken tien dagen naar de Franse boerderij. “Roy had er af en toe een klus, ik verzorgde de borders van de siertuin. Zo droegen we bij aan de gemeenschap. En ik had mijn eigen werk, online.” Er komt een mogelijkheid dat Lisa en Roy in een huis naast het terrein kunnen gaan wonen, maar door een erfeniskwestie rond de boerderij schiet dat niet op. Aan het eind van de zomer van 2019 zijn Lisa en Roy het wachten beu en bedenken ze iets nieuws: al klussend en werkend met een camper door Europa trekken om te kijken waar ze wel kunnen wonen. In september 2019 gaan ze terug naar Nederland om deze reis te regelen. Hun dochter woont inmiddels op zichzelf en – zo besluiten ze – hun zoon kan in het ouderlijk huis blijven wonen. Ze verhuren twee kamers om de vaste woonlasten te dekken en organiseren een rommelmarkt om van de meeste van hun spullen af te komen. Ondertussen vinden ze op Marktplaats een oude camper.

Wat een vrijheid

En dan is het 3 maart 2020, de vertrekdag. Roy: “We reden eerst naar het ecodorp, daar kon ik twee weken schilderen. Maar we waren er net een week toen de hele wereld stilviel door corona. Uiteindelijk zijn we door de lockdown drie maanden in Frankrijk gebleven.” Lisa: “We brachten onze tijd door met klussen en werken. Ondertussen hadden we het gevoel dat we aan het proefdraaien waren. En dat gevoel hadden we ook toen de maatregelen versoepeld werden en we teruggingen naar Nederland. Om de kinderen en familie te zien en voor Roy om wat klusjes te doen, zodat we een financiële buffer hadden.” Half juli 2020 gaan Lisa en Roy weer naar het ecodorp. Op zaterdag 29 augustus, zes maanden na de eigenlijke vertrekdatum, gaan ze écht met hun camper op reis. Dik een jaar later, in november 2021, reizen ze nog steeds door Frankrijk, Spanje en Portugal. Ze rijden door eeuwenoude dorpjes en steden, lunchen langs rivieren, slapen in natuurgebieden, bezoeken open tuinen en musea, maken wandelingen door bergen… Ze genieten van het rondtrekken en hun vrijheid. Lisa: “Met de camper hoeven we niet na te denken over hoelang we rijden en waar we naartoe gaan. En als we willen stoppen, dan stoppen we. Er zijn mensen die vooral rijden, maar wij houden van een paar dagen hier, een paar dagen daar.” Ondertussen werkt Lisa online, elke dag drie tot vier uur. De camper staat dan langs de weg, Roy gaat aan de wandel. Het kluswerk in Europa dat hij in gedachten had, lukt wel in het netwerk rond het ecodorp, maar blijkt verder niet makkelijk. Lisa: “Maar doordat onze kosten zo laag zijn – we leven low-budget en hebben per maand ongeveer duizend euro nodig – hóéft hij ook niet veel te werken. Ik verdien genoeg. Als hij af en toe een klus heeft, is dat mooi meegenomen. En de kinderen zijn financieel onafhankelijk van ons. Ze voorzien in hun eigen onderhoud.”

Soms minder leuk

De reis is tot nu toe voorspoedig verlopen. Op die ene keer na dat er was ingebroken. Lisa: “We kwamen terug van een wandeling en zagen de deur openstaan. De computer, de camera met nieuwe telelens, mijn oude telefoon… Alles was weg. Het vervelendste was eigenlijk dat we naar de politie moesten om aangifte te doen en het geregel met de verzekering. Verder viel het mee: belangrijke documenten en foto’s stonden in de cloud. Bijna alle cd’s en dvd’s waren gestolen, maar eigenlijk ruimde dat wel lekker op.” Het contact met het thuisfront verloopt via WhatsApp en videobellen. Roy: “De kinderen begrijpen onze keuze. Zij zouden dit ook wel willen als ze ouder zijn. Dat geeft rust. En we zijn elke paar maanden wel even in Nederland.”

Lisa: “Minder leuk was het toen mijn vader in het ziekenhuis kwam met een longontsteking. Hij was al 84 en met zijn conditie kon dat het einde betekenen. Wij zaten in Spanje en zijn in twee dagen naar Nederland gereden. Ondertussen had ik constant contact met mijn moeder en zussen. Gelukkig hebben we nog afscheid van hem kunnen nemen.”

