12x mijn man bij de bevalling: ”Doe maar een steekje extra’, zei hij’

4 juli 2024

Opmerkingen die hij zelf hilarisch vindt, een veel te aanwezig washandje en een man die meer medische aandacht vereist dan jij – de man tijdens de bevalling is soms best een belevenis.

Zuster, mag ik een pilletje?

Wendy (33): “Toch raar, hoe mijn man Gerben tijdens mijn bevalling veranderde van iemand die zo nu en dan last van zijn rug heeft in ‘rugpatiënt’. Zo noemde hij zichzelf in elk geval tegen de verpleegkundige. En de harde stoelen in de verloskamer waren daarom voor hem een hel, zeker omdat de bevalling uren en uren duurde. Dat het voor mij in dat, op zich comfortabele, bed ook best een exercitie was, deed niets af aan zijn helse rugpijn. Hij bleef er maar over klagen, vroeg zelfs zogenaamd grappig om ‘ook zo’n fijne ruggenprik’ en net toen ik scheel zag van de persdrang, hoorde ik hem aan de verpleegkundige een paracetamol vragen. Dat ik met vijftien hechtingen de pijnwedstrijd won, weerhield hem er niet van tegen al het kraambezoek eindeloos te klagen over die stoelen.”

Mevrouw wil rust

Gerjanne (29): “Geen idee waarom, maar tijdens mijn ziekenhuisbevalling sprak mijn man de hele tijd over mij als ‘mevrouw’. Misschien deed hij met de arts en verpleegkundige mee, misschien vond hij dat hij in het ziekenhuis een beetje statig moest praten, het zou allemaal kunnen. Maar het irriteerde me mateloos, vooral omdat de verpleegkundige me na een paar uur gewoon ‘Gerjanne’ noemden. En dan kwam mijn man weer met z’n: ‘Mevrouw wil graag even douchen…’ Ik vond het zo irritant dat ik wel wilde gillen, maar daarvoor namen de weeën me net iets te veel in beslag.”

Let op hem

Quincy (32): “Ik had mijn vriend Ruben al gewaarschuwd: niet met je neus erbovenop. Ik ken hem langer dan vandaag, hij valt nogal snel flauw. Op zich hield hij zich aan mijn advies, maar zelfs dan nog zag ik hem tegen het einde van mijn thuisbevalling bleker en bleker worden. ‘Let op hem’, zei ik tegen de verloskundige, naar adem happend tussen twee persweeën door. Maar het was al te laat, daar lag Ruben ineens lijkbleek en met z’n ogen dicht in een stoel. Gelukkig had de verloskundige een stagiaire bij zich, die zich over Ruben kon ontfermen. Met wat frisse lucht, pepermunt en bemoedigende woorden kwam hij weer bij, maar de rest van de tijd bleef hij wankel en wel op een afstandje staan kijken. Ik neem het hem niet kwalijk, ik weet hoe hij is. Bloed en andere heftige situaties zijn gewoon niet zijn ding, dat is nooit zo geweest. Hij is een watje en dat is een van de redenen dat ik zo van hem hou.”

Bevalt het?

Marsja (30): “Ik had mijn man Bart nog zo verboden om flauwe woordgrappen te maken. Die zijn namelijk helemaal zijn ding in situaties waarin hij zich slecht op zijn gemak voelt. Bart heeft een geweldig gevoel voor humor, maar woordgrappen zijn gewoon zelden leuk. Hij beloofde plechtig zich te gedragen en hield zich daaraan tot mijn tot dan toe rimpelloze bevalling ineens niet zo goed meer ging en we met enige spoed naar het ziekenhuis moesten. Eenmaal daar werd ik in een bed geïnstalleerd en stonden er de nodige witte jassen om me heen. En ja hoor, daar was Bart: ‘Lig je goed?’ vroeg hij. ‘Bevalt het? Ja, haha, Mas, ik vroeg je: bevalt het?!’ Ook al voelde het alsof mijn onderlijf met een bijl werd behandeld, dat was niet genoeg om de schaamte te overstemmen. Bart vond het zelf echt hilarisch, trouwens.”

De lieverd

Lianne (36): “Mijn man Marco had zich helemaal ingelezen in ‘wat vrouwen willen’ en ik had hem echt niets kwalijk nemen, maar jeetje, wat was hij intens tijdens de bevalling van ons eerste kind. De lieverd stak de kaarsjes aan, had een Spotifylijst samengesteld met rustgevende bevalmuziek en had zelfs op YouTube tutorialfilmpjes opgezocht van hoe je op de juiste manier rugmassage geeft om de pijn van de weeën te verlichten. Zoveel zorgzaamheid klinkt als een droom, maar helaas ging hij volledig voorbij aan wat ik echt nodig had: complete stilte, geen polonaise aan mijn lijf en vooral, echt voorál, geen nat washandje. Maar ik vond het zo sneu voor hem dat ik dat niet zei en slechts met moeite een snauw binnenhield als hij weer met die natte lap mijn gezicht afsponste. Ik hou oprecht meer van Marco dan voor de bevalling en prijs mezelf gelukkig met zo’n man, maar nu ik opnieuw zwanger ben, ga ik vooraf wel even de do’s en don’ts tijdens de bevalling met hem doornemen.”

