Myra: ‘Ik vergokte al mijn geld en dat van mijn kinderen’
11 september 2023
Myra (38) heeft een gokverslaving, waarvoor ze momenteel in behandeling is. Ze heeft niet alleen haar eigen spaarrekening geplunderd, ook het spaargeld van haar kinderen is naar online casino’s gegaan. “Elke keer hoopte ik alles terug te winnen. Maar dat gebeurde niet, natuurlijk…”
Myra: “Kort voor corona uitbrak, zetten mijn ex Jacco en ik de handtekening onder onze scheidingspapieren. We hadden al jaren ellende samen. Om alles hadden we ruzie, de liefde was weg, de koek was op. We hebben het voor de kinderen een tijdlang nog een kans gegeven, maar toen kwam Jacco dus een andere vrouw tegen. Van de ene op de andere dag vertrok hij en dat heeft bij mij, maar ook bij de kinderen, een fiks litteken achtergelaten. Ik voelde me, ondanks dat het niet goed tussen ons ging, bedrogen en onze kinderen voelden zich in de steek gelaten. Hun vader keek in het begin amper nog naar ze om. Jacco was verliefd, dat was wel duidelijk.
Ik zat nog midden in de verwerking van mijn verdriet, toen het land in lockdown ging. Ik moest alle ballen in mijn eentje hooghouden. Thuiswerken, thuisonderwijs geven aan Anne, zij is nu negen, en Fedde, hij is zeven, en mezelf overeind houden; ik vond het zwaar. Als de kinderen op bed lagen, deed ik niets anders dan verveeld op de bank hangen en scrollen door Instagram. Jaloers keek ik naar alle plaatjes van gezinnen waar het er wel perfect of in ieder geval gezellig uitzag. Ik kwam in een neerwaartse spiraal terecht waar ik niet meer uit wist te komen. Waar andere mensen nog stiekem met vrienden afspraken, hield ik iedereen echt buiten de deur. Niet uit angst het virus te krijgen, ik had gewoon geen behoefte aan contact.”
Spelletjesmens
“Het was in die periode dat ik stuitte op een reclame voor online gokken. Ik ben een spelletjesmens en ging vroeger, in het begin van onze relatie, ook weleens met Jacco naar een casino. Dat deden we dan met een afgepaste hoeveelheid geld. Pinpassen lieten we thuis, als het op was, was het op. Ik genoot van die avonden. Al was het alleen maar om te kijken hoe anderen maar in bleven zetten. Onbegrijpelijk vond ik dat. Sommige mensen joegen er op zo’n avond duizenden euro’s doorheen. Ik kon me niet voorstellen dat je na zo’n verlies ‘s nachts nog een oog dichtdeed.
Ik klikte op de advertentie en meldde me aan voor een spelletje. Ik had een bedrag in mijn hoofd vastgesteld. Meer dan twintig euro zou ik niet inzetten. Dat ging die avond al mis. Het werd 35 euro. Ik had alles verloren, maar me wel een tijdje vermaakt. En het fijne was: in die tijd dacht ik niet aan mijn stukgelopen huwelijk, mijn drukke kinderen of de lockdown. Dat ik 35 euro had ‘weggegooid’, voelde ik niet zo. Andere mensen gaan een avond uit eten. Dat kost ook geld, praatte ik het voor mezelf goed.
De avond daarna zette ik opnieuw een relatief klein bedrag in. Dit keer won ik tweehonderd euro. Ik kreeg daar een ongelooflijke kick van. Echt een adrenalinerush, blijdschap. Een deel van het gewonnen bedrag zette ik meteen weer in. De volgende avond maakte ik de rest op. Dit keer verloor ik alles, maar dat was toch ‘gekregen’ geld. Feitelijk had ik me drie avonden nagenoeg gratis vermaakt, vond ik. Achteraf is het gewoon bizar hoe ik alles met dat soort redeneringen goedpraatte.”
Overal verleiding
“Ik voelde natuurlijk ook wel dat wat ik deed niet het allerverstandigste was, maar ik vond dat ik ook recht had op een beetje plezier. Mijn ex had zijn kont in het bed van een andere vrouw gedraaid en mij met de kinderen achtergelaten. Ik hoefde toch niet eeuwig op de bank te blijven rouwen?
