Michiko liet haar borsten verwijderen: ‘Mijn littekens staan voor kracht’

8 oktober 2024

In deze rubriek laten we vrouwen aan het woord die – soms met vallen en opstaan – blij zijn met hun lijf. Michiko (42) kreeg twaalf jaar geleden de diagnose borstkanker. “Ik ben gaan omdenken en kan mijn lichaam accepteren.”

Michiko: “Het heeft lang geduurd, maar ik durf nu eindelijk te zeggen dat ik trots ben op mijn lichaam. Ik zie kracht en moed als ik naar mezelf kijk.

Twaalf jaar geleden kreeg ik borstkanker. Ik was getrouwd en net voor de tweede keer moeder geworden. Mijn zoontje was vier maanden oud toen ik de diagnose kreeg en mijn borst moest laten verwijderen. In die periode lag ook mijn moeder op sterven. Ze had borstkanker en alvleesklierkanker. Een paar jaar later heb ik ervoor gekozen om preventief mijn andere borst weg te laten halen. Drie jaar geleden bleek ik erfelijk belast te zijn met het BRCA1-gen. Dat gen geeft een verhoogd risico op eierstok- en eileiderkanker. Ik heb toen ook mijn eierstokken en eileiders laten verwijderen, waardoor ik vervroegd in de overgang kwam. Dat ik erfelijk belast ben met het BRCA1-gen, betekent voor mijn dochter en zoon dat zij allebei vijftig procent kans hebben om drager te zijn van het gen.”

Geen ruimte

“In die jaren was het verwerken van mijn ziekteproces eigenlijk niet aan de orde. Ik was druk met de zorg voor mijn kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Er was geen ruimte waarin stilgestaan werd bij mij. Ik praatte niet over mijn ziek-zijn, hoe het echt met mij ging, hoe ik me voelde, wat het met mij deed dat ik een vrouw was zonder borsten en dat ik mijn moeder moest verliezen. Ik stond op standje overleven en probeerde zo goed en kwaad als ging door te gaan met leven.

Maar na mijn scheiding werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik zag mezelf in de spiegel en zei: ‘Wat zie ik er eigenlijk walgelijk uit.’ Mijn beste vriendin stond naast me en schrok van wat ik zei. ‘Je bent gewoon mooi zoals je bent’, zei ze. Toch kwam toen het besef dat mijn vrouw-zijn was verdwenen.”

Tijd voor mij

“Vorig jaar ben ik hertrouwd met mijn beste vriendin. In mijn nieuwe relatie is er tijd voor mij. Mijn vrouw wil dat ik mezelf ben, en ziet mij als ik het moeilijk heb. Er komt bij mij op dit moment veel naar boven – de ene dag gaat het makkelijker dan de andere – maar ik ben op de goede weg. Ik ben gaan omdenken en kan mijn lichaam accepteren. Mijn littekens staan voor kracht, moed en de weg die ik heb gestreden en daar ben ik trots op. Hoewel ik nu plat ben, vind ik mezelf vrouwelijk: het gaat erom wie ik ben. Met mijn verhaal wil ik andere vrouwen – en mannen, want er zijn ook mannen die borstkanker krijgen – laten weten dat je je nergens voor hoeft te schamen, dat je trots mag zijn op wat je hebt overwonnen, en dat je niet alleen bent.”

Tekst: Ella Mae Wester
Foto: Robert Elsing
Visagie: Wilma Scholte

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.