Nienke: ‘Drie maanden voor de grote dag ging hij ervandoor met mijn vriendin’

17 mei 2023

Alles was geregeld voor de bruiloft. En toen moest Nienke (31) ‘m afzeggen. Haar vriend had gevoelens gekregen voor Sanne, haar vriendin. ‘Woest stuurde ik Sanne de foto van mijn trouwjurk: wil je die soms ook hebben?’

Houvast

Toen ik Koen zeven jaar geleden leerde kennen, kwam hij precies op het juiste moment. Ik was in die tijd onzeker en een beetje instabiel, wist niet wat ik wilde met mijn leven. Hij motiveerde me een opleiding te kiezen die bij me paste en zorgde dat ik steviger in mijn schoenen kwam te staan. Hij werd mijn houvast. Dus toen hij me in de zomer tijdens een romantische middag aan het strand ten huwelijk vroeg, zei ik volmondig ja. Lang konden we niet van dat moment genieten, want drie weken later veranderde alles.”

Meer zelfvertrouwen

“Het was kwart voor drie ’s nachts toen mijn telefoon ging, ik zat meteen rechtop in bed. Mijn zus hing in paniek aan de lijn, ze vertelde dat haar vriend was verongelukt. Ze vroeg of niet ik, maar Koen naar haar toe kon komen. De politie had allemaal vragen en mijn vriend is de koele kikker die in moeilijke situaties altijd weet wat hij moet doen. Niet veel later zat ik in mijn eentje thuis apathisch voor me uit te staren. Mijn zwager en ik hadden een goede band, ik kon niet geloven dat hij dood was.

De dood van mijn zwager had zo’n impact op ons gezin, dat ik tegen Koen zei dat ik de bruiloft een jaar wilde uitstellen. Ik vond dat ik er voor mijn zus moest zijn. Ondanks het verdriet stortte ik me op mijn afstuderen, dat gaf me a eiding. Uiteindelijk sloot ik de opleiding met prachtige cijfers af en vond ik meteen een baan. Daar kreeg ik zelfvertrouwen van. Van een onzeker, onafhankelijk meisje veranderde ik in een zelfstandige vrouw die geloofde in haar eigen kunnen. Ik durfde beter voor mezelf op te komen, deed mijn mond open als ik het ergens niet mee eens was.”

Nattigheid

“Terwijl het tussen ons steeds stroever ging, werden Koen en mijn vriendin Sanne juist steeds closer. Hij kon zo goed met haar praten, zei hij. Ik wilde niet de jaloerse vriendin uithangen, zo zat ik niet in elkaar. Zelfs toen ze besloten samen een paar keer per week te gaan hardlopen, zag ik daar geen probleem in. Ik was wel reëel, kon me voorstellen dat er gevoelens konden ontstaan in zo’n vriendschap. Tegen Sanne zei ik daarom dat ze aan de bel moest trekken als dat ooit aan de orde kwam, dan konden we met z’n allen naar een oplossing zoeken. ‘Zal ik doen’, zei ze, gesloten als altijd. Natuurlijk had ik toen al nattigheid moeten voelen. Ondertussen duurden hun hardloopsessies steeds langer. Ik weet nog dat ik een keer samen met de vriend van Sanne zat te wachten tot ze terugkwamen. De spanning was om te snijden. Ik denk dat we allebei wisten dat er iets niet klopte, maar we spraken het niet uit.”

Lees ook: Marieke: ‘Mijn man ging ervandoor met de oppas’

Allang ingeruild

“Drie maanden voor de bruiloft liepen de gemoederen na een ruzie hoog op. ‘Misschien moeten we het uitstellen’, zei ik. Bijna alles was al geregeld: de locatie, de band, het feest. Maar ik vond dat we niet konden trouwen zonder eerst goed te praten. Met een goed gesprek zouden we de boel nog kunnen redden, dacht ik. In plaats daarvan snauwde hij: ‘Zit niet zo te janken.’ Dat was voor mij de druppel, zo wilde ik me niet meer laten behandelen. Ik heb mijn spullen gepakt en ben naar mijn moeder gegaan. De volgende ochtend stuurde Koen een berichtje, hij wilde praten. Ik had er meteen een naar gevoel bij, wist gewoon dat de bom nu definitief zou barsten. Maar geen seconde was het in me opgekomen dat hij me allang had ingeruild voor mijn vriendin. ‘Ik ben vannacht bij Sanne geweest’, bekende hij toen we samen door de duinen liepen. Ik heb twee minuten naar adem gehapt, kreeg gewoon geen lucht meer. Hij vertelde ondertussen dat zij die nacht haar relatie had beëindigd, omdat ze gevoelens voor hem had. Daardoor was hij ook gaan twijfelen, beweerde hij. Ik was kotsmisselijk. ‘Wil je haar blijven zien?’ was alles wat ik kon uitbrengen. Ergens had ik verwacht dat hij het contact meteen zou afkappen, maar hij vroeg me juist of ik hen de kans wilde geven aan hun relatie te werken. Ik was te verbluft om te antwoorden, maar mijn lichaam reageerde heel duidelijk. Toen hij me wilde vastpakken, schoof ik automatisch een meter opzij. In mijn hoofd schreeuwde ik nee.”

