Michelle: ‘Na de dood van mijn man werd ik verliefd op zijn broer’

12 augustus 2021

Toen Michelle haar man op 34-jarige leeftijd onverwachts overleed, stond haar wereld op z’n kop. Ze belandde in een diep dal en vroeg zichzelf af of ze daar ooit nog uit zou kunnen komen, totdat ze onverwachts troost vond bij haar zwager Tom.

Michelle: “Het moment dat de politie aan de deur stond, zal ik nooit meer vergeten. Het was die dag stralend mooi weer, dus ik lag lekker in de tuin een boek te lezen. Mijn man Mick was een rondje op de motor en wanneer hij thuis was, zouden we de stad in gaan om een hapje te eten op het terras.

We hadden met het wisselen van onze banen en de verbouwing van ons huis een hectische tijd achter de rug en waren blij dat we weer wat meer tijd voor elkaar zouden krijgen. De avond daarvoor zeiden we nog hoe mooi het zou zijn als we de volgende zomer met een kinderwagen door de stad konden slenteren. Mick wist dat ik graag moeder wilde worden, maar hij was er eerder nog niet klaar voor geweest. Achteraf vind ik het zo bizar dat hij juist precies de avond voor zijn overlijden het onderwerp na maanden weer eens aansneed.”

Verkeersongeluk

“Ik had net wat drinken ingeschonken en me weer in de loungeset in de tuin genesteld, toen de deurbel ging. Door het raam zag ik een politieauto op de stoep voor ons huis staan. Toen ik de deur opendeed zag ik aan de serieuze gezichten van de twee agenten dat ze verdrietig nieuws kwamen brengen. Er schoot op dat moment nog geen seconde door mijn hoofd dat dit om Mick zou kunnen gaan. Laat staan dat hij niet meer zou leven.

Het drong dan ook niet tot me door toen de agent vertelde dat Mick een ongeluk had gehad en ter plekke was overleden aan zijn verwondingen. Het enige wat ik kon zeggen was dat ze vast een vergissing hadden gemaakt. Het bleek helaas niet om een vergissing te gaan en van het ene op het andere moment was ik niet alleen mijn man kwijt, maar ook mijn grote liefde, mijn beste vriend en mijn steun en toeverlaat. Ik was compleet van de wereld en overmand door verdriet.

Zijn afscheid heb ik op de automatische piloot geregeld. Ik weet nog steeds niet hoe ik die dagen ben doorgekomen, maar ik krijg nog vaak van vrienden en kennissen te horen hoe mooi de afscheidsdienst van Mick was. De dagen daarna kwam het besef pas echt binnen dat Mick nooit meer terug zou komen en ik zonder hem verder zou moeten. Het voelde alsof ik was verdoofd en het leven zijn glans had verloren.”

Tom

“Met Tom, de broer van Mick, kon ik mijn verdriet delen. Zij waren altijd al twee handen op één buik geweest en ik zag Tom vanaf het begin van onze relatie dan ook geregeld. Ook hij ging door een inktzwarte periode nadat Mick was overleden. Een maand na de begrafenis kreeg ik een brief van Tom waarin hij schreef hoeveel pijn het hem deed om mij zo te zien. Ook schreef hij hoe het met hem ging en hoe het voelde alsof een deel van hem met Mick mee was gestorven. Het raakte me diep, zijn woorden kwamen zo hard binnen en hij schreef precies wat ik ook voelde, maar zelf niet kon zeggen.
Ik belde Tom op en nodigde hem uit voor een kop koffie om verder te praten. Geen seconde stond ik er bij stil dat ik verliefd op hem zou kunnen worden. We spraken vanaf dat moment gereld af en vonden troost bij elkaar. We huilden, maar konden ook lachen om de mooie herinneringen die we met z’n drieën hadden gemaakt. Een half jaar na het overlijden van Mick zoenden Tom en ik voor het eerst. Ik voelde me meteen ontzettend schuldig en was totaal in de war. Ook Tom schrok en wist zich geen houding te geven. Hij ging naar huis en we besloten om elkaar voorlopig even niet te spreken en onze gevoelens en gedachten op een rijtje te zetten.”

Verliefd

“Na een week belde ik hem weer op en zei dat we moesten praten. Die avond kwam Tom nog langs en hoe graag we het wilden ontkennen: we konden er niet omheen. We waren zonder dat we het doorhadden verliefd op elkaar geworden. Toen hij me weer zoenden, voelde het zo vertrouwd en sinds lange tijd voelde ik eindelijk weer eens blijdschap.

Door Tom durf ik weer vooruit te kijken, maar tegelijkertijd vind ik de situatie ook heel lastig. Ik weet honderd procent zeker dat Mick er geen bezwaar tegen zou hebben, ik ben er zelfs van overtuigd dat hij dit heeft gestuurd. Toch durven Tom en ik het allebei nog aan niemand te vertellen. We zijn bang voor oordelen en reacties. We hebben geen idee of familie en vrienden onze relatie toejuichen of dat ze het juist zien als verraad naar Mick. Ik weet heel zeker dat dit nooit was gebeurd als Mick nog zou leven. Hij was mijn grote liefde, maar het leven kreeg voor ons eens een onverwachte verwending.

Tot nu toe doen Tom en ik alles stiekem, maar we moeten een keer de waarheid vertellen. Ik weet zeker dat Mick alleen het allerbeste wil voor zowel Tom als mij en dat hij niets liever wil dan dat wij weer gelukkig zouden zijn. Dat geeft mij het gevoel dat we zijn goedkeuring hebben en daar vertrouw ik op. We zien het wel, het leven loopt immers toch al totaal anders dan ik had verwacht.”

Tekst: Lisa Schoenmaker

Vanwege privacyredenen zijn de namen van de geïnterviewden veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.