Ik heb een goed inkomen, waardoor het aanvankelijk niet enorm opviel dat ik met het gokken happen uit mijn budget nam. En zo nu en dan won ik ook wat, waardoor het verlies weer een beetje werd rechtgetrokken. Ik denk dat ik een maand aan het online gokken was dat ik voor het eerst met mezelf probeerde af te spreken een week niet te gokken. Dat vond ik moeilijker dan ik dacht, sterker nog: het mislukte. Na drie dagen was de drang zo sterk, dat ik zwichtte voor een aanbieding van een online casino in mijn mailbox. Want zo gaat het, je krijgt voortdurend mails met gratis spins of spelletjes – als je een bepaald bedrag inlegt dan. De verleiding is overal. Als je eenmaal aan het online gokken gaat, zie je ook niets anders dan die reclames. Het is een beetje als een alcoholverslaafde voortdurend een glas wijn onder z’n neus houden. Ik kon mijn ogen er niet meer voor sluiten. Maar dat ik verslaafd was, had ik toen nog niet door. Ik wilde dat in elk geval niet weten. Pas toen ik steeds vaker bedragen opnam van mijn spaarrekening, hoorde ik soms een stemmetje in mijn achterhoofd zachtjes zeggen dat ik verkeerd bezig was.
Steeds vaker probeerde ik een pauze te nemen en steeds sneller mislukte dat vervolgens. Als ik in zo’n mezelf opgelegde pauze zat, dacht ik daar al bij het opstaan aan. In het weekend mag je weer, zei ik dan tegen mezelf. En dan probeerde ik de reclames op mijn computer tijdens mijn werk te negeren, maar ze schreeuwden het uit: ‘KOM GOKKEN MYRA! DIT KEER WIN JE!’
Ik had na mijn scheiding een spaarrekening met een kleine vijfduizend euro voor noodgevallen. Daar was na een half jaar online gokken niets meer van over. Vanaf dat moment werd ik – als mijn inkomen bijna op was – gedwongen te stoppen. Ik zorgde er wel voor dat ik mijn vaste lasten kon betalen en dat ik de boodschappen kon doen. Maar een keer een weekendje weg met de kinderen of een dagje Efteling? Dat zat er niet in. Die buffer maakte ik op.”
Zieliger dan ooit
“Anderhalf jaar geleden kwam Jacco de kinderen ophalen en vertelde tussen neus en lippen door dat zijn vriendin zwanger was. Anne en Fedde begonnen te juichen, een broertje of zusje, ze konden niet wachten. Ik wist niet wat ik hoorde. Jacco moest niet meer aan kinderen denken, zei hij altijd. Ik had destijds nog best een derde kind gewild, hij hield dat tegen.
Ik heb mijn tranen weten te bedwingen tot hij met Anne en Fedde de straat uit was en ben daarna ingestort. Het was niet zo dat ik die man ooit nog terug wilde of dat ik jaloers was. Het was voor mij vooral een bevestiging van die falende relatie. Mijn kinderen zouden daar, bij hun vader en zijn vriendin, een nieuw mensje in hun leven krijgen. En ik zou daar geen deel van uitmaken. Ik voelde me zieliger dan ooit. Die avond heb ik de laatste centen op mijn lopende rekening vergokt en heb ik een bedrag van de spaarrekening van Anne gehaald. Dat zou ik terugstorten als ik mijn salaris gestort kreeg, zo zei ik tegen mezelf. Tijdens het gokken dronk ik twee flessen wijn in m’n eentje op, want ook dat werd steeds normaler, veel drinken als ik speelde. De volgende ochtend had ik een afschuwelijke kater. Mijn hoofd bonsde en mijn geweten vrat aan me. Wat was ik aan het doen? Ik wist het wel, maar deed daar niets mee. Die avond ging ik door. En de avond daarna ook weer.
