Marlies koos voor haar verboden liefde: ‘We leken goede vrienden’

13 maart 2024

Vijf jaar geleden werd Marlies (42) verliefd op Rogier (44). Een verboden liefde, want Rogier had net als zij een relatie. “Ik heb vreemdgaan altijd veroordeeld, heb mijn verliefdheid zo vaak vervloekt.

“Zo’n tien jaar geleden gingen Jules en ik in een leuke, jonge wijk wonen, waar we ons al snel enorm thuis voelden. In de straat ontmoetten we leuke stellen met wie we een goed contact kregen, en verderop in de wijk leerden we via het kinderdagverblijf en de school van de kinderen gezellige mensen kennen. Er ontstond een vriendengroep van zo’n acht stellen. De mannen stonden gezamenlijk langs de lijn bij het voetbal, er werd regelmatig met z’n allen geborreld en als er een feest in het dorp was, kwamen we elkaar ook altijd tegen. Met de één was ik closer dan met de ander, maar met vrijwel iedereen voelde het goed.”

Nieuwe buren

“We gingen al een tijd met deze groep om, toen er door onze directe buurvrouw een nieuw stel werd geïntroduceerd: Rogier en Shirley. Ze hadden net als wij een zoon en een dochter, en ook nog eens van dezelfde leeftijd, dus we hadden meer dan voldoende gesprekstof. Rogier viel me meteen op. Hij zat vol goede verhalen, was heel ondernemend en had een geweldige schaterlach. Shirley leek me heel aardig. Een rustige vrouw, een stuk introverter dan haar man.

Al na die eerste ontmoeting merkte ik dat ik meer aan Rogier dacht dan zou moeten. Ik schrok daarvan, hoewel ik het niet meteen bestempelde als een verliefd gevoel. Ik heb mezelf streng toegesproken. Allereerst zei ik dat ik er niet van moest schrikken; dit overkwam iedereen weleens. En ten tweede drukte ik mezelf op het hart dat het de nieuwigheid was; het zou wel overwaaien.”

Lees ook: Bianca werd verliefd op haar ex: ‘Gelukkig gaf hij me een kans’

Buurtfeest

“Nou, dat deed het dus niet. Kort na die eerste ontmoeting hadden we een buurtfeest. Normaal gesproken doe ik ook altijd wel mijn best als we ergens heen gaan, maar dit keer had ik speciaal voor de gelegenheid een leuk jurkje gekocht. Ook aan mijn haar en make-up besteedde ik meer tijd dan anders. Ik weet nog dat Jules me voordat we vertrokken naar zich toe trok met de woorden: ‘Dit kan weleens een korte nacht worden…’ Hij vond dat ik er sexy uitzag.

Het buurtfeest was enorm gezellig. Er werd behoorlijk wat gedronken en naarmate de avond vorderde, werd de sfeer steeds losser. Rogier en ik spraken elkaar meerdere keren, en dat voelde heel vertrouwd en goed. Ik hield hem de hele avond zo onopvallend mogelijk in de gaten en steeds zag ik dat hij ook mijn kant op keek. Dat streelde mijn ego.

Ik was op dat moment al negen jaar met Jules getrouwd, de spanning was bij ons ver te zoeken. Ik kende elk deel van zijn lichaam, kon elke move voorspellen en keek er niet meer van op als hij zei dat ik er lekker uitzag. Ons huwelijk was goed, we hadden zelden ruzie. Maar het was ook wel gezapig. Er was weinig ruimte voor spontaniteit, we hadden zelden echt goede gesprekken en we leefden vooral voor de kinderen had ik weleens het idee. Toch zou ik mezelf op dat moment absoluut het stempel ‘gelukkig’ hebben gegeven. Mijn zus lag rond die tijd in een vechtscheiding, en ik maakte van dichtbij mee wat een ellende dat was. Ik was blij dat het bij mij en Jules zo lekker rustig was.

Toen die bewuste avond de wijn op was, riep ik dat ik thuis wel even wat ging halen. Rogier hoorde dat en veerde op. ‘Ik loop even met je mee, dan kan ik zien wat jullie met de vliering gedaan hebben.’ Jules stak zijn duim op. Hij had Rogier kort daarvoor over onze kleine verbouwing verteld en Rogier was blijkbaar ook wel geïnteresseerd in wat extra bergruimte.

