Nicolle: ‘Ik houd van zijn kinderen, maar niet meer van hem’

Tekst: Redactie Vriendin

11 september 2023

Nicolle (25) heeft sinds vier jaar een relatie met Dennis (44). Uit een eerder huwelijk heeft Dennis drie kinderen: Benthe (17), Jan (16) en Fleur (9). En daar is Nicolle gék op! Op Dennis inmiddels een stuk minder…

Nicolle: “Met de kinderen van mijn vriend Dennis scheel ik minder dan met Dennis zelf. Dat minieme leeftijdsverschil met zijn kinderen heeft veel voordelen. Met hen deel ik de liefde voor artiesten van nu: Goldband, Antoon, Flemming. Muziek die Dennis verafschuwt. We zijn allemaal sportief, gek op hockey en hebben dezelfde foute humor.
Op papier ben ik de stiefmoeder van Benthe, Jan en Fleur, maar ik voel me eerder een iets oudere vriendin. Ze grappen weleens tegen anderen dat ik hun valse stiefmoeder ben en dat ze geen appels van mij aannemen, omdat ze me niet vertrouwen, maar voor hen ben ik gewoon Nicolle. Ze zien mij als een sportmaatje en iemand met wie je lekker gek kunt doen in het park. Niet als een tweede moeder. Alhoewel de jongste regelmatig tegen me aan kruipt op de bank en komt knuffelen.
Het zijn ook deze geweldige bonuskinderen waardoor ik eigenlijk nog steeds bij mijn vriend ben. Al veel langer heb ik twijfels over mijn relatie. Ben ik nog wel verliefd op hem? Is Dennis de man met wie ik oud wil worden? Steeds vaker bekruipt me het gevoel dat ‘de liefde op is’. De kriebels van vroeger zijn verdwenen. Dennis en ik hebben amper nog seks. Ik word niet meer opgewonden van hem, vind zijn aanrakingen eerder vervelend dan fijn en ik speel liever tikkertje met de kinderen dan met Dennis spelletjes in de slaapkamer.
Stiekem denk ik dat zijn kinderen nog de enige reden is dat ik bij hem ben. Zonder hen was ik allang bij hem weggegaan, maar ja: einde relatie is einde kinderen, ik ben slechts hun stiefmoeder en heb geen enkel recht om ze na een breuk te blijven zien. Dat zou ik oprecht erg vinden.”

Complimenten en luxe etentje

“Dennis en ik leerden elkaar kennen op mijn school. Hij was er leraar, ik een student. Vaak schrikken mensen als ze horen dat ik hem van school ken, maar het is minder grensoverschrijdend dan het klinkt, want ik heb nooit les van hem gehad. Er was geen afhankelijkheidsrelatie tussen ons.
We zagen elkaar voornamelijk elke dag in de trein en kletsten dan over van alles. Dennis leek oprecht geïnteresseerd in mij. Hij is van nature vriendelijk en gemoedelijk, tegen iedereen. Hij straalt uit dat je alles bij hem kwijt kan. Ik had die aandacht nodig op dat punt in mijn leven. Ik deelde mijn zorgen over cijfers, alle ruzies thuis, gedoe met vriendjes. Andersom vertelde hij over zijn gezinsleven. Op school zeiden we wel gedag als we elkaar tegenkwamen, maar er gebeurde niets oneerbaars. Hij was destijds ook nog gewoon getrouwd.
Toen ik al lang en breed mijn diploma had en aan het werk was, kwam ik hem ineens tegen in het uitgaansleven. Hij was inmiddels gescheiden en ook ik was single. Hij flirtte met me en vroeg me mee uit eten. Hij trakteerde op een luxe restaurant en overlaadde me met complimenten. Pas toen kregen we verkering. Ik viel voor zijn enorme charme, interesse en zijn pretogen. Ons leeftijdsverschil van bijna twintig jaar verontruste mijn moeder. Zij is slechts vijf jaar ouder dan Dennis, en stond niet te springen toen ik met haar generatiegenoot aan kwam zetten. Ze voorspelde problemen tussen ons, vond mij te speels en te onvolwassen voor hem en hij te bedeesd voor mij. Maar ik wuifde haar zorgen weg. Leeftijd was slechts een getal, riep ik steeds. Ik was verblind van verliefdheid.”

