Mathilde: ‘Na de wintersport was onze vriendschap voorbij’
22 januari 2021
Mathilde en haar vriendin Sasha hadden een onverwoestbare vriendschap. Tenminste, tot drie jaar geleden. Op wintersport kregen ze knallende ruzie.
Onverwoestbare vriendschap
Mathilde (35): “Sasha en ik waren meer dan twintig jaar beste vriendinnen. We kwamen in de eerste klas van de middelbare school naast elkaar te zitten en het klikte meteen. We waren zo close dat, als een van ons een keer alleen was, we altijd direct van klasgenoten de vraag kregen waar de ander was. Ook na de middelbare school, toen we ieder in een andere stad ging studeren, spraken we elkaar minstens één keer per dag en waren we in het weekend altijd samen. Echt zo’n onverwoestbare vriendschap, dacht ik. Nu waren er altijd wel kleine dingetjes waar ik me aan ergerde. Eigenlijk maar onbenulligheden, dingen die ik makkelijk naast me neer kon leggen. Die had Sasha ongetwijfeld ook met mij, want niemand is perfect. Iets van haar wat soms irritatie bij mij veroorzaakte, was haar laksheid. Zo was ik altijd degene die het ook daadwerkelijk regelde als we een leuk plannetje hadden bedacht. Keek ik op de kaart als we de weg niet wisten en schoot ik alles voor bij een etentje of een avond uit. Dat is echt oké, want ze betaalt altijd terug en zij is van ons twee dan weer degene voor wie niets te gek is en die er steeds weer voor in is om iets nieuws te proberen. Dat ging dus heel lang goed. Tot onze vakantie drie jaar geleden.”
Op wintersport
“We wilden twee weken op wintersport naar Zwitserland, en ik had een hotel op een berg gevonden dat er op de foto’s erg gezellig uitzag. Samen hadden we al enorme voorpret en fantaseerden we over de sneeuw en de knappe skileraren die er vast zouden zijn. We hadden er zó veel zin in! Uiteraard regelde ik bijna alles, van de skiklasjes tot en met de ski’s die we gingen huren, maar dat vond ik helemaal niet erg. Dan wist ik tenminste dat het ook goed gebeurde. Eenmaal daar bleek het inderdaad een prachtige locatie te zijn. Ik kon niet wachten tot ik op de ski’s stond! Allebei waren we beginners, dus we zaten bij elkaar in een klasje. Skiën bleek alleen behoorlijk lastig te zijn en Sasha viel direct die eerste ochtend een paar keer vrij hard. Ze werd er heel chagrijnig van en zei al snel dat ze er genoeg van had. Ik begreep dat wel, dus we besloten het die dag na de lunch voor gezien te houden. Zo ontdekten we de après ski, waar het bier om twee uur al koud stond. We sloten ons aan bij een groep mannen die blijkbaar ook even geen zin hadden om op de latten te staan. We hadden het gezellig en rolden redelijk vroeg ons bed in.”
Lees ook: Barbara: ‘Mijn dochter wilde me niet meer zien’
Weer alleen
“De volgende dag stond ik vol goede moed op om het skiën weer te proberen, maar Sasha was wat minder enthousiast. Ze zei dat ik maar moest gaan, dat ze een beetje buikpijn had en liever een dagje in bed bleef. Ik vond het prima en ging zelf weer de berg op. Tegen de avond vond ik haar tijdens de après ski, hartstikke dronken. Haar buikpijn was blijkbaar over. Ze had ontzettende lol. Ik dronk ook wat biertjes om een beetje in de stemming te komen. Maar zij wilde nog lang niet naar bed, terwijl ik echt op was. De dag daarna had ze een kater en ging ik wéér alleen. Zo ging het drie dagen en zagen we elkaar nauwelijks, want zij wilde elke ochtend uitslapen en als ik terugkwam van de piste was voor haar de dag net begonnen. Ik baalde ervan, want hoe ik me ook vermaakte met het skiën, dat steeds beter ging, ik had niet gekozen voor een vakantie in m’n eentje. ’s Avonds confronteerde ik haar ermee, zei dat ik haar miste en vroeg of ze het skiën niet nog een keer wilde proberen. Met lichte tegenzin knikte ze, en ze beloofde deze avond samen met mij vroeg te gaan slapen. Toen ik eventjes naar de wc ging en terugkwam, zag ik dat ze net een shotje achteroversloeg en grappend tegen het gezelschap zei: ‘Niet zeggen hoor, ik moet vroeg naar bed van m’n moeder!’ Iedereen lachte, ze bedoelde mij. Ik greep haar bij haar arm en zei dat haar ‘moeder’ vond dat ze het zelf mocht weten, maar dat deze ‘oude vrouw’ haar schoonheidsslaapje nodig had. Ik ging direct naar onze kamer en hoorde haar vlak daarna ook binnenkomen. Ik dacht dat ze misschien wel sorry zou zeggen, maar in plaats daarvan ontplofte ze. Over dat ik zo de baas speelde en altijd bepaalde wat er wanneer moest gebeuren. Dat ze me tijdens deze vakantie maar een saaie doos vond en ik haar d’r plezier niet gunde. En dat ze het gevoel had dat ik jaloers was dat zij zo makkelijk contact legde met onbekenden en ik niet. Alles gooide ze eruit, ze wilde duidelijk niets uitpraten maar alleen alles kapotmaken. Ik antwoordde: ‘Oké, duidelijk.”
Twee jaar geen contact
“Ik heb mijn spullen gepakt en ben naar de receptie gelopen. Daar kon ik voor die nacht nog een andere kamer krijgen. Ik heb onze vakantie afgemaakt op de piste, in m’n eentje. Door onze verschillende dagritmes ben ik Sasha niet eens meer tegengekomen. Voor de vlucht terug heb ik ons ingecheckt met twee stoelen ver uit elkaar en negeerden we elkaar zo veel mogelijk. Eenmaal thuis wist ik heel zeker: ik hoefde haar niet meer te zien en het zou nooit meer goedkomen. Zij dacht er blijkbaar hetzelfde over, want we hebben elkaar twee jaar niet gesproken. Ik hoorde van wederzijdse vriendinnen wel dat Sasha me miste, maar ze deed er zelf niets aan om het weer goed te maken. Ik miste haar natuurlijk ook, maar ik vond echt dat de schuld bij haar lag en dat zij de eerste stap moest zetten. Bijna twee winters later deed ze dat. Op een zondag ging de bel en stond er iemand voor de deur met een gigantische bos tulpen, mijn lievelingsbloemen. Achter die grote bos ontdekte ik het blozende, vertrouwde gezicht van mijn oudste vriendinnetje. Ze zei niets, glimlachte alleen maar en ik liet haar binnen. Daar hebben we een tijdje op de bank zitten zwijgen en toen moesten we plotseling allebei huilen. Eigenlijk was het direct al goed, maar we hebben nog wel even gepraat over wat er was gebeurd. We beloofden het voortaan eerder aan te geven als er een irritatie is, en elkaars ‘mindere’ eigenschappen te accepteren. Sasha en ik spreken elkaar gelukkig weer dagelijks en alles is weer als vanouds.”