Getrouwde Wendy chat met andere mannen: ‘Hun complimenten zijn vleiend’

Samen liepen we weg van het feestgedruis en ik voelde een enorme kriebel in mijn buik opkomen. Van de zenuwen ratelde ik aan één stuk door. En toen ik thuis wat flessen aan Rogier gaf, keek hij mij net te lang aan. ‘Als ik jou toch eens eerder was tegengekomen…’, zei hij met een veelbetekenende blik. Ik reageerde als een puber, ongemakkelijk giechelend. ‘Doe normaal’, zei ik alleen maar.”

Verboden liefde

“De volgende ochtend moest ik meteen aan Rogiers woorden denken. Was het de wijn geweest? Had ik het niet goed begrepen? Ik merkte aan mijn permanente staat van opwinding dat ik verliefd was. Naarstig zocht ik naar een mogelijkheid om Rogier alleen te spreken of te zien, maar hij was me voor. Hij appte me. Of ik de naam van de aannemer wilde doorgeven. En daarmee was het hek van de dam. De berichten vlogen over en weer. De aannemer was een dekmantel geweest, hij wilde mij gewoon spreken net zoals ik hem wilde spreken. We vroegen elkaar het hemd van het lijf en onze gesprekken werden steeds intiemer. Ik zette een slot op mijn telefoon, zogenaamd voor de kinderen. Ik wilde vooral voorkomen dat Jules de berichten van Rogier las. We planden avondjes samen met onze gezinnen, alleen maar om elkaar te zien. Of we gingen met z’n alleen naar de dierentuin. We leken goede vrienden, maar er speelde veel meer.

Het heeft een paar maanden geduurd voordat we voor het eerst stiekem afspraken. Dat is misschien wel het spannendste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Misselijk van de zenuwen reed ik naar het bos waar we elkaar zouden ontmoeten. Ik voelde me zo ontzettend schuldig naar Jules toe, maar tegelijkertijd knalde ik uit elkaar van de adrenaline. Die dag zoenden Rogier en ik voor het eerst. Ik was officieel vreemdgegaan.”

Oprecht leuk

Het ging niet alleen om de seks of het lichamelijke aspect; niet voor mij en niet voor Rogier. We vonden elkaar oprecht heel leuk. Ik moest zo om hem lachen. En we hadden gesprekken die ik met Jules nooit had; heel bevlogen en zonder stiltes. We konden al snel ruziemaken. Niet heel erg, maar wel flink kibbelen als we het ergens over oneens waren. Het spetterde tussen ons. Die passie moesten we tijdens het samenzijn met de andere vrienden verborgen zien te houden. Onze affaire heeft een halfjaar geduurd, het zwaarste halfjaar van mijn leven. Ik wist dat het geen tijdelijk ding zou zijn, ik moest hier mijn conclusies aan verbinden. Dat ik viel voor een ander, zei ook iets over mijn relatie met Jules. Ik kon niet meer terug; ik zou Rogier niet kunnen vergeten en altijd blijven vergelijken. Tegelijkertijd voelde ik dat wat Rogier en ik hadden niet kon. Onze vrienden zouden woest zijn. Mijn ouders zouden het verschrikkelijk vinden. En dan natuurlijk Jules en de kinderen; wat deed ik hen aan?

Ik heb vreemdgaan altijd keihard veroordeeld, heb mijn verliefdheid vervloekt. Maar tegen het gevoel dat ik voor Rogier had, kon ik niet op. Ik had zo graag de rust gehouden waar ik zo blij mee was. Maar dat had betekend dat ik nooit had geweten hoe liefde ook kan zijn.”

Lees ook: Sophie vindt haar man niet meer aantrekkelijk: ‘Zijn borsten zijn haast groter dan die van mij’

Eerlijk verteld

“Jules merkte wel dat er wat was. Ik had veel stress, werd heen en weer geslingerd tussen diep verdriet en euforie. Ik gooide het op van alles en nog wat. Dan weer de drukte op mijn werk, dan weer op onze relatie. Ik uitte voorzichtig dat ik wat miste. Jules begon zijn best te doen om de ontbrekende spanning, waar ik over klaagde, te leveren. Maar dat werkte averechts. Ik wilde geen spanning met Jules, die vond ik al bij Rogier. Ons weekendje weg werd een ramp, voor mij dan. Ik was er met mijn hoofd totaal niet bij en onze gesprekken verliepen moeizaam. Er moest echt iets gebeuren, dit zou Jules te veel beschadigen. Hij werd steeds onzekerder door mijn vreemde gedrag. Ik heb het Jules uiteindelijk eerlijk verteld. Dat ik verliefd was geworden op Rogier en wilde scheiden. Rogier zou ook voor mij kiezen, had hij gezegd. Maar mocht hij dat toch niet doen, dan had de relatie tussen mij en Jules ook geen bestaansrecht meer. Mijn hart lag immers bij een ander.

