Merel: ‘Als hij naar een andere vrouw kijkt, ben ik al jaloers’

7 januari 2021

Het huwelijk van Merel (43) liep na twintig jaar op de klippen en relaties daarna gaven haar zelfvertrouwen een nog diepere deuk. Inmiddels heeft ze een fijne partner, maar de angst dat het weer mis gaat, laat haar niet los.

Merel: “Tot op de dag van vandaag heb ik moeite om mannen te vertrouwen. Ik ben doodsbang om weer alles te geven en alles te verliezen. Het is pure angst. Angst dat de man voor wie ik kies een leukere vrouw tegenkomt, angst dat ik nog een keer zo’n pijnlijke breuk mee moet maken. Ik vind het zo moeilijk om de negatieve ervaringen uit mijn verleden achter me te laten… Ik was pas dertien toen ik verliefd werd op Erik, inmiddels mijn ex-man. Hij was achttien en ik vond hem razend interessant. Altijd als ik hem zag, overviel het me, ik was smoorverliefd zoals alleen een puber dat kan zijn. Het begon met een dromerig verlangen op afstand, totdat bleek dat hij mij ook leuk vond. Voor mij was het een wens die in vervulling ging. We kregen verkering en toen ik op mijn negentiende het huis uitging, trok ik bij hem in. Een jaar later waren we getrouwd. Ik was blij met mijn leven, helemaal toen onze kinderen werden geboren. We kregen er drie. Ze zijn inmiddels 21, 19 en 16 jaar oud.”

Wakker geschud

“Ik ben altijd een werkende moeder geweest, maar toen de kinderen wat ouder werden, begon ik nog meer plezier in mijn werk te krijgen. Het ging goed bij de bank waar ik werkte en ik kreeg steeds interessantere taken. Ik genoot zo van het respect en de waardering die ik kreeg dat ik steeds meer ging werken. Pas toen begon ik me te realiseren dat ik dingen miste in mijn huwelijk. Thuis werd nooit zoveel gesproken, Erik was niet zo’n prater. Daar was ik door de jaren heen aan gewend geraakt, maar nu merkte ik hoe belangrijk ik gezelligheid en goede gesprekken vond. Ik ging steeds meer weg met collega’s, dingen doen waar Erik geen zin in had: etentjes, dagjes uit en lekker stappen. Het schudde me wakker, ik had in tijden niet zo genoten. Ik leefde weer! Als ik thuiskwam, was het altijd stil. Erik vroeg nooit eens of het gezellig was geweest. Hij gaf me sowieso maar weinig aandacht, terwijl ik me juist zo graag geliefd wilde voelen. Andersom kon ik het ook steeds minder opbrengen te vragen hoe het met hem ging. We hadden elkaar niet veel meer te melden en werden allebei steeds ongelukkiger. Na jaren van twijfel over hoe nu verder hebben Erik en ik de knoop doorgehakt. We gingen scheiden.”

