Nicolien werd zwanger van een onenightstand

2 december 2024

Nicolien (34) is moeder van Mats (15 maanden). Ze voedt haar kind alleen op, nadat ze zwanger werd van een onenightstand. “Het lukt me goed in mijn eentje, maar het is niet ideaal.”

Nicolien: “De buitenwereld had twee jaar terug zijn oordeel meteen klaar. Dit was een vooropgesteld plan. Ik had Victor erin geluisd. Stiekem de pil vergeten of het condoom doorgeprikt. Complete nonsens. Ik wist niet eens dat we seks zouden hebben van tevoren, laat staan dat ik iets zou hebben geënsceneerd of gemanipuleerd.
Het klopt dat er een risico was, omdat we het alleen met condoom deden. Maar dat risico hadden we sámen genomen. Ik had Victor keurig verteld dat ik geen voorbehoedsmiddelen gebruik, omdat ik allergisch ben voor hormonen. Een pil, pleisters of zelfs een koperspiraal waarin minimale hormonen zitten zorgt bij mij al voor extreme misselijkheid en spugen.
Op het moment van onze onenightstand was ik al zes jaar vrijgezel en had diverse keren met mannen gevreeën. Een condoom bleek eigenlijk altijd afdoende. Totdat het dus mis ging en ik een maand na onze nacht maar niet ongesteld werd. Op de zwangerschapstest die ik deed, popten al na enkele seconden twee dikke vette blauwe strepen op. Ik schrok me rot: we hadden een probleem!”

Fun, fun, fun

“Dat probleem is nu vijftien maanden en heet Mats. Hij is uiteindelijk het allermooiste, liefste en grootste cadeau uit mijn leven. Maar op het moment van de positieve test, zag ik dat uiteraard niet zo. Om een beeld te schetsen van mijn leven toen: na een mislukt kort huwelijk en een relatie van vijf jaar, was ik al jaren een gelukkige vrijgezel. Ik woonde in een eigen appartement, werkte fulltime als hoofdkassière in een grote bekende supermarktketen, verdiende genoeg om een leuk leven te leiden met veel festivals, feestjes en reizen.
Over kinderen had ik nooit serieus nagedacht. Mijn relaties waren eigenlijk te kort geweest om ooit naar het tweede level te springen, dat van de kinderwens. En als single was het gewoonweg nooit een optie. Dat leek me niet handig en ook ongezellig. Misschien ooit dat ik wel een kindje wilde, als ik een leuke nieuwe vriend zou krijgen. Maar ik was niet actief op zoek naar een nieuwe relatie.
Wel hield ik van aandacht van mannen. Van daten, sjansen, flirten en zoenen. En van seks. Ik zeg het maar zoals het is. Ik was niet vies van een scharrel op zijn tijd. Mijn motto was doordeweeks hard werken en in het weekend; fun, fun, fun. Ik hoefde er niet veel voor te doen om mannen te scoren. Met mijn lange blonde haar en maatje XS kreeg ik sowieso al veel aandacht.  Ik had een paar losse flodders met wie ik af en toe seks had en heel soms pikte ik iemand op uit de kroeg. Zoals Victor.
Als ik hem echt ergens in had willen luizen, dan had ik wel beter nagedacht. Victor is nou niet wat je zegt relatiemateriaal. Hij is om te beginnen negen jaar jonger en nog steeds aan het studeren. Wat? Geen idee. Iets bedrijfseconomisch ofzo. Hij woont in een goor studentenhuis waar lege kratten bier dienen als tafel, bank en buffetkast en heeft geen rooie cent.
Het is in ieder geval geen man op wie je kunt bouwen. Dus als ik al iemand voor mijn kinderkarretje had willen spannen, dan had ik wel een miljonair met goede carrière gekozen of zo. Geen arme student met alcoholprobleem, haha.”

