Nicole: ‘Mijn nieuwe liefde bleek al getrouwd’

22 juli 2024

Nicole (29) beleefde zes maanden een geweldige liefde. Ze was smoorverliefd op Eric (31) met wie ze fantaseerde over trouwen, samen kinderen krijgen… Er was één ‘maar’: Eric bleek al getrouwd. En dat had hij verzwegen.

Nicole: “Was ik naïef, te goedgelovig of geloof ik gewoon graag in het goed van een mens? Natúúrlijk heb ik iets gevoeld en waren er rode vlaggen. Vreemde momenten, waarop ik ineens alleen kwam te zitten. Zelfs op onze allereerste date liep Eric al even naar buiten, omdat het alarm op zijn werk afging. Dat alarm ging daarna nog regelmatig af en moest hij het probleem telefonisch oplossen, andere keren zelfs ons etentje of gezellig samenzijn verbreken. Dan was er zo veel gedoe op zijn werk, dat hij me na een uur appte dat hij helaas niet meer langs kon komen. Ik accepteerde altijd zijn excuses. Snapte dat het onderdeel van zijn werk was als systeembeheerder van een groot concern. Als de computersystemen platlagen, kon hij als enige dat oplossen. Maar vervelend vond ik het wel. Inmiddels weet ik dat Eric al die tijd helemaal niet bezig was met een falend computernetwerk, maar dan simpelweg werd teruggeroepen door zijn vrouw. Hij bleek ook helemaal niet die leuke vlotte vrijgezel te zijn, die na zijn scheiding tijdelijk bij een vriend inwoonde, maar een getrouwde man met een koopwoning en twee honden.”

Drie keer is betalen

“Een half jaar terug botste ik letterlijk tegen Eric op in de supermarkt. We wilden allebei hetzelfde pak rijst pakken en botsten met onze winkelmandjes tegen elkaar. We moesten lachen, wisselden een paar woorden uit en liepen weer verder. In het volgende schap, waar alle wijnen liggen, kwam ik hem weer tegen. We kletsten over wat echt lekkere witte wijn was en wat we die avond gingen koken. Toen ik hem even later bij de kassa zag, grapte ik: ‘Drie keer is betalen’. Waarop hij zei: ‘Prima, ga je mee naar het café hiernaast? Trakteer ik je op een kop koffie of wijntje.’ Normaal zou ik op zo’n voorstel nooit ingaan, maar deze man had zo’n innemende glimlach, dat ik spontaan toehapte. Vervolgens zaten we een uur te kletsen. Hij had zich voorgesteld als Eric, gescheiden en druk op zoek naar een eigen huis. Hij woonde na zijn scheiding tijdelijk op de zolderkamer van een vriend. Hij was dankbaar voor de gastvrijheid, maar het was geen ideale situatie, omdat hij er niet echt privé was en ook geen bezoek kon ontvangen. Na een uur moesten we allebei weer verder, maar hij vroeg mijn nummer en nodigde me uit om een paar dagen later een hapje te eten bij een goede pizzeria in de stad. Aangezien ik zelf ook al lang single was en zin had in een avond uit met een écht leuke man, leek samen eten me een super plan. Ik had inmiddels alle datingapps wel had uitgespeeld – ik trof daar alleen maar mannen met bindingsangst of een seksverslaving aan.”

Noodnummer

“Op die date werd Eric dus na een uur gebeld vanwege spoed. Dat popte ook letterlijk op in zijn scherm: ‘Noodnummer’ stond er. Vanwege de drukte liep Eric naar buiten en bleef zeker een kwartier weg, maar toen was het probleem verholpen. Hij legde direct een en ander uit over zijn baan als systeembeheerder. Hij was de eerste hulplijn bij problemen, maar, zo vertelde hij blij, kreeg hij wel extra salaris om zulke calamiteiten op te lossen. De rest van de avond verliep rustig. We aten heerlijk Italiaans, spraken honderduit en hij was oprecht geïnteresseerd in mij. Ik voelde al lichte vlinders. Bij het afscheid kusten we, maar hij drong verder niet aan op seks en vroeg ook niet of hij met mij mee naar huis mocht. Ik vond hem een echte gentleman, zo anders dan de mannen met wie ik hiervoor had gedatet. Nu denk ik: ja koekoek, hij kon ook niet met me mee, want hij moest naar zijn echtgenote toe. Zij had blijkbaar aan het begin van de avond al gebeld om te vragen of hij op tijd thuis zou zijn, want ze had hem ergens voor nodig. Maar dat had hij mij niet verteld; mijn versie was dat hij was gebeld door een beveiligingsbeambte dat er een computernetwerk weigerde.”

