Nicolien: ‘Mijn vader van bijna 60 kreeg nog een kind’

4 maart 2024

De vader van Nicolien (36) is niet bepaald doorsnee te noemen. Twee jaar geleden ‘verraste’ Jan (60) haar nog met een broertje. “Ik heb heel hard gelachen toen hij het me vertelde. Ik zat er niet op te wachten.”

Nicolien: “Mijn ouders zijn gescheiden toen ik drie maanden oud was. Mijn vader leidde in die tijd een behoorlijk crimineel leven en hij liep tegen de lamp. Hij werd opgepakt, vastgezet en mijn moeder zag haar kans schoon om van hem te scheiden. Ze hadden geen goede relatie en mijn vaders handjes zaten ook nog eens los. Ze wilde hem niet in mijn leven hebben en hield daarom voor mij verborgen dat de man met wie ze daarna een relatie kreeg, mijn echte vader niet was. Ik noemde hem ‘papa’ en zo voelde hij ook. Toch voelde ik me binnen ons gezin op een bepaalde manier altijd een beetje een buitenstaander. Ik weet niet precies waar dat door kwam. Misschien is het een voorgevoel geweest, een onbewust weten.
Ik was 13 toen ik ineens een gekke droom had. In mijn droom zei iemand mij dat mijn vader mijn vader niet was. Dat vertelde ik tegen mijn moeder, die zichtbaar schrok. ‘Heb jij mijn telefoontje gehoord?’ wilde ze weten. Ik wist van geen telefoontje af. Ze ging met mij zitten en vertelde me dat wat ik had gedroomd inderdaad klopte. Ik had een andere biologische vader en die man had contact met haar gezocht. Om voor hem onder de radar te blijven, had ze een postbus bij de gemeente genomen en daar lag een brief van hem. Hij wilde me zien, maar dat zag ze absoluut niet zitten. In de jaren daarvoor had mijn vader namelijk al eens gedreigd mij te ontvoeren en ze wist waar hij allemaal toe in staat was. Zeker toen was hij echt een heel gevaarlijke man. Mijn moeder wilde me tegen hem beschermen. Er is daarom toen alleen wat schriftelijk contact geweest. Hij stuurde wat foto’s van zichzelf op en ik vond het rete-interessant allemaal. Toch legde ik me bij de wens van mijn moeder neer. Ze had het beste met mij voor.”

Gladde praatjes

“Op m’n 18e vond ik dat het aan mij was om te beslissen wat ik wel en niet aan contact met mijn vader zou hebben. Ik wilde hem opzoeken en besloot dat via Marktplaats te doen. Er was toen nog zo’n rubriek waarin je personen kon zoeken, dus daar plaatste ik een advertentie waarin ik de naam van mijn vader noemde en mensen die hem kenden, verzocht contact met mij op te nemen. Een week later ontving ik een mail van iemand die mijn vader mogelijk kende, hoewel deze man dan wel wat jong zou zijn om een 18-jarige dochter te hebben. Ik nam de gok. Zo’n veelvoorkomende achternaam heeft mij vader niet namelijk.
‘Volgens mij ben jij mijn biologische pa. Kun je mij even bellen, mijn beltegoed is op’, heb ik via sms naar hem gestuurd. Vrijwel direct ging mijn telefoon. Het was inderdaad mijn vader. Eindelijk hoorde ik zijn stem. We hebben even gekletst en de volgende dag met elkaar afgesproken. Dat hield ik op dat moment nog geheim voor mijn moeder. Het was heel raar hem eindelijk in het echt te zien. Ik was jarenlang zo druk met hem geweest; ik sprak zelfs weleens – op basis van de oude foto’s die ik van hem had – op straat mannen aan met de vraag of zij misschien mijn vader waren. Ik ben heel wat keren vreemd aangekeken… Maar nu zat hij dan voor me, we zijn samen gaan lunchen. Het was gezellig en ik vond hem een indrukwekkende man met zijn gladde praatjes. Hij liet me weten dat hij het heel fijn vond mij na al die jaren te zien. Hij woonde aan de andere kant van het land, zo’n 200 kilometer bij me vandaan. Dat hij helemaal naar mij toe was gekomen, was voor mij een teken dat hij wel echt zijn best wilde doen.”

Geen zin in

“In het begin hebben we het contact met elkaar redelijk in stand gehouden. We planden dagjes weg en deden dan suffe dingen als samen een rondvaart door Amsterdam maken of een museum bezoeken. We hebben heel wat gelachen samen. Ik genoot ervan en hij ook. Mijn moeder had ik inmiddels ingelicht en zij liet de keuze bij mij. Ik was inmiddels een volwassen vrouw, ik moest het zelf weten.
Tot een hechte band kwam het echter niet. Daarvoor zit er een te groot gat in onze levens, denk ik. Ik kreeg een relatie en werd op m’n 22ste voor het eerst moeder en mijn vader dus voor het eerst opa. Een jaar later was ik opnieuw in verwachting. Ik belde hem op om het hem te vertellen. ‘Je wordt weer opa!’ riep ik enthousiast. ‘Jij ook’, reageerde hij. Ik was compleet in de war. Ik word ook opa? Wat bedoelde hij? Toen drong het tot me door. Mijn vaders vrouw was zwanger. Dat had ik absoluut niet zien aankomen. Ik feliciteerde hem wat kortaf. Ik ben een pleaser, ik hield mijn mond over wat ik werkelijk dacht. Ik vond dat hij mij mijn moment ontnam.
Het contact tussen ons verwaterde vanaf dat moment wat. Ik had er gewoon geen zin in. Met mijn vaders vrouw, mijn stiefmoeder, voelde ik weinig connectie. Hij had haar via het internet ontmoet, ze kwam uit de Filippijnen. Ze was aardig, maar net zo oud als ik en wat naïef en kinderlijk. Ik had inmiddels al zoveel meegemaakt in mijn leven, dat ik verder was dan de meeste van mijn leeftijdsgenoten. Ik voelde geen behoefte om mijn zwangerschap samen met haar te beleven in elk geval.”