Lieve woorden

“Dat wil niet zeggen dat ik Victor geen kans heb gegeven als mogelijke partner of om überhaupt het vaderschap op te pakken. Nadat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik eerst een kwartier verdwaasd op de wc gezeten: hoe dan?
Daarna heb ik de halve wereld gebeld voor advies en steun. Begonnen bij mijn beste vriendin Amber, gevolgd door mijn lieve moedertje en nog een aantal vriendinnen. Ze zeiden unaniem – misschien omdat het alleen vrouwen waren – dat ik het kind moest houden. Ik kreeg van alle kanten lieve woorden en steunbetuigingen. Ze zouden me overal mee helpen. Een uur na ons telefoongesprek stond Amber al op de stoep met een rompertje en de oude Maxi-Cosi van haar nichtje. Dat was best wat voorbarig, ik was nu pas zes weken onderweg, maar wel heel lief.
Zelf twijfelde ik gek genoeg geen seconde over een abortus. Ik heb daar geen echte mening over, iedereen moet weten wat zij doet, maar zelf kan ik zoiets niet. Zwanger worden was dan niet mijn keuze geweest, zwanger blijven wel. Ik stopte meteen met roken, kocht speciale vitaminen en foliumzuur. Ik moest gezond gaan leven.”

Smoes

“Natuurlijk moest ik Victor ook gaan inlichten. Ik was honderd procent zeker dat hij de verwekker was, want ik was die maand eerst tien dagen met Amber op vakantie geweest naar Lanzarote. We hadden daar op een suf bejaardenoord gezeten, waar geen mannen onder de zestig liepen. Ik had daar geen seks had gehad. Al tijdens die vakantie had ik via een relatie-app Victor ontmoet en met hem afgesproken om een keer bij thuiskomst met hem te daten. Ik wist wel dat hij een stuk jonger was, maar who cares? Na de vakantie was ik met Victor gaan eten en daarna de kroeg én mijn bed ingedoken. Hij kon erg lekker zoenen en de seks was prima.
Die week erna spraken we nog een keer af bij hem thuis, maar na één blik op de inrichting van de studentenwoning en de lakens van zijn bed, had ik het verzoek om te blijven slapen vriendelijk afgeslagen. We waren nog wel samen biertjes gaan drinken in de stad, maar daarna was het doodgebloed tussen ons. Victor had nog een keer iets geappt, maar ik was eigenlijk vergeten te reageren. Pas na de test, zag ik dat ik er nog zwarte vinkjes stonden bij zijn bericht en ik hem nooit had beantwoord.
Nu, ruim vier weken later, moest ik toch maar contact met hem opnemen. Maar ja hoe? Lukraak tikken: Hey, je wordt papa, vond ik ook wat cru. Ik moest hem met een smoes lokken tot een gesprek face to face. Uiteindelijk stuurde ik de tekst: Hey, er ligt hier nog iets van jou. Heb je tijd om even langs te komen, om het op te halen?
Het was een gok. Of hij zou toehappen of me afwimpelen en dan moest ik het wel via app doen. Maar nee, Victor wilde graag komen. Waarschijnlijk dacht hij dat ik gewoon zin had in seks met hem en zag hij dat ook wel zitten, want hij bood aan om diezelfde dag al na het eten langs te komen.”

Verwijten

“Victor zat minutenlang – het leken wel uren – met zijn handen in zijn hoofd. Hij wist lang niets te zeggen. Daarna kwamen er vragen: wat wilde ik doen? Hield ik het? Kon ik er alleen voor zorgen en wilde ik dat ook? En het belangrijkst: wat verwachtte ik van hem?
Gelukkig ontkende hij niet dat het zijn kind was en maakte hij geen verwijten. Die kwamen pas later. Niet van hem, wel uit zijn omgeving. Van zijn vrienden, broers en zijn ouders. Zijn moeder gooide me bijvoorbeeld voor mijn voeten gooiden dat ik dit allemaal vooraf had bedacht, omdat zij een groot huis hadden in het Gooi. Hallo, alsof ik dat wist. Bovendien: boeie! Wat kan mij zijn ouders schelen? Ik verdien mijn eigen geld, heb mijn leven voor elkaar. Ga weg met je kapsones.
Toch hebben Victor en ik een paar maandjes geprobeerd iets van een relatie op te bouwen. We zijn eerst wat meer gaan afspreken, bij daglicht. Om elkaar beter te leren kennen. We kwamen er al snel achter dat we totaal niet bij elkaar pasten. Wel voelden we nog steeds een bepaalde aantrekkingskracht. Hij kon nog steeds mega lekker kussen en we klikten enorm in bed. Maar ja, dat was niet genoeg voor een relatie, zo concludeerden we beiden.”

