Lisa: ‘Juist mijn grenzeloze vertrouwen in deze meiden helpt ze’

26 september 2019

Zelf heeft Lisa Staal (52) geen veilige jeugd gehad. Om anderen te geven wat ze zelf heeft gemist, is het nu haar missie om kwetsbare jonge meiden te coachen. “Je kunt beter op je veertiende achter de spelregels van het leven komen, dan op je vijftigste.”

Zelf heeft Lisa Staal (52) geen veilige jeugd gehad. Om anderen te geven wat ze zelf heeft gemist, is het nu haar missie om kwetsbare jonge meiden te coachen. “Je kunt beter op je veertiende achter de spelregels van het leven komen, dan op je vijftigste.”

‘Soms werk ik wel 20 uur per dag’

“Er zijn momenten geweest dat ik dacht: zal ik de stekker maar uit de stichting trekken?” zegt Lisa, oprichter van Girl Project. “Soms werk ik wel 20 uur per dag en stort ik bijna in. Aangezien we weinig financiële middelen hebben, houden we maar ternauwernood het hoofd boven water. Maar dan komt er weer een meisje dat zich door geen enkele officiële instantie geholpen voelt en het leven niet meer ziet zitten. Zoals Kim, een tienermeisje dat steeds verder afgleed in een zware alcohol- en drugsverslaving. Op haar achttiende zei Jeugdzorg dat ze niets meer voor haar konden betekenen en kwam ze bij ons. Inmiddels is ze al een tijd clean en zie ik het licht weer in haar ogen schijnen. Ze zei: ‘Lisa, zonder jou zat ik nu in de gevangenis, of was ik dood geweest.’ Juist daarom mág ik niet stoppen: we redden letterlijk levens.”

Het is in het huidige tijdperk niet makkelijk om een tienermeisje te zijn. Van eetstoornissen tot depressie, van sexting tot grooming (digitaal kinderlokken) en van loverboys tot #MeToo: bijna dagelijks zijn in de media verontrustende berichten te lezen over de problemen waar kwetsbare jonge vrouwen mee te maken krijgen. En hoe kan het dat de één wel slachtoffer wordt en de ander de dans ontspringt? Volgens Lisa is dat veel meer dan een kwestie van toeval. “Het gaat vaak al mis in de baarmoeder. Als ik minister-president was, zou ik ouders verbieden om kinderen te krijgen als er geen sprake is van liefde.

Foute mannen

Mijn vader was een gewelddadige alcoholist die mijn moeder stelselmatig in elkaar sloeg. Ik leefde als klein meisje constant in angst; het geweld kon ieder moment losbarsten. Elke avond huilde ik mezelf in slaap. Waarom was het leven zo oneerlijk en pijnlijk, waarom sloegen mannen vrouwen in elkaar? Ik dacht: wacht maar, als ik later groot ben, zal ik zorgen voor meer liefde en respect in de wereld. Het duurde alleen nog jaren voor ik die droom kon laten uitkomen, aangezien ik van mijn ouders niet had geleerd om van mezelf te houden. Daardoor trok ik vanzelf de ene na de andere foute man aan. Op mijn veertiende liep ik weg van huis om te gaan samenwonen met een jongen die me mishandelde. Ik dacht dat hij vanzelf liever zou worden als we een baby hadden, daardoor werd ik al op mijn negentiende moeder. Natuurlijk veranderde hij niet. En toen ik me vier jaar later eindelijk van hem durfde te bevrijden, trapte ik keer op keer opnieuw in de val van foute mannen. Ik was zo op zoek naar de bevestiging dat ik wél mooi en leuk was, dat ik mezelf makkelijk het bed in liet praten. De volgende dag belden ze me niet meer en was mijn hart weer gebroken.”

‘Ik verzoop in mijn problemen’

Lisa bekent meteen dat ze veel fouten heeft gemaakt in haar leven, ook als moeder. “Onbewust deed ik precies hetzelfde als mijn ouders: ik gaf mijn dochter te weinig aandacht en zette ik mijn carrière op de eerste plaats. Ik wilde beroemd worden en dat lukte ook aardig: ik had een succesvol productiebedrijf waarmee ik voor onder andere SBS werkte. Ik heb een tijdje in het buitenland genoten van het jetsetleven, ik datete met beroemde acteurs en dineerde met Prins Albert van Monaco. Maar ondertussen bouwde ik alleen maar schulden op, want mijn bedrijf leverde lang niet genoeg op om die levensstijl te betalen. Ik verzoop in mijn problemen en daar werd mijn dochter de dupe van. Dat zij toch goed terechtgekomen is, komt denk ik omdat ik haar wel altijd enorm veel liefde heb gegeven. Ik knuffelde haar suf en liet haar elke dag voelen hoeveel ik van haar hou. Maar ik heb haar wel tekortgedaan.”

Callgirl

Om haar schulden af te betalen, werkte Lisa een tijdje als callgirl. Ze was toen 36. “Voor ik die beslissing nam, heb ik heel lang gehuild. Ging ik écht mijn lichaam verkopen? Maar toen zei ik tegen mezelf: ‘Lisa, je doet dit met de beste bedoelingen: om je schuldeisers af te betalen en opnieuw te kunnen beginnen. Dat je daarvoor een tijdje seks moet hebben in ruil voor geld, maakt je toch geen slecht mens?’ En zo denk ik er nog steeds over. Het klinkt gek, maar juist tijdens die periode ontdekte ik de kracht in mezelf. Ik was het meisje in de clubs dat het vaakst ‘nee’ zei: ik liet alleen de mannen toe die me met respect behandelden. Deden ze dat niet, dan stuurde ik ze zonder pardon weg. Hoeveel ze ook betaalden. Ik werd steeds weerbaarder, leerde voor mezelf opkomen. Sommige mannen vroegen ook bewust naar mij, omdat ze met mij zo goed konden praten over hun relatieproblemen. Voor ik als escort ging werken, had ik al een eigen coachingspraktijk geopend. Hier ging het helpen van anderen gewoon door! Uiteindelijk ben ik uit het vak gestapt en verder gegaan als coach.”

Lees meer van het verhaal in Vriendin 39.

Tekst: Marion van Es. Foto’s: Bart Honingh. Visagie: Linda Huiberts.

Lees ook: Cathy: ‘Ik ben gewoon een moeder die een andere kwetsbare moeder helpt’