Enorme knauw

“We stuurden er al heel lang op aan, maar toen de scheiding drie jaar geleden een feit was, voelde het toch als een schok. Opeens was alles anders. De periode waarin het gebeurde maakte het voor mij allemaal nog een stuk zwaarder. Door de recessie was ik mijn baan kwijtgeraakt en ik had geen andere optie dan een uitkering aan te vragen. Vreselijk vond ik dat. Na 22 jaar gewerkt te hebben, was ik opeens werkloos! Erik en ik hadden gekozen voor co-ouderschap, waardoor de kinderen om de week bij mij waren. Dat scheelde in de kosten, maar leuk was anders. Ondanks dat mijn ouders financieel bijsprongen was er weinig geld om leuke dingen te doen. Elke keer als ik afscheid van de kinderen nam, stond ik te huilen achter de deur. Ik kon ze niet meer bieden wat ze gewend waren en ik kon ze niet meer altijd bij me hebben. Dat mijn huwelijk is gestrand en mijn gezin uit elkaar is gevallen heeft me een enorme knauw gegeven. Langer ongelukkig en liefdeloos samen zijn, was voor Erik en mij niet meer op te brengen, maar het bleef een enorme teleurstelling. Ons sprookje was na 28 jaar voorbij en dat voelde vreselijk. De eerste tijd na de scheiding was ik vooral heel druk met solliciteren, maar langzaamaan begon ik ook weer leuke dingen te doen. Mijn minimale inkomen maakte me creatief en ik plande uitjes die weinig tot niets kostten. Ik genoot van de kleine momenten en het samenzijn met vriendinnen en met mijn kinderen, daar heb je gelukkig niet veel geld voor nodig. In die periode leerde ik Rick kennen. Hij had ook het nodige meegemaakt en was net als ik zijn baan kwijtgeraakt. De rechtszaak waarin hij met zijn baas was verwikkeld, had hem vervolgens zoveel gekost dat hij zijn huis niet meer kon betalen. Hij stond op straat, logeerde bij verschillende vrienden. Ik voelde me meteen met hem verbonden, herkende veel in zijn verhaal, en wilde hem helpen. Helemaal toen ik op een gegeven moment een telefoontje kreeg dat hij in het ziekenhuis lag. We kenden elkaar nog niet zo lang, dus ik vond het niet heel vreemd dat hij mijn aanbod om langs te komen afwees. Hij zei dat hij me niet wilde belasten. Hij belde zodat ik wist waar hij was en me geen zorgen zou maken. Zijn mobiel mocht hij daar niet gebruiken, dus ik zou hem niet kunnen bereiken. Toen hij een week later bij mij op de stoep stond, was ik zo blij hem weer te zien dat ik hem meteen in huis nam. Hij zei dat hij ook die sterke connectie met mij voelde en ik was zo verliefd. We gingen samenwonen, hij kon nergens anders heen.”

Complimentjes

“Rick had geen geld om mee te betalen aan de huur en ook boodschappen doen was er niet bij. Van mijn minimale inkomsten betaalde ik verder zijn advocaat, benzine en sigaretten. Het maakte me niet uit, het was tijdelijk. Net als ik was hij hard aan het solliciteren en op een gegeven moment zouden we zeker weer een baan vinden. Ondanks onze financiële problemen hadden we het fijn samen. Ik dacht dat ik in hem had gevonden wat ik miste in mijn huwelijk. Hij gaf me veel aandacht en complimentjes en was, in tegenstelling tot Erik, wel een prater.”

Ware aard

“Toch ging het na een paar maanden helemaal mis. Hij begon zich steeds meer met mijn kinderen te bemoeien, op een heel negatieve manier. Hij wilde bepalen of ze wel of geen tv mochten kijken, hoe lang ze douchten en werd boos als ze hun spullen niet opruimden. Ook zei hij tegen mij dat het hoog tijd werd dat ze maar eens gingen werken, in plaats van op mijn zak te teren. Toen sloegen bij mij de stoppen door. Wie dacht hij wel dat hij was? Mij en mijn kinderen vertellen hoe we moesten leven en zelf geen cent bijdragen? Door mijn boze reactie kwam zijn ware aard naar boven. Hij werd woest, helemaal toen ik zei dat hij niet langer bij mij kon blijven wonen. Vloekend en tierend is hij vertrokken en ik heb hem nooit meer gezien. Als ik nu terugkijk, heb ik Rick veel te snel in huis genomen. Er zijn best wat dingen gebeurd die bij mij vraagtekens opriepen, maar ik wilde het niet zien. Ik kwam er bijvoorbeeld later achter dat hij helemaal niet in het ziekenhuis had gelegen, hij was die periode bij een andere vrouw. Ook klopte zijn verhaal over het kwijtraken van zijn huis van geen kant. Nu ik wist hoe hij werkelijk was, voelde ik aan de ene kant opluchting dat het voorbij was. Aan de andere kant nam ik het mezelf enorm kwalijk dat ik hem zo snel had vertrouwd.

“De volgende man met wie ik een relatie kreeg was Karl. Hij stond bekend als enorme flirt, maar ik wilde hem het voordeel van de twijfel geven. We hadden eerder een affaire gehad, maar omdat hij niet exclusief voor mij wilde kiezen, hield het toen al snel op. Een relatie en trouw horen wat mij betreft bij elkaar. Als je met verschillende mensen in bed wilt liggen, dan moet je vrijgezel blijven, zo simpel zie ik het. Toen Karl weer contact met me opnam en zei dat hij het toch wilde proberen met mij, smolt ik. Ik vond hem zo leuk en aantrekkelijk en het feit dat hij voor mij zijn vrije leven wilde opgeven, vond ik fantastisch. Helaas bleek dat ik te vroeg had gejuicht.”