Afgehaakt

“Dan maar een papa op afstand, zo besloten we. Tja. Victor is twee keer mee geweest naar de verloskundige, maar bij afspraak drie en vier kwam hij niet opdagen en haakte uiteindelijk af. Hij kon het niet. Misschien als de baby er eenmaal was?
Maar ook toen verdween hij uit beeld. Victor was nog wel bij de geboorte van Mats, maar daarna bleef hij lang weg. Hij vond het kindje te breekbaar, te eng. Hij durfde het niet vast te pakken. Maar ook nu het echte kleine er af is, komt Victor niet. Hij is druk met afstuderen, beweert zijn moeder. Hij zal heus nog wel een keer opduiken. Als hij wat volwassener is. Ik wacht dat moment rustig af. Ik ben er vrij relaxed onder. Voor mij maakt het echt niet uit of Victor wel of niet contact wil. Ik ben dolgelukkig met mijn kind. Mats is een enorme schat.
Ik bof ook enorm met mijn werkgever, ik heb extra lang ouderschapsverlof kunnen opnemen en ze zijn flexibel met mijn rooster. Mijn moeder past veel op, mijn vriendinnen staan voor me klaar. Misschien dat het later zwaarder wordt, als hij gaat peuterpuberen of veel ouder is, maar voor nu gaat het moederschap me makkelijk af.”

Spaarrekening

“Gek genoeg heb ik ook veel steun uit onverwachte hoek: de ouders van Victor. En dan vooral van mijn ‘schoonmoeder’. Bijna elke week komt ze langs om een pak luiers of melk of kleertjes te brengen en dan met Mats te knuffelen. Ze mag wat mij betreft ook zonder geschenken langs komen, maar dat weigert ze. Ik denk dat ze zich schuldig voelt dat haar zoon de grote afwezige is en ze iets compenseert. Ze heeft zelfs een spaarrekening voor Mats geopend. Ik kan er zelf niet bij, maar ze stort daar geld op voor als hij later wil studeren of zijn rijbewijs halen. Superlief.
Ik durf hem nu niet aan haar mee te geven, want daarvoor vind ik Mats nog te klein. Maar ik denk dat er best een tijd komt, dat Mats bij zijn opa en oma met het grote huis in het bos gaat logeren. Ook omdat ik ondertussen best zin heb gekregen in wat me-time en in een mannenlijf. Op een of twee keer na, toen Mats bij ‘tante’ Amber was en ik het bed indook met een oude scharrel, heb ik niets meer gedaan.
Bovendien verlang ik naar stabiliteit. Het huisje-boompje-beestje smaakt naar meer. Ik zou dolgraag een broertje of zusje voor Mats willen. Maar dan niet meer alleen. Het lukt me goed in mijn eentje, maar het is niet ideaal. Ik heb het gemist om zwanger te zijn met een partner naast me aan wie ik schopjes kan laten voelen. Of met wie ik kan fantaseren over de naam van het kind. Of zoals nu, met wie je echt samen kunt genieten van de dingen die jouw kind doet. Ik deel dat met mijn vrienden en familie, maar dat is toch anders.”

Vaderrol

“Misschien dat Victor ooit nog iets van een vaderrol op zich kan nemen, zoals zijn moeder zegt, maar dat zal hoogstwaarschijnlijk summier zijn. Zeker omdat hij nu een vriendin heeft, die ook veel tijd van hem vraagt en met wie hij wellicht nog een toekomst gaat opbouwen.
Mijn missie voor het volgend jaar is dan ook om een levensgezel te vinden, mét kinderwens. Een bonuspapa voor Mats. Ik gun mezelf een leuke, trouwe partner en mijn zoon iemand in zijn leven die met hem voetbalt of torens bouwt. Die bij schoolactiviteiten aanwezig is en hem wil begeleiden. Een bloedband is fijn, maar als die, zoals bij ons, geen rol wil spelen in je leven, is een stiefband net zo waardevol.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.