Marloes: ‘Ik bleek niet zijn vriendin, maar zijn minnares!’
13 juni 2023
Vorig jaar leerde Marloes (33) via een relatie-app Bob (38) kennen. Bob leek lief, en net als Marloes single en uit op een serieuze relatie. ‘Maar ik voelde dat er iets mis was. Bob was gehaast als hij bij me was, keek constant op zijn telefoon.’
“Vanaf mijn 27e was ik single, en ik stond open voor een nieuwe relatie. Ik ging uit, schreef me in bij online datingsites en installeerde Tinder op mijn telefoon. Maar de mannen die ik daar tegenkwam, waren stuk voor stuk geen relatiemateriaal. Blijkbaar trok ik alleen opscheppers, leugenaars of engerds aan. Terwijl ik een keurige foto had geplaatst en er in mijn tekst stond dat ik op zoek was naar een vaste relatie. Daar selecteerde ik ook op. Bij foto’s van blote piemels of te patserige types swipete ik meteen naar links. En voordat ik afsprak, belde ik altijd eerst om iemands stem te horen, voor een eerste indruk. Maar toch. Ondanks mijn ‘strenge selectie’ bleken de mannen in de praktijk vaak tegen te vallen. Ze waren getrouwd en/of alleen maar uit op seks. Een van de laatste afspraakjes die ik had, voordat ik Bob vorig jaar juli ontmoette, duurde vijf minuten. Ik had net cola besteld toen mijn date me vroeg of ik ‘zijn lekkere ballen’ even wilde aanraken en of we straks op de parkeerplaats niet even een nummertje konden maken. Ik was zo in shock, dat ik ben weggevlucht!”
Geen seks, wel kinderwens
“Bob was anders. Hij had twee normale profielfoto’s, zonder poenerige auto’s, geslachtsdelen of kinderen, zoals zo veel mannen wel hadden (en die ik dan wegswipete: ik wilde geen seksdates, geen nieuwe auto en geen stiefmoeder worden). Bob had overigens wel kinderen, twee jongens, van 4 en 6. Hij vertelde dat hij gescheiden was en met zijn ex co-ouderschap over hen deelde.
Bob woonde veertig kilometer bij me vandaan. Voordat we elkaar in het echt zagen, hadden we al veel gemaild, geappt en gebeld. Bob klonk serieus. Hij hield net als ik van reizen en luieren in de zon, en vond familie belangrijk. En wat voor mij echt een pre was: hij had ook nog een kinderwens. Misschien een beetje gek om het al over kinderen te hebben als je elkaar nog nooit hebt gezien, maar het was voor mij een voorwaarde. Bob noemde zichzelf een geboren papa en wilde er nog wel zes, zo grapte hij. Gelukkig vonden we elkaar in het echt ook te gek. Onze eerste date was een lunch. Hij nam rozen voor me mee en was galant en charmant. Bij het weggaan gaf hij me twee kussen op mijn mond. Hij was totaal niet opdringerig. Na die middag was ik verliefd. Eindelijk, na al die jaren alleen, had ik een oprechte, normale man gevonden. Dacht ik.”
Alleen op donderdag
“Bob verlangde al naar onze volgende date, appte hij na een uur. We spraken af dat we een week later, op donderdagavond, naar de film zouden gaan. Wat mij betreft had het eerder gemogen, komend weekend al, maar we waren er alle twee over uit: we zouden rustig aan doen.
Die donderdag haalde Bob me thuis op. Toen ik opendeed en hij daar stralend op de stoep stond, met die twinkelogen van hem, kreeg ik knikkende knieën. Bob kuste me en we begonnen steeds heftiger te zoenen en elkaar te strelen. Even later lagen we op mijn bank te vrijen, de film lieten we voor wat ie was. Om drie uur ’s nachts reed Bob weg. We waren allebei in de wolken. Vanaf dat moment was het áán tussen ons. Ik veranderde mijn status op Facebook in ‘heeft een relatie’ en stelde Bob trots voor aan mijn ouders en mijn vriendinnen.
Maar elkaar zien, bleek ingewikkeld. Bob zat in een soort vreemde constructie met zijn ex. Ze deelden één woning, om de beurt verbleven ze met hun kinderen in dat huis. En anders logeerden ze bij hun eigen ouders. Bob vond het te vroeg om mij aan zijn moeder of kinderen voor te stellen, afspreken moest altijd bij mij. Daarbij werkte zijn ex als verpleegkundige en was haar werkrooster onregelmatig; hij schikte zich naar haar schema. Onze enige echt vaste dag was de donderdag. Dan kon hij altijd, omdat zijn ex dan vrij was en de kinderen had. Meestal kwam Bob uit zijn werk en aten we een hapje in de stad of haalden we sushi. We hadden altijd seks. Soms bleef Bob de hele nacht, meestal reed hij rond twaalven weer bij me weg.”