Alleen maar leugens

“Die week bleef ik bij mijn ouders, zodat ik kon nadenken. Koen hield ondertussen nog steeds vol dat er nooit iets tussen hem en Sanne was gebeurd. Maar toen ik na een paar dagen thuis wat kleren ging halen, stond er een flesje massageolie naast het bed. Toen ging ik verder zoeken. In Koens administratie vond ik oude restaurantrekeningen. Op de bon stonden Sannes favoriete drankjes, haar lievelingsgerechten… Opeens werd alles helder. Ik dacht aan die keer dat Koen in zijn eentje was gaan hardlopen. Hoewel het keihard regende, kwam hij met droge kleren thuis. Hoe was het mogelijk dat ik dat toen niet had gezien? Ook Sannes ex was gaan puzzelen, samen ontdekten we dat het waarschijnlijk al een half jaar aan de gang was. Woest stuurde ik Sanne de foto van mijn trouwjurk. ‘Wil je die soms ook hebben?’ zette ik erbij.

Toen ik Koen confronteerde met zijn leugens, zei hij dat ik niet zo labiel moest doen. Hij vond bovendien dat alles mijn schuld was. ‘Jij hebt ons in elkaars armen gedreven’, zei hij. Hij verwachtte dat ik begrip toonde voor de situatie. ‘Ik wil het eerst een maand met haar proberen, dan een maand met jou’, zei hij recht in mijn gezicht. Op dat moment knapte er iets. Ik wist opeens heel zeker dat ik hem nooit meer wilde zien. Een week later woonde Sanne in mijn huis. Ze liet mijn hond uit en zat gezellig bij mijn schoonouders op de bank. Ze leefde mijn leven, alsof er niets was gebeurd. Met een vriendin maakte ik plannen om ’s nachts met watervaste stift mijn naam op het naambordje bij de deur door te krassen. Op dat moment realiseerde ik me dat dit niet was wat ik wilde. Door mijn energie te steken in wraak, zou ik alleen maar langer blijven hangen in mijn verdriet. Ik wilde niet veranderen in een verbitterde vrouw die niemand meer vertrouwt. Ik moest een andere manier vinden om met mijn boosheid om te gaan.”

Woede kwijt

“Ik heb heel bewust gekozen om alles achter me te laten. Mijn paard heb ik meteen verplaatst naar een andere stal en ook mijn hond heb ik opgegeven, hoe graag ik hem ook had willen blijven zien. Ook met mijn vriendengroep heb ik het contact verbroken. Het werd me al snel duidelijk dat ik toch niets aan ze had. Waar ik had verwacht dat mijn vriendinnen me zouden steunen in deze heftige periode, maakten zij zich meer druk over hoe dat moest op hun verjaardagen als wij niet in dezelfde ruimte konden zijn. Een jaar lang heb ik alleen maar gefeest, ik had gewoon geen rust om thuis te zitten. Mijn zus zei dat ze zich precies zo voelde toen haar vriend overleed, we hebben veel steun aan elkaar gehad. De muur van frustraties heb ik langzaam afgebouwd door mijn nieuwe hobby: hardlopen. Een paar maanden geleden heb ik mijn eerste obstacle run gerend. Toen ik over een hoge muur moest klimmen en naar beneden moest springen in het water, zag ik Koen en Sanne voor me en hup, daar ging ik! Na afloop was ik een heel stuk woede kwijt. Ik ben zelfs 25 kilo afgevallen!”

Nieuw vertrouwen

“Een van de moeilijkste momenten was toen ik een telefoontje kreeg van de trouwambtenaar, die een afspraak wilde maken voor een kennismakingsgesprek. Toen heb ik even heel hard gehuild. Inmiddels merk ik dat ik rustiger word. Ik geniet van mijn baan, heb nieuwe vriendinnen gemaakt en ben voorzichtig aan het kijken naar een nieuw huisje. Ik kan me zelfs voorstellen dat er een moment komt dat ik weer toe ben aan een nieuwe relatie. Het goede wat uit al deze ellende is voortgekomen, is dat ik nu zeker weet dat ik altijd kan vertrouwen op mijn gevoel. En dat ik nooit meer een man de baas over me laat spelen. Als ik nog steeds dat afhankelijke meisje van vroeger was, had deze nare gebeurtenis waarschijnlijk mijn leven verpest. Maar ik heb veel meer kracht dan ik dacht. Het heeft heel wat tranen gekost, maar ik ben eindelijk trots op mezelf. En mijn rode jurk? Die laat ik innemen en vernaaien tot cocktailjurk. Ooit zal ik erin stralen. Dat pakt niemand me af.”

Lees ook: Jeanette: ‘Mijn man overleed, niemand wist dat we in scheiding lagen’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.