Wauw! Marije (21) is 32 kilo afgevallen: zó ziet ze er nu uit
21 maart 2019
Marije (21) viel op eigen kracht 32 kilo af. “Als kind was ik jarenlang ziek geweest. Nu was ik weliswaar beter, maar ik wilde ook graag gezond worden.”
Marije (21) is op eigen kracht 32 kilo afgevallen. “Als kind was ik jarenlang ziek geweest. Nu was ik weliswaar beter, maar ik wilde ook graag gezond worden.”
Jarenlang ziek
Marije: “Ik had een andere jeugd dan veel andere kinderen: ik kreeg acute leukemie toen ik pas elf maanden oud was. Jarenlang ben ik ziek geweest. Ik kreeg veel chemokuren en prednison, waarschijnlijk te veel: er was in die tijd nog niet zo veel kennis over dit soort medicatie als nu. Mijn ouders maakten zich natuurlijk grote zorgen om mij. Ook omdat ik bijna niks at. De artsen zeiden dat mijn ouders me maar gewoon moesten geven wat ik wilde, ook al was het chips of frisdrank, dan kreeg ik tenminste iets binnen.”
Macaroni zonder saus
“Zo raakte ik eraan gewend mijn zin te krijgen als het om eten ging. Mijn moeder zei laatst dat het huis op z’n kop stond als ik niet kreeg wat ik wilde, ik huilde net zo lang tot ik mijn zin kreeg. Ook later lustte ik niets, alleen macaroni zonder saus en pizza. Wat voor trucs mijn ouders ook probeerden, ik bleef fruit en groenten weigeren. Ze werden er moedeloos van.”
Dik op de schoolfoto
“Het resultaat was dat ik in groep vijf van de basisschool al tamelijk opgeblazen op de schoolfoto stond. Ik was niet per se dik, maar wel een stuk steviger dan mijn klasgenoten, waarschijnlijk ook door de grote hoeveelheid medicijnen die ik had gehad. Op de middelbare school voelde ik me onzeker over mijn uiterlijk. Ik ben niet bepaald lang, dat hielp natuurlijk ook niet mee, en mijn gewicht nam steeds meer toe. Ik voelde dat ik er daardoor niet bij hoorde, en dat was niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik werd overgeslagen als er bij gym groepjes moesten worden gemaakt, werd nooit meegevraagd als iedereen naar de kroeg ging en ik voelde dat de meisjes uit mijn klas liever niet met me omgingen.”
Niet sterk genoeg
“Sommige klasgenoten pestten mij zelfs met mijn gewicht, zonder zich af te vragen waarom ik meer woog. Het dieptepunt kwam toen ik op mijn zestiende voor controle naar de oncoloog moest. Zij zei dat ik stevig aan de maat was, zeker voor mijn lengte. Ik woog toen 87 kilo. Dat was confronterend en het maakte me verdrietig. Maar ik was nog niet sterk genoeg om de switch te maken en er iets aan te doen. Ik was vaak moe en ziek. Waarschijnlijk ook omdat ik zo ongezond at.”
Annet woog 130 kilo: ‘Nu ik 55 kilo ben afgevallen, durf ik mijn hart te volgen’
Zo verdrietig
“De ommekeer kwam toen ik na de middelbare school naar het mbo ging. Weer voelde ik me anders dan anderen. Ik wilde in de zomer nooit mee naar het strand, ik was bang dat ik uitgelachen zou worden of dat mensen naar me zouden kijken. Op die momenten voelde ik me zo verdrietig. Eigenlijk praatte ik daar nooit met iemand over. Alleen mijn moeder wist in dat laatste jaar hoe ik er mee zat.”
Gezond worden
“Tweeënhalf jaar geleden stond ik op de weegschaal en woog ik bijna 90 kilo. Ik wierp een blik in de spiegel en keek vol afschuw naar mezelf. Waar was ik mee bezig? Oké, ik was vroeger ziek geweest, maar ik had het overleefd. Ik wist dat ik mezelf alsnog de dood in zou eten als ik zo door zou gaan. Ik kon het toch niet tot mijn zestigste volhouden om geen groenten te eten? Ik wilde gezond worden.”
Regelmaat is belangrijk
“Ik ben gaan sporten in de sportschool en daarnaast volgde ik een dieet dat ik zelf had samengesteld. Uit een dieetboek van Sonja Bakker leerde ik dat ik zes keer per dag moest eten, twaalfhonderd calorieën per dag en dat regelmaat belangrijk is. Zo probeerde ik elke dag op dezelfde tijd te ontbijten. In de eerste tien weken liet ik alle suiker, snoep, koekjes, chips en alcohol staan. Daarna ging ik stapje voor stapje terug naar het normale leven en at ik af en toe iets ongezonds, met mate.”
Groenten in stukjes
“Maar het belangrijkste was dat ik groente leerde eten. Hoe ik dat deed? Ik maakte de groenten op mijn eigen manier klaar, anders dan ik bij mijn ouders at. Ik sneed ze bijvoorbeeld in kleine stukjes, verwerkte ze in een saus met stukjes kip en rijst erbij. Nog steeds ben ik geen fan van bijvoorbeeld ‘kale’ sperziebonen met aardappelen, maar ik eet inmiddels wel alle groenten. Tussendoortjes eet ik bijna niet meer: als ik tussen maaltijden in trek heb, eet ik wat fruit. Of een evergreen, wat volgens mij nog altijd beter is dan snoep.”
32 kilo afgevallen
“In de eerste maand verloor ik nauwelijks gewicht. Maar ik bleef wel stabiel. Dat, net als de gedachte dat ik dit voor mezelf deed en voor niemand anders, motiveerde me. Daarna viel ik ineens in rap tempo af en inmiddels ben ik 32 kilo lichter. Sinds ik zo veel ben afgevallen, ben ik gelukkiger. Ik sta steviger in mijn schoenen, voel me weer een aantrekkelijke vrouw en ben minder somber. Het heeft mijn leven veranderd: ik wil nu personal trainer worden om andere mensen te motiveren die ook gewicht willen verliezen. Afvallen voelt als een strijd die je aangaat, maar die ook zo veel oplevert. Ik voel me nu veel fijner in mijn lichaam.”
Hermina stopte met lijnen: ‘Wees gelukkig met je lichaam, vol zijn is oké’