Respectloos

“Karl mailde tijdens onze relatie weleens met vrouwen die hij kende. Ik vond dat moeilijk, maar hij zei dat het gewoon vriendinnen waren, puur platonisch, niets aan de hand. Dat kan natuurlijk, hield ik mezelf voor, ik moest niet zo jaloers doen. Maar op een gegeven moment werd ik zo achterdochtig dat ik me niet meer in kon houden. Ik opende zijn e-mail en mijn ergste vermoeden werd bevestigd. Het stond er, zwart op wit, verwijzingen naar spannende afspraakjes en verliefd gepraat over hoe erg ze elkaar misten. Het voelde als een harde klap in mijn gezicht. Dat gevoel werd nog erger toen ik Karl ermee confronteerde en hij alles doodleuk ontkende. Het stelde allemaal niets voor, ik moest me niet van die rare dingen in mijn hoofd halen. En dat terwijl ik de geprinte mails in mijn hand had, het bewijs dat er wel degelijk meer aan de hand was dan een beetje vriendschappelijk mailen. Dat hij me zelfs op dat moment nog voor de gek probeerde te houden vond ik onbegrijpelijk en ontzettend respectloos. Hij nam me totaal niet serieus, vond dat ik me aanstelde. Ik kon niet met hem verder, om zijn ontrouw, maar ook om hoe hij me behandelde. Het was het einde van onze relatie en opnieuw een deuk in mijn zelfvertrouwen. Weer had ik iemand vertrouwd, terwijl mijn gevoel me vertelde dat hij niet eerlijk tegen me was. Weer had ik me met mijn hele hart in een relatie gestort en weer was ik bedrogen uitgekomen. Ik voelde me vreselijk onzeker en alleen. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat ik weer open stond voor contact met mannen. Via kennissen ontmoette ik Peter, maar mijn onzekerheid maakte een relatie bijna onmogelijk. Ik had een muurtje om me heen gebouwd en vond het doodeng om hem in mijn leven toe te laten. Ik probeerde het, maar door mijn angst strandde de relatie al snel. Toch bleef hij in mijn hoofd zitten en ik in dat van hem. Na een paar maanden alleen en veel voorzichtige toenadering van zijn kant ben ik weer bij hem teruggekomen, dat is nu bijna een jaar geleden.”

Focus op genieten

“We praten veel en we houden zielsveel van elkaar. Daarom is het ook zo frustrerend dat mijn angst me de realiteit steeds uit het oog doet verliezen. Ik ben vaak bang dat hij vreemdgaat of tegen me liegt. En dat terwijl hij een leuke, lieve man is, iemand die ervoor heeft gezorgd dat ik weer liefde kan voelen en geven. Toch blijft het voor mij moeilijk hem te vertrouwen. De twijfels die ik heb, vind ik vreselijk. Zowel voor mezelf als voor Peter. Op bepaalde momenten ben ik doodsbang dat hij een vrouw tegenkomt die hij leuker vindt, op zijn werk of op een feestje van vrienden. Dat hij daar bijvoorbeeld een vriendin van vroeger tegen het lijf loopt en dat hij zich dan opeens realiseert dat zij de liefde van zijn leven is. Het is voor mij vaak moeilijk te verbergen wat ik voel als er een mooie vrouw voorbijkomt of als Peter even met een dame praat. Dan spreekt mijn gezicht boekdelen. Elke blik van hem naar een andere vrouw maakt me jaloers en bang. Gelukkig blijft Peter me verzekeren dat hij zielsveel van me houdt en mij nooit pijn zou doen. Ik geloof hem, maar het lukt me niet dat gevoel vast te houden. Hij zegt dat het beter is te focussen op de positieve dingen, op het genieten. En ik wil niets liever dan dat, genieten van de mooie momenten samen. Maar ook op die momenten blijf ik me afvragen of de sterren me dit keer wel gunstig gezind zijn of dat ook deze relatie kapot moet gaan. Ik heb drie keer alles gegeven en ben toen alles weer verloren, dat wil ik niet nog een keer meemaken. Maar ik blijf hopen. Hopen dat mijn negatieve gevoelens steeds meer naar de achtergrond verdwijnen en ik weer volop kan genieten.”