Ik vertel het nu alsof het een eenvoudige mededeling was, maar ik heb die avond de ogen uit mijn hoofd gehuild. Jules ook. Het
kwam voor hem echt als een klap. Hij was boos. Boos op mij en superboos op Rogier. Ik moest ons nog een kans geven, zei hij
aanvankelijk, en Rogier aan de kant zetten. Maar kort daarna zei hij ook dat hij mij nooit meer kon vertrouwen, dat een herstart er niet meer inzat. Ik had dat ook echt niet gewild.

Schuldgevoel

Ik vond het vreselijk om iemand van wie ik ook echt nog wel hield zo te kwetsen. Ik werd verteerd door schuldgevoel. Vrienden veroordeelden Rogier en mij, slechts een paar vriendinnen begrepen me. Door mijn breuk met Jules, is de bal bij Rogier en Shirley ook gaan rollen. Rogier en ik hebben allebei de tijd genomen om te scheiden en alles in relatieve rust af te handelen. Ik kan me van die tijd maar weinig details herinneren. Alsof ik in een overleefmodus heb gestaan. Soms zie ik foto’s van toen en kan ik ze totaal niet plaatsen. Daar was blijkbaar geen ruimte meer voor in mijn hoofd.”

Scherpe randjes eraf

“We zijn nu vijf jaar verder en de meeste donkere wolken zijn weggetrokken. Ik ben al vrij snel met Rogier gaan samenwonen, in een huis dat hij kon huren. We hebben allebei co-ouderschap over onze kinderen, die aanvankelijk veel verdriet hadden van de scheiding, maar nu doen alsof het nooit anders geweest is. Ze waren 5 en 7 jaar toen het gebeurde, die nog jonge leeftijd zal daar zeker mee te maken hebben gehad. Jules is echt wel een tijd heel boos gebleven. Sinds twee jaar heeft hij een nieuwe vriendin en door haar is hij enorm opgebloeid. De scherpe randjes zijn eraf. We praten niet veel over de scheiding, maar we komen wel weer bij elkaar over de vloer. Rogier en Jules zullen geen vrienden meer worden, maar er zijn weer wat gesprekken. Shirley heeft ook een nieuwe relatie. Ik kon haar die eerste jaren niet recht in de ogen aankijken. Ik vond het zo naar
voor haar; ze is zo’n lieve vrouw. Ze zegt het hoognodige tegen me, maar ontdooit wel heel langzaam. Ik heb goede hoop dat ons contact verder zal verbeteren. In het begin wilde ze mij helemaal niet zien of spreken.”

Zielsgelukkig

“De relatie tussen Rogier en mij was verboden. Je wordt niet verliefd op getrouwde vrienden, gaat niet vreemd en maakt geen huwelijken kapot. Dat kun je je allemaal voornemen, maar soms heeft het leven andere plannen met je. Het is misschien lastig om dit te begrijpen als je het zelf niet hebt meegemaakt, maar ik had met Rogier de liefde van mijn leven laten lopen. Dat kon ik niet.

Ik heb nog steeds last van wat er gebeurd is. Ik denk er vaak aan en kan dan ook weer enorm verdrietig worden. Dat ik een paar jaar bij een psycholoog heb gelopen, was niet voor niks. Ik vond dat ik niet mocht genieten van mijn nieuwe liefde, omdat ik zo veel kapot had gemaakt. Ik zal niet snel mijn liefde voor Rogier uiten als er vrienden bij zijn, geen spontane kus of knuffel geven bijvoorbeeld. En hand in hand lopen in ons dorp vind ik nog altijd lastig. Toch ben ik ook heel blij dat ik mijn hart gevolgd heb. Ik ben zielsgelukkig met Rogier en we passen echt perfect bij elkaar.”

Lees ook: Claudia: ‘Mijn man en ik slapen al jaren niet meer samen’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.