Vrolijk welkom

“Na een kleine maand samen, stelde Dennis me al voor aan zijn kinderen voor wie hij week op, week af zorgde. Vanaf de allereerste dag klikte het met Benthe, Jan en Fleur van toen dertien, twaalf en vijf. Een soort liefde op het eerste gezicht. Ik zag drie open, gezellige koppies die me vrolijk welkom heetten. Ze bleken nieuwsgierig naar de vriendin van papa en totaal niet afkeurend.
Wat erg meehielp was dat het geen vechtscheiding was geweest. Dennis en zijn ex waren, zoals dat heet, in goede harmonie uit elkaar gegaan. Fleur had nog een soort lijmbaby moeten zijn, maar dat was mislukt. Moeder had als eerste de knoop doorgehakt. Ze was verliefd op een ander geworden en met die man had ze nu een relatie. Die man was even oud als zij en in de ogen van de kinderen ‘boring saai’. Ze vonden het daarom superleuk dat papa een jonge vriendin had. Vooral toen ik ook nog eens sportief bleek.
Ik heb altijd op hoog niveau gehockeyd en vind alle sporten tof. Ik houd van bewegen en gek doen. In het begin vond Dennis dat actieve van mij ook te gek en was hij overal voor te porren. Survivallen in het bos? Klimmen op een klimmuur? Parachutespringen? Been there, done that.
Maar nu, vier jaar later heeft hij niet zoveel zin meer in activiteiten. Steeds vaker laat hij mij in het weekend met de kids naar buiten gaan. Hij leest dan liever een boek en zit met een wijntje op de bank. Ik kan daar niks mee. Zelf drink ik niet en ik heb gewoon te veel energie om een hele dag op de bank te zitten netflixen. Soms lijkt het alsof ik adhd heb. Ik voel me net een hond die je eerst moet uitlaten, voordat hij rustig gaat liggen. Vandaar dat het waarschijnlijk ook zo goed klikt met zijn kinderen, die zijn net zo bewegelijk en druk.”

Leuk voor erbij

“Dat het ook anders kan, weet ik omdat mijn broer Stephan een relatie heeft met een vrouw die al een kind heeft uit een andere relatie. Haar zoon is nu dertien, maar het werkt totaal niet tussen hem en mijn broer. Er is daar constant ruzie in huis. Stephans stiefzoon weigert hem te accepteren als ‘mede-opvoeder’. Hij is niet van plan te luisteren naar mijn broer. Als Stephan zegt dat het jong iets niet mag, dan krijgt hij altijd een grote mond terug, hij accepteert gewoon geen tweede ouder in huis.
Maar die ouderlijke rol heb ik nooit op me genomen. Mijn vriend is hun vader, hij is de opvoeder, ik ben leuk voor erbij. Om op zaterdag met z’n allen naar een trampolinepark te gaan of zwemmen in zee, met z’n allen eten bij de McDonald’s of zelf pizza’s maken. Of we houden een filmavond waarbij we alle dekens en dekbedden naar beneden halen en allemaal op de grond in de huiskamer slapen.
Ik verzin elke keer activiteiten die stoer en speels zijn. Met hoe laat ze naar bed gaan of moeten en of ze ook vitamines en groenten eten, houd ik me niet bezig. Ik kook gewoon hun lievelingskostjes en bemoei me totaal niet met de opvoeding en dat maakt dat ik vanaf dag één een ander soort relatie heb, dan mijn broer met zijn stiefzoon. Ik ben geen boze stiefmoeder, meer een oudere zus.”

