Miranda: ‘Mijn man overleed in de lobby van ons hotel’
6 augustus 2017
Voor Miranda (42) kreeg de gezinsvakantie naar Marokko in 2010 een dramatische wending. Haar man Mark overleed heel plots op 37-jarige leeftijd. Miranda bleef alleen achter met haar kinderen Jasmijn en Siem, toen nog peuter en baby. “Ik was op alles voorbereid, maar niet op dit.”
Voor Miranda (42) kreeg de gezinsvakantie naar Marokko in 2010 een dramatische wending. Haar man Mark overleed heel plots op 37-jarige leeftijd. Miranda bleef alleen achter met haar kinderen Jasmijn en Siem, toen nog peuter en baby. “Ik was op alles voorbereid, maar niet op dit.”
Miranda: “De dag voor Marks dood las ik een verhaal in een tijdschrift, over een vrouw die niet zwanger kon worden. Haar man verongelukte en kort na zijn overlijden bleek ze toch in verwachting. Ik weet nog dat ik tegen Mark zei dat het mij zo heftig leek om je man te verliezen als je zwanger bent.
Marokko
We waren op vakantie in Marokko en hadden voor het eerst een all-inclusivereis geboekt, dat leek ons handig met een peuter en een baby – de kinderen waren tweeënhalf jaar en zeven maanden oud. We vertrokken in roerige tijden: kort daarvoor hadden we ons huis te koop gezet met het idee dat het nog wel een tijd kon duren voordat we het kwijt waren, maar binnen drie weken was het verkocht. We hadden al een nieuw, ruimer huis op het oog, daar zouden we na onze vakantie een knoop over doorhakken. Ik was hartstikke gelukkig en Mark ook. We hadden zin in een weekje ontspanning met zijn viertjes.
Niet zo lekker
Een dag voor ons vertrek werd mijn zoontje Siem niet lekker. Hij had koorts, was huilerig en hangerig. Het leek op een verkoudheid. Mijn schoonmoeder en schoonzus hadden er geen goed gevoel bij dat we op reis gingen. Ik ging ervan uit dat het snel over zou gaan. “Siem werd de eerste dag alleen maar zieker, waardoor we in Marokko een arts moesten bezoeken. Hij kreeg antibiotica en knapte daardoor snel op.
‘We dachten dat hij gewoon iets verkeerds had gegeten’
We hadden een fijne vakantie en zouden zondag terugvliegen. De zaterdag ervoor was Mark niet zo lekker. We gingen ’s morgens naar de markt en ik moest afdingen – iets wat Mark normaal gesproken altijd deed. Hij voelde zich lamlendig, maar we maakten ons geen zorgen, hij had vast iets verkeerds gegeten. Of hij had hetzelfde als Siem. Het zou wel goedkomen, Mark was een gezonde, sterke vent. Die avond opende het restaurant om zeven uur. We waren er al iets eerder, omdat Jasmijn trek had. In de lobby stonden snacks en je kon er al wat drinken. We gingen bij een ander Nederlands stel zitten om wat te kletsen. Mark had Siem op zijn arm en hij praatte gezellig mee, maar ineens draaiden zijn ogen weg. Hij haalde zijn hand over zijn gezicht en zakte in elkaar.”
Kip zonder kop
“Er ontstond direct consternatie. Ik pakte Siem uit zijn armen, zette hem in de buggy en achter mij werd de tafel aan de kant geschoven om ruimte te maken. Mark kwam snel weer bij. ‘Wat gek, ik voelde me wegzakken’, zei hij. Hij zag wat pips, maar kreeg weer kleur. Een Belgische vrouw, een apothekersassistente, nam de regie over."
Lees het hele verhaal in Vriendin 36. Meepraten over dit onderwerp? Dat kan op ons forum.