Samen gelukkig

Lisa en Roy zijn logischerwijs 24/7 op elkaar aangewezen, maar vormen een goed stel. Lisa: “We zijn al 25 jaar samen. Thuis kon ik nog weleens op Roy vitten, bijvoorbeeld over wie de vaatwasser moest uitruimen. Nu doen we allebei dingen die we echt leuk vinden. Daardoor zijn we ook samen gelukkig.” Roy: “Ik heb een heel lieve Lisa die zalig kookt en plezier hee in haar werk. Ik word super door haar verzorgd en kan om haar heen  adderen. Het enige wat ik doe, is het oliepeil checken en kijken of er geen lekkage is. Verder rijd ik alle ritten.” Sinds ze huis en haard achter zich hebben gelaten, is hun leven er alleen maar beter op geworden, vinden ze. Roy: “We hebben nooit enige twijfel gevoeld of de behoefte gehad om terug te gaan. Het banale van ons oude leven, waarin alles draaide om planning en geld, ligt achter ons. We nemen het leven nu zoals het komt.” Lisa: “De grootste uitdaging was de stap zetten om het te doen. Daarna ging het stromen en gebeurden er veel positieve dingen. Zo dachten we: waar gaan we van leven? Daarom zou Roy onderweg gaan klussen. Maar nu zijn we aan het reizen en hebben we nooit eerder zo veel geld op de bank gehad.”

Iets groter wonen

Kort geleden hebben Lisa en Roy een plek gevonden waar ze een deel van de tijd willen wonen: in het noorden van de Auvergne, een half uur van het ecodorp. Daar staat een oude stacaravan op een stuk grond van 1,75 hectare. Lisa: ‘We willen vrij zijn, maar ook zelfvoorzienend. Voor mij betekent dat een moestuin, zodat we onszelf deels van eten kunnen voorzien. En Roy mist tijdens het reizen het creëren. Als kunstenaar voelt hij zich beperkt tot heel klein werken of tekenen. Hij zit nu in een meer beeldende fase en hee ruimte nodig. De stacaravan is groot. Er zit een schuur bij en ruimte voor een moestuin. Eén hectare van het perceel is bos, met kreken waar herten en zwijnen komen. Daarnaast liggen grote visvijvers en een paar kilometer verder is een rivier waarin je kunt zwemmen.” Roy: “Er valt nog wel wat te klussen. Zo is er geen elektra en ook geen stromend water, dus we denken aan zonnepanelen en een regenwateropslag met pomp. Door ons leven in de camper durven we dat wel aan. We weten hoeveel stroom we verbruiken en hoe weinig water we nodig hebben.” Lisa: “Het idee is om er zes maanden per jaar te wonen en de andere zes maanden met de camper te reizen. Om dat te kunnen bekostigen, verkopen we ons huis in Rotterdam. Onze zoon gaat dan op kamers.”

Melancholiek

De volgende reisbestemming: Nederland. Lisa: “Vorig jaar zaten we met Kerst in de Algarve in Portugal, aan de kust. Op Eerste Kerstdag hebben we gegeten in een Indiaas restaurant, op Tweede Kerstdag wilde ik echt Kerstmis vieren. Ik miste onze kinderen en familie en werd wat melancholiek. Het was twintig graden, maar ik versierde de camper met kerstverpakkingspapier en -verlichting, maakte een stoofpotje met konijn en zette op YouTube I’m dreaming of a white christmas aan.” Roy: “Dit jaar vieren we Kerst met de kinderen in ons huis. Maar we slapen in de camper. Dan verstoppen we ons, zoals elke keer als we er zijn, op een plek waar we eigenlijk niet mogen staan. Dan gaat ons kacheltje aan en verraden we ons misschien door de rookpluim in het dak. Veel mensen met een camper gaan in deze tijd naar huis of staan op een camperstandplaats. Wij vinden het een sport om het, ook met Kerst, zo te doen.”

Meer weten over het leven van Lisa en Roy?

• Bekijk hun site: dutchrollingnomads.com
• Of lees hun boek over hun eerste jaar in de camper: Waar gaat dat heen? – Grenzen verleggen met de camper in coronatijd. Geschreven door Lisa en geïllustreerd met pentekeningen van Roy. € 23,50 boekscout.nl

Tekst: Hilli voor den Dag.
Foto’s: privébezit.