Relatie is ingezakt

“De relatie met mijn bonuskinderen is dus supergoed, de relatie met mijn vriend gaat echter steeds meer bergafwaarts. Al een klein jaar merk ik dat ik me erger aan de passieve houding van Dennis. Vorig jaar februari heeft hij een hernia gekregen, waardoor hij dagenlang plat moest liggen. In die tijd nam ik automatisch de kinderen mee op stap, om hem te ontlasten.
Maar ook nu zijn rug weer oké is, laat hij ons alleen weg gaan. Hij heeft eigenlijk nergens meer zin in. Dennis vindt het fijn om na een werkdag op de bank te zitten en tv te kijken en op tijd te gaan slapen. Vind ik ook leuk voor een keertje, maar ik voel me te jong om elke avond als een bejaard stel al om elf uur in bed te liggen.
Als ik op vrijdag uit mijn werk naar hem kom om bij hem het weekend te slapen, stel ik vaak voor nog iets actiefs te gaan doen. Skeeleren of hardlopen in het park, suppen op het meer bij het recreatiegebied in de buurt. Of ik ga op zaterdag met Benthe en Fleur shoppen. Meestal roept Dennis al meteen dat hij geen zin heeft en laat hij mij en de kinderen gaan. Hij klust dan wat om het huis.
De man op wie ik vier jaar geleden smoorverliefd werd, vind ik steeds minder aantrekkelijk worden. Ik vraag me zelfs af of ik nog wel genoeg voor hem voel om deze ingezakte relatie door te zetten. Steeds vaker verzin ik andere bezigheden in het weekend of kom ik alleen zaterdagavond bij hem logeren. Een enkele keer gaan we doordeweeks nog naar de film, maar liever spreek ik met hem af als het hij de kinderen heeft. Eigenlijk precies het tegenovergestelde als je zou verwachten als je date met een man met kinderen. De meeste mensen zoeken dan juist die momenten samen uit. Maar die vind ik de laatste tijd zo saai.
Het is ook de reden dat ik nog steeds mijn eigen flat aanhoud. Dennis zou het liefst willen samenwonen, maar ik houd dat tegen. Zogenaamd omdat hij allergisch is voor dieren en ik twee katten heb, maar eigenlijk moet ik niet denken aan samenwonen. Ik vind het samen slapen de laatste tijd al een beproeving. Ik heb amper zin meer in seks. Dat weet Dennis. Hij vindt dat vreselijk, maar accepteert mijn lage libido en houdt het in bed bij knuffelen. Hij weet niet dat ik geen zin meer heb in seks met hém. Met mezelf is het prima en ik fantaseer ook weleens over een collega van mij, met wie ik het de laatste tijd erg gezellig heb.
Alles in mij zegt: stop met deze relatie. Dit is niet de man van je dromen. Of niet meer. Maar hoe erg het ook klinkt, ik kan het niet. Juist omdat ik dan ook zijn kinderen niet meer zal zien. Ik houd oprecht van hen en zou ze niet meer willen missen.”

Schone schijn

“Niemand weet dat ik twijfel over mijn relatie. Als ik dit mijn moeder vertel, zal ze me uitlachen en zeggen dat ze me gewaarschuwd heeft. Ik wil niet dat ze gelijk krijgt. Ook tegen vriendinnen houd ik de schone schijn op. ‘Nee hoor, alles gaat goed’, jok ik. Ik wil gewoon niet dat het uitkomt. Als Dennis zou weten dat ik bij hem blijf vanwege zijn kinderen, is hij snel klaar met mij. Ik denk niet dat hij dan snel zou zeggen: ‘Joh, kom gezellig nog langs om met hen te spelen.
Dennis heeft geen idee van mijn gevoelens. Hij vindt alles even leuk aan mij, is nog steeds smoorverliefd en geniet van de momenten waarop we een gezin vormen. Als het aan hem ligt, zou hij ook nog graag een kind met mij krijgen. Hij heeft me al vaak voorgesteld om met de pil te stoppen. Ook daarover twijfel ik. Ik heb een kinderwens, denk ik, maar nu nog niet. Zo rond mijn dertigste is vroeg genoeg. Dennis zou wel een topkandidaat als vader zijn. Ten eerste maakt hij leuke kinderen en ten tweede is hij heel betrokken en lief. Enorme pluspunten die je wil als papa van je kind. Dus wat dat betreft heb ik geen reden om bij hem weg te gaan.
Ik weet alleen niet of ik deze relatie met hem nog vijf jaar volhoud. Weegt een fijn gezin genoeg op tegenover een ingedut liefdesleven? Of moet ik het toch uitmaken, om dan op zoek te gaan naar een actieve man die beter bij me past en met wie ik echt gelukkig kan worden? Maar hoe ga ik dan om met het afscheid van Benthe, Jan en Fleur? Ik kom er gewoon niet uit en er is niemand die me kan adviseren. Ik lees overal over hoe je over liefdesverdriet heen komt, maar niet hoe je over het liefdesverdriet om je bonuskinderen heen zou kunnen komen.”

Tekst: Joan Makenbach. Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.