Ik Vertrek-avontuur

“Een half jaar lang hebben we vervolgens een liefdevolle relatie gehad. Met wisselende en onregelmatige afspraakjes en fijne momenten samen die menigmaal werden verstoord door zijn telefoon. Na dat eerste etentje zagen we elkaar vrijwel altijd bij mij thuis. Eric genoot van de rust bij mij. Hij woonde nog steeds in bij die vriend en die had een hectisch gezin. Daar kon hij nooit ontspannen. Bij mij lag hij onderuitgezakt op de bank, met een wijntje en mij aan de andere kant, dicht tegen hem aan. Als hij tijd had, vreeën we heel gepassioneerd. Eric is een van de beste minnaars die ik ooit heb gehad. Teder, niet egoïstisch. Veel drukker met mijn genot dan dat van hem. Vaak lagen we na de seks nog uitgebreid te fantaseren over onze toekomst. Hij zei al snel dat hij van me hield en met mij wilde trouwen. Dat ik de ideale vrouw voor hem was en dat hij geloofde dat wij wel nog lang en gelukkig zouden kunnen leven.
Eric droomde van een nieuw bestaan à la Ik Vertrek, in Spanje. Zonder telefoon die elk ogenblik af kon gaan. Met een eigen B&B en een stuk grond waar we een zwembad konden aanleggen, kippen houden en waar onze kinderen zouden rondrennen. Hij wilde er het liefst drie, maar twee was ook goed. Op zulke momenten voelde ik me dolgelukkig. Ik ging graag mee in zijn fantasie. Het klonk allemaal fantastisch. Het gaf ook vertrouwen en hielp tegen dat knagende gevoel vanbinnen, dat me vertelde dat er iets niet klopte. Dat kwam vooral door de vaagheden in zijn verhalen. De weigering van hem om mij ooit voor te stellen aan die vriend van hem en zijn vrouw, ik mocht niet eens het adres weten. Volgens Eric waren zijn vrienden loyaal naar zijn ex toe en wilde hij hen nog niet vertellen dat hij al een ander had. Dat was ook de reden dat hij amper een nacht bij me bleef slapen. Dat zou teveel opvallen, zei hij. Ik vond dat vreemd. Hij was toch een volwassen man? We waren nu al maanden verder, het leek me vrij normaal dat hij dan door zou gaan met zijn leven. Zijn ex zou vast ook wel weer daten, zei ik dan. Dat hij steeds vaker werd gebeld als hij bij mij was en dan altijd de kamer uitliep en in zijn auto ging zitten, vond ik ronduit vervelend. Dat praatte prettiger, beweerde hij. Of hij gaf als reden dat hij een geheimhoudingsplicht had als het ging over bepaalde netwerkstructuren. Alsof ik enig idee had wat ‘switches’ en ‘access points’ betekenden, of zou onthouden wat al die cijfers betekenden die hij hardop door de telefoon riep. Maar ik liet hem gaan.”

