Mercedes werd medium nadat haar dochter overleed

8 juli 2019

Mercedes geeft boodschappen door van overledenen aan hun dierbaren. “Olivia helpt mensen vanuit de hemel en ik vanaf de aarde. Samen zijn we een team.”

Mercedes geeft boodschappen door van overledenen aan hun dierbaren. “Olivia helpt mensen vanuit de hemel en ik vanaf de aarde. Samen zijn we een team.”

“Als mensen me vragen hoeveel kinderen ik heb, antwoord ik altijd vier. Drie op aarde en een in de hemel. Want dat er een hemel is, daarvan ben ik overtuigd. Dat heeft mijn dochter Olivia, die slechts vier maanden oud is geworden, me vaak bewezen. Bijna dagelijks geeft ze me een teken. Vaak in de vorm van een vlinder die voorbijvliegt, haar speelgoedtv’tje dat vanuit het niets aanspringt, of een ander onverklaarbaar iets. Ik voel dat ze bij me is door haar aanrakingen en door de informatie die ze me telepathisch doorgeeft. Door alle tekens die ik van Olivia krijg, weet ik dat onze dochter er nog is, haar vorm is alleen veranderd. En ja, ik weet heel zeker dat ik het me niet inbeeld. Daarvoor zijn de tekens gewoon te krachtig en te bijzonder.”

Olivia’s geboorte

“Elf jaar geleden kwam Olivia met een spoedkeizersnee ter wereld. Het was vijf dagen na de uitgerekende datum en tijdens een controle bleek dat Olivia het erg zwaar in mijn buik had. Haar hartje klopte niet krachtig genoeg. Het was belangrijk dat ze snel werd gehaald. Mijn man Lee, onze oudste dochter Lourdes (13) en ik waren zielsgelukkig met Olivia’s komst. Ik hoopte met heel mijn hart dat mijn bange voorgevoelens tijdens mijn zwangerschap onterecht waren, zoals mijn verloskundige me had verzekerd. Aan het begin van mijn zwangerschap had ik een droom gehad, die zo levensecht was, dat ik lange tijd van slag was. In die droom zag ik mezelf de Intensive Care op rennen, ik zag een dokter en ik voelde dat het kind dat we zouden krijgen, zou komen te overlijden. Dat gevoel was zo beangstigend, dat ik de droom ver weg stopte. Ik wilde er niet meer aan denken.”

Lees ook: Renée verloor haar ongeboren tweeling tijdens een vakantie in Spanje

Bange voorgevoelens

“Ook toen Olivia voor het eerst in mijn armen werd gelegd, was ik bang haar te verliezen. Op mijn buik lag een perfect meisje, maar mijn gevoel vertelde me dat ze niet lang bij ons zou blijven. Natuurlijk verzette ik me hiertegen. Ik vond het een idiote gedachte. Waarom kon ik niet gewoon genieten van dit wonder? Maar Olivia bleek inderdaad gezondheidsproblemen te hebben. Als ze huilde, huilde ze heel zachtjes en ze kon haar oogjes niet goed openhouden. Olivia was tien weken oud toen na veel onderzoeken bleek dat ze een chromosoom-, long- en hartafwijking had en haar beentjes verlamd waren. Drinken en bewegen was een opgave voor haar. Doordat haar hartje niet goed klopte, had ze weinig energie. Ze zat gevangen in haar lichaam, en tóch had ze plezier. Olivia lachte veel. Vooral naar haar zus Lourdes. Ze waren stapelgek op elkaar. Als Olivia lachte, leek het alsof de zon doorbrak. De hele kamer lichtte dan op.”

Familiebezoek

“Lee is Engels en ik ben half Engels. Nadat Olivia was gedoopt zouden we in Engeland een groot feest geven voor onze vrienden, maar door alle ziekenhuisonderzoeken moesten we dat afzeggen. Groot was de verrassing toen onze vrienden toen naar Nederland toe kwamen om Olivia’s komst toch met ons te kunnen vieren. Hoewel ik het fantastisch vond dat ze er waren, was ik niet in een vrolijke stemming. Volgens de artsen was Olivia niet in levensgevaar, maar zelf was ik er niet gerust op. Ik weet nog goed dat ik me op een avond terugtrok in de slaapkamer. Toen Lee me in zijn armen nam, brak ik. Ik huilde en vertelde hem over mijn bange voorgevoelens. Ik was vergeten dat de babyfoon aan stond en onze vrienden, die in de huiskamer zaten, alles konden horen.”

Lees ook: Ruth verloor haar ongeboren kind en begeleidt nu ouders bij het afscheid nemen van hun baby

Voorgevoel wordt werkelijkheid

“Een maand later werd mijn bange voorgevoel werkelijkheid. Toen Olivia problemen kreeg met haar ademhaling werd ze met spoed opgenomen op de Intensive Care. Daar belandde ik in een déjà-vu. Toen ik de IC op rende, zag ik de arts die ik in mijn droom had gezien! De droom waarin ik voelde dat Olivia zou overlijden! Tegen alle verwachtingen in ging het steeds slechter met onze dochter. Op een gegeven moment werd ze in coma gehouden omdat haar lijfje te zwak was. Haar laatste dagen beleefden Lee en ik als in een roes. De situatie was zo onwerkelijk. Olivia overleed op een zonnige dag in oktober. Toen Lee en ik die dag het ziekenhuis verlieten, wenste ik dat er een enorme storm zou losbarsten. Ik was zo kwaad dat de zon scheen en de aarde gewoon door bleef  draaien.”

Lees het hele verhaal in Vriendin 28.

Tekst: Sonja Brekelmans. Fotografie: Marjolein Volmer. Visagie: Lisette Verhoofstad.