Leon heeft het koud

Petra (35): “Leon, mijn vriend, staat bekend als notoire koukleum. Bij ons thuis staat de thermostaat van september tot april op 23 graden en hij trekt gerust twee truien over elkaar heen aan. Dat wij tijdens mijn winterbevalling dan ook terechtkwamen in een verloskamer waar de verwarming niet goed functioneerde, is dan ook een hilarische speling van het lot. Ik vond het prima, had het toch bloedheet. Maar Leon trok het niet. Hij bleef er maar over klagen tot zelfs de technische dienst van het ziekenhuis erbij moest komen om het probleem te verhelpen. Lag ik dan, open en bloot, met twee van die werklui om me heen. Gelukkig was het probleem daarna wel gefikst. Het enige wat nog een tijdje ijzig bleef, was de sfeer. Twee werklui tijdens de bevalling, hoe haalt ie het in z’n hoofd?!”

Goed op de hoogte

Jill (28): “De keer dat ik met mijn vriend Bas een lange vlucht ging maken en hij nog voor het opstijgen een soort zelf geprint boekwerk van alle grote vliegrampen van de laatste vijftig jaar uit zijn tas toverde, zal ik niet snel vergeten. Bij de bevalling van onze zoon had hij zich op dezelfde manier erg goed ingelezen. De verloskundige maakte het niet vaak mee dat iemand uit z’n hoofd had geleerd wat er allemaal mis kon gaan en daar alle mogelijke termen aan kon hangen – en ze leek het wel leuk te vinden dat ze haar kennis kon delen. En dus pufte ik de weeën weg terwijl zij heel geanimeerd praatten over vastzittende schoudertjes, sterrenkijkers en totaalrupturen.”

De lange wandeling

Babette (38): “Ik ben nogal van de precieze voorbereiding, mijn man is van het type ‘we zien het allemaal wel’. En dus wist ik wel en hij niet dat P3 bij ons ziekenhuis het dichtst bij de verlosafdeling is. Eenmaal vol in de weeën in de auto riep ik nog wel dat hij naar P3 moest, maar hij luisterde niet en kreeg het voor elkaar de auto op P6 te zetten. Ja, dat is net zo ver weg als het klinkt. Rolstoelen waren daar niet en dus kon ik puffend en wel een kwartier gaan lopen.”

Sportmannen onderling

Manon (29): “Echt superleuk, hoe mijn man en de mannelijke verpleegkundige tijdens mijn ziekenhuisbevalling er al snel achter kwamen dat ze dezelfde hobby deelden: triatlons. Het was niet zo druk op de verlosafdeling en dus had de verpleegkundige alle tijd om met mijn man eindeloos te praten over trainingsschema’s, voedingsoptimalisatie, tijden en prestaties. En dat terwijl ik gewoon alleen maar complete stilte wilde, maar geen van beiden leek veel interesse te hebben in wat ik wilde.”

Drankje erbij?

Nina (32): “Dat de verloskundige die zich meldde toen mijn bevalling op gang was gekomen superknap was, had ik ook wel gezien. Het was niet mijn vaste verloskundige maar een die de weekenddienst had. Ik vond haar aardig en kundig en heel knap dus, maar ik had wel wat anders te doen dan me met dat laatste bezighouden. Mijn vriend Olaf echter vond vooral dat laatste heel interessant. Terwijl ik zeer onsexy probeerde een weeënstorm te pareren, maakte hij op een gênante manier werk van de verloskundige. Knappe drankjes, hapjes met restaurantkwaliteit, haar favoriete muziek, zelfgemaakte soep – ik verzin dit niet, hij ging helemaal los. Ik vond het vooral ook vervelend voor haar, omdat ze zich er duidelijk ongemakkelijk bij voelde. Olaf herhaalde het trucje trouwens bij de piepjonge kraamverzorgende, die er gelukkig ook ongevoelig voor was. Het zal je niet verbazen dat we inmiddels gescheiden zijn. Hij gooide een paar maanden later zijn versiercharmes ook in de strijd bij een collega en ja hoor, beet.”

De hongerklop

Yenna (27): “Tijdens de thuisbevalling van ons tweede kind had mijn vriend Robby de hele tijd honger. Ik niet, ik was zo misselijk van de pijn dat zelfs een slok water al een uitdaging was. Maar Robby liep voortdurend te klagen dat hij rammelde en liet vervolgens shoarma bezorgen. Om dat naast mijn bed te gaan zitten opeten. Echt heerlijk, als je toch al misselijk bent. Een uur later begon hij opnieuw: ik heb zó’n honger. En ja hoor, daar ging de deurbel weer. De buit: een pizza met een bizarre hoeveelheid knoflook. Dat ik er letterlijk van ging overgeven, weerhield hem er niet van dat hele ding op te eten.”

Het hele rijtje

Michaëla (32): “Ik wist pas hoeveel gênante dingen je bij een bevalling kunt zeggen toen mijn vriend Tjeerd losging. Of het ongemak was of dat hij echt dacht lollig te zijn, ik weet het niet, maar hij werkte het hele rijtje af. ‘Nou, die ging er makkelijker in dan uit’, zei hij al toen we pas net in de verloskamer waren. Of: ‘Hé, maar míjn taak was ook niet makkelijk.’ Het ergst vond ik toen de baby er was en ik werd gehecht. ‘Doe maar een steekje extra’, zei Tjeerd. De gynaecologe had trouwens een briljant antwoord op die laatste opmerking. Ze keek mijn vriend geringschattend aan en zei: ‘Ja? Is dat nodig dan?’ Toen was hij stil.”

Tekst: Mariëtte Middelbeek
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.