Wat gebeurt hier

“Ik wilde mijn vader niet direct op kraamvisite hebben en ben zelf ook niet meteen bij mijn zusje langsgegaan. Ik was een beetje opstandig door hoe alles was verlopen. Ik ben het kind, waarom zou ik bij mijn vader op kraamvisite gaan? dacht ik. Mijn zusje is 13 nu, net zo oud als mijn tweede dochter dus. Dat blijft een gek idee. Mijn dochter appt veel met haar, ze zijn vriendinnen. Maar feitelijk zijn het dus tante en nicht.
De relatie tussen mijn vader en zijn vrouw liep op de klippen en enkele jaren later had hij weer een nieuwe vriendin aan de haak geslagen. Ook weer via het internet en ook weer uit de Filippijnen. Misschien is het naïef van mij, maar dat hij met zijn nieuwe vriendin ook weer aan kinderen zou beginnen, had ik écht niet gedacht. Toch gebeurde het. Vijf jaar geleden kreeg ik een appje waarin mijn vader mij schreef dat zijn vriendin zwanger was. Ik zou opnieuw een broertje of zusje krijgen, inmiddels was ik zelf over de 30 en had ik mijn gezin al compleet…
Ik schaam me gewoon een beetje voor hem, als ik eerlijk ben. Zelf heb ik mijn leven met een stabiele relatie, een eigen onderneming en vier kinderen helemaal op orde. Daar heb ik ook hard voor gewerkt. Maar mijn vader doet maar wat, die maakt er echt een potje van. Opnieuw heb ik hem er netjes mee gefeliciteerd. Ik ga dat soort confrontaties liever uit de weg. Bij mijn vriend en vriendinnen ben ik wel even losgegaan. ‘What the fuck gebeurt hier’, heb ik geroepen.”

Verknipt

“Twee jaar geleden was het opnieuw raak. Hij kreeg wéér een kind. Toen hij me belde om dat te vertellen, kon ik alleen maar keihard lachen. Ik zat er echt niet op te wachten, maar het was niet anders. ‘Je moet er een knoop in laten leggen’, heb ik hem geadviseerd. Ik snap het ook echt niet. Mijn vader liep inmiddels tegen de 60 en hij heeft al behoorlijk wat gezondheidsklachten. Nou vergaat onkruid niet zomaar, dat weet ik ook wel, maar ik vind ook dat een kind recht heeft op een toekomst met ouders.
Ik heb nu dus ook nog een broertje van 2. Als ik hem zie, weet ik niet zo goed wat ik ervan moet denken. Ik vind het een heel leuk kindje, maar ik kan het niet los zien van de verknipte situatie. Een verantwoordelijke vader is mijn vader niet. Mijn broertje van 2 drinkt bijvoorbeeld cola; dat hoor je zo’n kleintje niet te geven.
Mijn vier kinderen noemen mijn vader opa, maar hun relatie is net als bij mij, vrij oppervlakkig. We zien elkaar hooguit twee, drie keer per jaar. Er is altijd wat als ik bij mijn vader ben. De laatste keer had zijn hond mijn handtas in een onbewaakt ogenblik kapotgeknaagd. De tas is daardoor onherstelbaar beschadigd geraakt. Ik heb mijn vader al een paar keer gevraagd of hij dat op zijn verzekering wil verhalen, maar hij liegt gewoon door te zeggen dat ze dat niet vergoeden. Dus nu zit ik met de ellende. De tas was een verjaardagscadeau van mijn man… Het interesseert hem gewoon niet. Zulke incidenten dragen er toe bij dat ik er niet graag kom.
Mijn leven zit qua familie behoorlijk ingewikkeld in elkaar. Ik heb niet alleen mijn twee jongere broertjes en zusje bij mijn vader, mijn moeder heeft ook nog eens drie kinderen gekregen – die zijn alleen meer van mijn leeftijd. Het heeft me allemaal gemaakt tot wie en wat ik nu ben. En hoe verknipt het ook is, ik denk niet dat ik het anders zou willen. Het is goed zo. Mijn vader probeer ik met mate toe te laten in mijn leven. Ik wil niet te veel contact met hem. Wie weet dat als mijn broertjes en zusje wat ouder zijn, het contact met hen wat zal normaliseren. Ze zijn altijd welkom om bij mij langs te komen. Of mijn vader nu klaar is met kinderen krijgen? Ik sluit het zeker niet uit dat ik nog een keer zo’n appje of telefoontje van hem krijg. Bij die man is álles mogelijk.”

Tekst: Hester Zitvast. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.