Naar de bios
28 augustus 2012
Knof is naar de bioscoop geweest. Eenmaal neergeploft voor de film verloopt de avond alleen iets anders dan verwacht…
Knof is naar de bioscoop geweest. Eenmaal neergeploft voor de film verloopt de avond alleen iets anders dan verwacht…
We zitten met een man of 150 in het schemerdonker en staren voor ons uit. Om ons heen klinkt geplop, gekraak en gefluister van beugelflessen, popcorn en lichte opwinding. De lichten doven. We zien mooie vrouwen door de regen lopen en een aansporing om bier te kopen. We zien vrouwen in bikini lopen en een snoepmerk. We zien halfnaakte vrouwen in het water vallen en een frisdrank drinken. Dan volgt een waarschuwing: telefoons moeten uit. 150 mobieltjes worden uit broekzak of tasje gevist en op trillen gezet. Nu we toch bezig zijn, twitteren we nog even waar we zitten en wat we gaan zien. #zinin
Een trailer van de nieuwe Bondfilm. Een trailer van de nieuwe Bournefilm. Eindelijk schuiven de gordijntjes aan weerszijden van het doek uiteen en we weten: nu komt het. We zinken nog wat dieper weg in het pluche en dan…
Niets.
Het scherm blijft leeg. We horen onze buurman popcorn kauwen of bier doorslikken of met zijn zakje M&M’s ritselen. We kijken elkaar aan, glimlachen, halen onze schouders op.
Het duurt wel lang. We worden onrustig. De popcorn is al bijna op en de film moet nog beginnen. Eigenlijk zou één van ons moeten opstaan en het personeel waarschuwen, maar dan ben je niet langer één van ons. Dan word je door 150 anderen aangestaard terwijl je je uit de rij wurmt. Nee, we blijven liever nog even wachten. De anderen staan toch ook niet op?
Meer minuten gaan voorbij. 150 mobieltjes worden uit broekzakken en tasjes gevist. We spuien ons gal op twitter. #fail
We beginnen zachtjes te klagen, maken flauwe grapjes. Worden we baldadig?
Eindelijk komt er iemand van het personeel binnen: het meisje dat ons popcorn en beugelflessen heeft verkocht. Ze gaat voor het scherm staan en vertelt dat ze met haar manager heeft overlegd. We krijgen een vrijkaartje en een versnapering. Ze trilt terwijl ze het zegt: ze is bang voor ons.
Maar we doen haar niets. Gedwee staan we op en drommen naar de uitgang. Beneden staat het meisje alweer. Ze deelt M&M’s uit en vrijkaartjes. Het is hard werken. De manager staat op de achtergrond in een hoekje, met een smetteloos wit overhemd en een stropdas. Hij mijdt alle oogcontact. Ook hij is bang.
Het hoeft niet. We staan in de rij, we ontvangen ons snoep, we verlaten de bioscoop en dan laten we elkaar los.
Wil je meer lezen van Knof? Bestel dit boek nu op ako.nl (zonder verzendkosten!)