Eén grote luchtbel

“Hoe het werkelijk allemaal zat, ontdekte ik pas tijdens ons mislukte weekend naar Zeeland. Via een kortingscodewebsite kocht ik een aanbieding voor twee nachten in een luxe hotel aan de kust. Ik stelde voor dat hij tegen zijn vrienden zou zeggen dat hij iets van zijn werk had, dan hoefde hij niets over mij op te biechten. Eric vond het een goed plan. In de dagen voor vertrek haalde ik allerlei snacks en kocht een sexy lingeriesetje. Ik had vrijdag al vrijgenomen, Eric zou om 15 uur stoppen met werk, zodat we een uur later konden wegrijden. Mijn auto stond volgepakt, klaar voor vertrek, toen ik om 15.30 uur een appje kreeg: ‘Lieve schat, ik ga het helaas niet redden. Er is een groot drama op mijn werk. Ga alsjeblieft zelf naar het hotel. Ik volg zodra ik kan.’ Ik was zo teleurgesteld. De tranen sprongen in mijn ogen, meteen belde ik Eric, maar kreeg hem niet te pakken. Er moest dus echt iets groots aan de hand zijn. Zin om alleen naar Zeeland te rijden en daar in mijn uppie in een hotel te wachten, had ik niet. Maar alles was al betaald en ik hield me vast aan de gedachte dat Eric later nog zou komen. Er zat niets anders op dan maar te gaan.
Ik cancelde mijn restaurantreservering en bestelde sushi op de kamer. Ik keek Netflix en wachtte tot ik een teken van leven zou krijgen. Ik had Eric meerdere appjes gestuurd met het precieze kamernummer en probeerde hem nog een aantal keer te bellen. Zonder succes. Uiteindelijk viel ik om kwart over drie in slaap. Toen ik wakker werd, met alle gordijnen open en mijn tablet aan, was het al negen uur ’s morgens. Ik had geen enkel bericht van Eric, wel zag ik blauwe vinkjes bij mijn appjes. Ik maakte me vreselijke zorgen. Wat was er aan de hand?”

Geslagen hond

“Het verlossende, maar verschrikkelijke antwoord kreeg ik om vier uur ’s middags. Eric stond ineens voor de deur van ons hotel. Was ik op de kamer? Aan de toon van zijn app te zien, kreeg ik al een angstig voorgevoel. Ik antwoordde dat hij kon komen. Ik had de hotelkamer alleen nog verlaten voor een ontbijt en lunch, lag nu weer te Netflixen. Eric kwam als een geslagen hond binnen. Hij kuste me niet eens, ging zitten met zijn gezicht in zijn handen en zei alleen: ‘sorry.’ Vervolgens kwam er een onsamenhangend verhaal.  Hij bleek nog getrouwd. Hij woonde niet bij vrienden in, er was geen enkele sprake van een functie als alarmdienst: het woord ‘Noodnummer’ in zijn telefoon diende als alibi voor als zijn vrouw hem zou bellen. Wat ze regelmatig deed.
Zijn vrouw had al na onze eerste officiële date een app van mij aan hem ontdekt. Hij had daar een smoes voor verzonnen, maar sindsdien hield ze hem in de gaten. Vlak voor dit weekend, waarin hij zogenaamd een teambuildingsuitje had, had ze hem het mes op de keel gezet: ging hij vreemd? Had hij een ander? Eric kon niets anders doen dan toegeven, zo zei hij. Nu zijn dubbelleven uit was, wist hij het niet meer. Hij was stapelverliefd op mij, maar hield ook van zijn vrouw. Hij had van haar toestemming gekregen om naar het hotel te komen om het netjes met mij uit te maken, maar nu hij voor me zat, wist hij het niet meer. Hij was verscheurd tussen twee liefdes, zei hij. Bij haar weggaan, vond hij laf. Ze waren al tien jaar samen. Mij kende hij net een half jaar. En ik? Ik zei niks. Ik zat daar maar, alsof ik naar een vreselijk auto-ongeluk keek. Mijn geluksgevoel, mijn hoop en toekomst in een klap verdwenen. Was dit dezelfde man die met mij naar Spanje wilde verhuizen? Die na drie dates al beweerde dat hij van me hield? Wat waren dit voor leugens geweest? Omdat ik helemaal dichtklapte, zei Eric ook niet veel meer. Na drie kwartier stond hij op, gaf me een knuffel en deelde mee dat hij me nog zou bellen.
Dat is nu een maand geleden. Sindsdien heb ik niets meer van Eric gehoord. Ik neem aan dat hij nu verder gaat met zijn vrouw en dat zij hem zijn misstap heeft vergeven. Ik heb honderd vragen over het hoe en waarom, maar geen antwoorden. Ik blijf nu achter met slechts de pijnlijke herinneringen aan iets dat voor mij een fantastische liefde was maar achteraf een grote luchtbel blijkt te zijn geweest.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.