Lees ook: Ingrid: ‘Ik vertelde de man van mijn beste vriendin dat ze vreemdging’
Eenzame kerst
“Onze relatie voelde fijn en warm, maar vrijblijvend. Ik was toe aan een nieuw level. Ik kende van zijn kant niemand. Zijn ex en zoons wisten van me, maar moesten wennen aan het idee dat papa een nieuwe vriendin had. Het lag allemaal erg gevoelig, zei hij. Maar daar zou deze kerst verandering in komen. Bob zou me tweede kerstdag misschien meenemen naar zijn ouders en ik kon zelfs een paar dagen blijven slapen. Ik nam vrij van mijn werk en verheugde me enorm op onze kerst samen. Bob zou me op de dag zelf nog laten weten hoe laat hij me zou komen ophalen.
Tweede kerstdag, ’s morgens om half tien, appte ik hem dat ik niet kon wachten hem mijn nieuwe pikante – en speciaal voor de kerst – roodkleurige lingeriesetje te tonen. Hij reageerde met een blozende smiley. Maar om half één had ik nog niks over een tijd gehoord. Geïrriteerd stuurde ik hem de vraag of hij al iets wist over zijn planning. Ik zag blauwe vinkjes, dus hij had mijn bericht gelezen. Maar hij gaf geen sjoege. Het werd twee uur, drie uur, vijf uur. Ik belde hem, zonder succes. Het leek wel alsof ik werd weggedrukt. Uiteindelijk kreeg ik om half zeven een berichtje: ‘Sorry, er is iets tussen gekomen, gaat niet meer lukken.’ Ik belde meteen, maar weer nam hij niet op. Mijn hart ging als een razende tekeer. Wat was er aan de hand? Was er iets met hem? Met zijn kinderen of een familielid? Waarom kreeg ik niet meer uitleg?
Daar zat ik dan, in mijn mooie jurk en rode lingerie, huilend een afhaalpizza te eten bij de kerstboom. Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam en verdrietig. Ik durfde niemand van mijn familie of vrienden te bellen, uit angst dat zij zijn gedrag net zo merkwaardig vonden als ik.”
In paniek
“Er gingen dagen voorbij zonder dat ik iets van Bob hoorde. Ik was compleet in paniek. Wat was er nou? Hele dagen keek ik op mijn telefoon, bij elk belletje schrok ik. Op Oudjaarsavond zat ik weer alleen. Bob en ik hadden eerder vage plannen gemaakt over een feestje bij vrienden van hem. Ik was uitgenodigd bij vriendinnen, maar wilde thuis zijn voor het geval Bob zou bellen of langs zou komen. Uiteindelijk stond hij pas op 4 januari bij me op de stoep. Hij zag asgrauw. Ik schrok. Ik wilde boos zijn, maar was zo blij dat ik hem weer zag, dat ik hem om zijn nek vloog. ‘O schat, wat heb ik je gemist’, zei hij. Hij hield me stevig vast en kuste mijn haar. Natuurlijk eiste ik een verklaring. Waarom had hij tien dagen lang niets van zich laten horen? Wat was er gebeurd? Bob reageerde terughoudend. Er was iets gebeurd met zijn ex, zei hij, maar hij wilde niet precies zeggen wat.
Waarom hij me helemaal niets had laten horen, kon hij ook niet zeggen. Hij kon wel zeggen dat hij van me hield. Elke vraag kuste hij weg en ja, we belandden in bed. Daar vreeën we alsof er niks was gebeurd. Maar we waren nog niet eens aangekleed of hij moest weer weg, vanwege zijn ex. Hij beloofde snel terug te komen. Eerlijk gezegd was ik zo bang dat Bob het zou uitmaken, dat ik niet dóórvroeg. Naïef en dom accepteerde ik zijn vage excuses. Ik voelde dat er iets mis was. Iets ergs. Ik kon er alleen mijn vinger niet op leggen. Ik was dolblij als hij appte dat hij me miste en van me hield en nog blijer als hij weer bij me was, want ik miste hem ook. Maar Bob deed anders. Hij was gehaast als hij bij me was, keek constant op zijn telefoon en bleef vaak niet langer dan twee uurtjes. Als ik vroeg wat er was, wimpelde hij mijn zorgen weg. Niets om me zorgen over te maken.’’