Wanneer ben je gokverslaafd? zocht ik op Google op, alsof daar nog twijfel over bestond. Ik las ervaringsverhalen van andere verslaafden die torenhoge schulden hadden. Zo erg was het met mij dus nog niet…”
Verslavingskliniek
“Maar dat was het wel. Op de spaarrekeningen van de kinderen stond dan weliswaar geen enorm kapitaal, het was wel hún geld en ik had het opgemaakt. Elke keer opnieuw hoopte ik alles terug te winnen. Maar dat gebeurde niet, natuurlijk… Toen ik op het punt stond een krediet af te sluiten, leek het alsof ik werd wakker geschreeuwd. Het was echt alsof iemand mij door elkaar schudde en waarschuwde. Dit kon zo niet langer. Nu kon ik het tij nog keren.
Met trillende vingers heb ik het nummer van de verslavingskliniek ingetoetst. De medewerker die ik aan de lijn kreeg, was vol begrip toen ik mijn verhaal deed en mijn tranen bleven maar stromen. ‘Ik heb een probleem’, bleef ik maar herhalen. Ik gaf voor het eerst hardop toe dat ik het gokken niet in de hand had en ook zelf niet kon oplossen.
Ik kwam op een wachtlijst terecht en heb het in die twee maanden echt heel zwaar gehad. Ik wilde mijn financiële problemen niet nog groter maken dan ze al waren, maar de drang om te gokken bleef, helemaal als ik een wijntje op had. Ik heb mijn beste vriendin in vertrouwen genomen. Dat was een enorme stap, want ik schaamde me diep.
Nog steeds weet vrijwel niemand van mijn verslaving. Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen er ooit achter komen. Ik beloofde mijn vriendin te bellen als ik de drang voelde te gaan gokken. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan en ik ben ook een paar keer flink de mist in gegaan. Wat me echt heeft geholpen was een slot op alle online goksites zetten. Dat heb ik mijn vriendin laten doen, ik wilde niet ook maar een beetje de mogelijkheid hebben dat slot er weer zelf af te halen. Zij weet de inlog. Ik kan op mijn telefoon en computer niet eens meer op de website van de postcodeloterij kijken.”
Altijd alert
“Dat ik eindelijk in behandeling kon, was een enorme opluchting. Het was wel duidelijk waar mijn verslaving door getriggerd werd. Ik was ongelukkig, ik voelde me afgewezen en ik heb mijn eenzaamheid en depressieve gevoel proberen te verdrijven met kortdurende adrenalinerushes. Ik heb een klein half jaar tweewekelijkse online sessies met een behandelaar gehad en ook heb ik contact gehad met lotgenoten. Daarnaast ben ik volledig gestopt met drinken.
Inmiddels heb ik mijn gokverslaving onder controle, maar ik weet dat de gevoeligheid er is en dat ik altijd alert zal moeten blijven. De spaarrekeningen van de kinderen heb ik nagenoeg weer helemaal aangevuld vanuit mijn eigen salaris. Daarvoor leef ik heel zuinig, maar dat heb ik ervoor over. Niemand mag dit ooit te weten komen. Als ik ze heb terugbetaald, wil ik mijn eigen buffer weer opbouwen. Dat ik het zover heb laten komen, blijf ik ongelooflijk genant vinden. Ik heb een verantwoordelijke baan en ik ben écht niet dom, maar toch ben ik in die fuik getrapt.
Als ik nu een reclame zie, word ik alleen maar heel kwaad. Ik vind het misdadig mensen te verleiden op deze manier hun geld uit te geven. Dat doe je namelijk niet voor je lol, dat doe je eerder vanuit een ongeluk en zo kom je in een situatie die alleen maar meer negativiteit met zich meebrengt en meer gokken in de hand werkt. Online gokken legaal maken is echt een heel domme zet van onze overheid geweest.”
Tip van de redactie
Het hulp- en werkboek Crisis. Wat te doen? sleept je door de crisis door visie, nieuwe inzichten, praktische oefeningen en humor. Met gouden tips voor wat je moet doen om je geldzaken op orde te krijgen en te houden. Voor meer informatie klik op onderstaande button.
Crisis. Wat te doen?
Tekst: Hester Zitvast. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
