Maria’s dochtertje zag geesten: ‘Doodsbang keek ze naar iets achter mij’

3 mei 2024

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt verklaren. Maria (44) kan erover meepraten. Toen haar dochter twee jaar was, beleefde ze opeens slapeloze nachten. De reden? Ongevraagd bezoek dat Maria niet kon zien…

Maria: “Mijn dochter Lieke was vroeger al een heel wijs meisje. Nog voor haar eerste verjaardag zei ze haar eerste woordjes. Nog eens een jaar later sprak ze al hele zinnen. Slapen ging ook altijd goed. Gebroken nachten kenden wij niet, ’s nachts sliep ze altijd lekker door. Omdat Lieke meestal erg tevreden was, had ik bijna geen kind aan haar. Totdat ze mij op haar tweede een keer middenin de nacht compleet overstuur riep.”

Praten

“In de weken daarvoor was het mijn man en mij al opgevallen dat Lieke ’s nachts opeens lag te praten in bed. We dachten dat ze in haar slaap hardop dingen zei. Vandaar dat we er verder geen aandacht aan schonken. Toch wist ik meteen dat er iets helemaal mis was toen ze mij die ene nacht riep. Aan haar stem kon ik horen dat ze wakker was en erg bang.”

Jongetje

“Zo snel als ik kon, rende ik naar haar kamertje. In het donker probeerde ik haar te troosten. Zo zei ik dat ze waarschijnlijk een nachtmerrie had gehad en dat er niks aan de hand was. “Ga maar lekker slapen”, voegde ik toe. Ondertussen keek mijn dochter me doodsbang aan. “Niet zo hard praten, mama”, fluisterde ze. “Zo hoort hij je!” Geschrokken keek ik om me heen. “Wie?” vroeg ik, terwijl ik niemand zag. “Dat jongetje”, zei Lieke zacht. “Hij staat achter je.”
Snel deed ik het licht aan. “Waar is hij dan?” vroeg ik met kippenvel op mijn armen. Ik twijfelde absoluut niet aan wat Lieke zag, maar ik had geen idee hoe ik haar kon helpen. En dat maakte mij zelf enorm angstig. Als moeder was het mijn taak om mijn kind tegen alles en iedereen te beschermen, maar in dit geval had ik geen idee wat ik moest doen.”

Ruziënde mensen

“Omdat het jongetje volgens Lieke weg was, lukte het haar om iets te kalmeren. Ze vertelde dat hij heel vaak in haar kamer met een bal aan het spelen was. Ook waren er mensen in haar kamer die veel aan het ruziën waren met elkaar. Hier had ik haar al eens eerder over gehoord. Zo klein als ze was, mopperde ze regelmatig dat de buren heel vaak ruzie met elkaar hadden. Dat vond ik toen al vreemd, want onze buren waren bijna nooit thuis. En als ze er wel waren, dan konden we hen absoluut niet horen. Onze woningen waren prima geïsoleerd.”

Wegsturen

“Het liefst had ik natuurlijk zelf alle ongenodigde energieën in de kamer van Lieke weggestuurd. Doordat ik ze niet kon zien, zei ik tegen haar dat ze het zelf moest doen. Ook zei ik elke avond hardop voor het slapen gaan dat er verder niemand welkom was in Liekes kamertje. Uiteindelijk hielp dit, want Lieke sliep na een aantal weken weer heerlijk door.”

Bescherming

“Inmiddels is ze alweer zeventien jaar. Het jongetje en de ruziënde mensen heeft ze al een tijdje niet meer gezien, maar nog steeds heeft ze heel sterk het gevoel dat ze regelmatig bekeken wordt. Omdat het haar niet bang maakt, denkt ze zelf dat dat haar opa (mijn overleden vader) is. Zelf vind ik dit ook een mooie gedachte. Ik geloof heel sterk dat er meer is tussen hemel en aarde en dat mijn vader mijn dochter en de rest van ons gezin altijd zal blijven beschermen.”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.