Allemaal leugens
“Maar dat bleek een leugen. En niet de enige ook. Want er was juist héél veel om me zorgen over te maken. Een half jaar geleden kreeg ik eindelijk een verklaring voor zijn vreemde gedrag. Bob was naar de wc en had zijn telefoon laten liggen. Ik kon me niet bedwingen en pakte zijn mobiel. Daar vond ik allemaal foto’s van hem in een innige omhelzing met een vrouw. Zijn éigen vrouw, zo bleek toen ik hem met de foto’s confronteerde. Bob was namelijk nog altijd getrouwd en leefde gewoon met vrouw en kinderen in één huis. Ik was niet zijn vriendin, maar zijn minnares! Stukje bij beetje vertelde Bob over het dubbelleven dat hij leidde. Hij was op Tinder gegaan ‘om te kijken of hij nog goed in de markt lag’. Ik was hem ‘overkomen’; het was nooit zijn bedoeling een echte relatie aan te gaan, maar na onze eerste date kon hij volgens eigen zeggen niet meer terug. Hij hoopte dat zijn gevoel voor mij ‘vanzelf zou doodbloeden’, maar dat deed het niet. En dus ‘deed hij ons tegelijk’. Het ergste was: hij had geen rothuwelijk. Hij hield veel van zijn vrouw, maar óók van mij.
Volgens Bob kon hij die levens goed in elkaar passen: op donderdag volgde hij altijd een cursus van zijn werk. En toen die stopte, deed hij voor zijn vrouw alsof hij nog steeds de schoolbanken in moest. Zijn bekentenis verklaarde veel. Waarom ik hem alleen kon bellen op zijn werk en niet als hij thuis was – ook al zei hij dat het was omdat hij me geheimhield voor zijn zoons. Zijn appjes die eigenlijk altijd pas na tien uur kwamen. Tegen mij deed hij alsof hij dan pas klaar was met de bedrituelen van de jongens, maar nu bleek: dan ging zij naar bed. En uiteraard zijn rare gedrag rond Kerst. Zijn vrouw zou eigenlijk een paar dagen met de kinderen naar een vriendin in Duitsland gaan. Bob zou thuisblijven om zogenaamd nog wat achterstallig werk weg te werken. Maar op de bewuste ochtend was zijn vrouw doodziek geworden: een acute aanval van nierstenen. Daardoor ging het feest niet door.”
Slecht sprookje
“Onze relatie bleek een sprookje, maar dan een slecht sprookje, waarin de droomprins zich had ontpopt tot slechterik. Bob voelde zich reuze schuldig, zei hij. Maar hij wilde geen keuze maken tussen mij en zijn vrouw. Het liefst ging hij door zoals we altijd deden, maar dan met open vizier naar mij toe. Ik riep kwaad dat ik dat niet wilde. Ik wilde zijn nummer één zijn, geen bijvrouw. Ik was woedend. Hoe kon iemand van wie ik zo veel hield en die ook zei van mij te houden, me maandenlang bedriegen? Hij was net zo onbetrouwbaar en slecht als die andere mannen die ik voorheen had gedatet.
Het enige wat ik kon doen, was onze relatie verbreken. Maar toch, als ik daar aan dacht, werd ik kotsmisselijk. Ik hield zo veel van hem. Ik kon hem niet laten gaan. Nog steeds ben ik niet los van hem. Dat zou wel moeten, maar ik vind het lastig. Als Bob bij me is, voel ik me gelukkig. Dan geniet ik van zijn aanrakingen en zijn aandacht. Ik ben smoorverliefd. Maar op de momenten dat hij bij zijn gezin is, wil ik onder de dekens kruipen van ellende. Dan haat ik hem en zou ik niets liever willen dan voor altijd met hem breken. Totdat er weer een lief appje komt en ik weer voor de bijl ga… Hoe nu verder? Geen idee. Bob heeft duidelijk gezegd dat hij nooit bij zijn vrouw weggaat, vanwege de kinderen, maar ook omdat zij al twintig jaar samen zijn. Maar ook al zou hij wel voor mij scheiden, met iemand die je zo voorliegt, kun je onmogelijk een toekomst opbouwen. Ik hoop dat ik ooit iemand tegenkom die wel eerlijk is en voor wie ik écht de enige ben.”
Tip van de redactie
Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.
De duivelsdriehoek
Lees ook: Merel chat met andere mannen op Tinder: ‘Online flirten vind ik geen vreemdgaan’
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.
