Nienke Plas verloor bijna haar dochter Harley aan een hartafwijking

12 januari 2024

Voor vlogster, comedian en actrice Nienke Plas (37) was 2023 een jaar vol ups en downs. Er was een theatershow en ze kreeg een filmrol, maar dat dochter Harley twee zware hartoperaties moest ondergaan, tekende haar jaar.

We ontmoeten Nienke in Hotel Jakarta in Amsterdam. Als we van skybar Malabar – waar de fotoshoot plaatsvond – naar Bakkerij Westers (ook in het hotel) lopen, kijken we onze ogen uit. Want dankzij de subtropische binnentuin die zich in het hart van Hotel Jakarta bevindt, waan je je even in Indonesië. Maar het grijze weer buiten, zichtbaar door de ramen, brengt ons terug naar de realiteit. Ach, we maken er maar het beste van. Onder het genot van warme drankjes en een lekkere lunch blikken we terug op Nienkes 2023.

Oog van de naald

Nienke: “Het was een mooi en uitdagend jaar waar ik met een goed gevoel op terugkijk. Om te beginnen wordt ons huis verbouwd, waardoor wij het hele jaar bij mijn schoonmoeder in huis hebben gewoond. Sterker nog: volgend jaar april wonen we er al twee jaar… Dat vergt van beide kanten wat aanpassingen. Al was de uitdaging uiteindelijk niet zo groot, want mijn schoonmoeder is een schat, bovendien is ze ook makkelijk. Het is meer dat ik even moest schakelen. Als Resley en ik een keer kibbelen, realiseer ik me dat er mensen meekijken: ja, wat ga jij nu zeggen? Hoe ga je nu terug counteren? We hebben ineens publiek. Op zulke momenten snak ik wel naar een eigen plek. Buiten dat ben ik erg dankbaar dat we hier terecht konden. Een dieptepunt van afgelopen jaar was natuurlijk dat we bijna onze dochter Harley verloren. Toen we niet lang na haar geboorte geconfronteerd werden met haar hartafwijking, was dat heftig. Vooral omdat je in korte tijd moet schakelen. Het ging van: ‘Ze heeft een hartafwijking’ naar: ‘Uw dochter is heel ziek en misschien redt ze het niet.’ Tot: ‘We moeten opereren.’ Dat is zo’n aanslag op je gestel. Op je stresslevel. We konden het bijna niet bevatten. Res raakte in paniek. Ik keek hem aan en zei: ‘Dit is het moment dat je sterk moet zijn. Ze heeft er niks aan als wij down the drain gaan samen.’ Dat werkte goed. Verder was ik vooral boos dat niemand die afwijking had gezien tijdens de vele controles die gedaan worden tijdens de zwangerschap. Aan de andere kant dacht ik: mensen maken fouten, dus het kan gebeuren. En jammer genoeg gebeurde dat nu bij ons. Maar al binnen vier dagen konden we zeggen: ‘Ze is er goed uitgekomen en ze is van de IC af. Het gaat lekker.’ Dat was zo geweldig. Maar als ik terugdenk aan de uren na die boodschap dat ze een hartafwijking had en geopereerd moest worden… Zo diep hebben Res en ik nog nooit gezeten. Het echte hoogtepunt van dit jaar is dat het goed gaat met Harley. En dat we afgelopen februari onze dochter bij ons hadden. Dat ze door het oog van de naald is gekropen. Vorige maand kreeg ze een tweede operatie en ook die heeft ze goed doorstaan. Harley kan nu zonder restricties leven. We hoeven dus niet na te denken: ze is al voor drie feestjes uitgenodigd deze maand, doe maar niet. Het is gewoon goed. Elke twee jaar moet ze op controle, maar dat is het dan ook. Wie had dat kunnen denken toen ze ons vertelden dat onze dochter een hartafwijking had…

Geen rozengeur en maneschijn

“Dat ik weer in de theaters ben gaan spelen met mijn tweede voorstelling Postnatale Expressie was ook een hoogtepunt van afgelopen jaar. Zeker na die hele coronaperiode. Het is zo leuk dat de mensen enthousiast zijn. Ik werk natuurlijk vooral online met mijn YouTube-video’s en op Instagram, juist daarom vind ik het superleuk om in het offline leven in contact te staan met mensen. Die energie voelen en ontvangen, daar doe ik het voor. Nothing tops that. Om even in de werksfeer te blijven. Ik heb dit jaar auditie gedaan voor de hoofdrol in een film. Het waren pittige auditierondes. Ik moest wel drie keer terugkomen, en toen had ik nog een call. Ik heb zoveel mogelijk laten zien waarom ik geschikt zou zijn voor deze rol. Dat heeft z’n vruchten afgeworpen, want een paar maanden geleden werd ik gebeld met het goede nieuws dat ik de rol heb! Dus jawel, nóg een hoogtepunt. Ik mag er helaas verder niks over vertellen, maar ik kan wel zeggen dat het iets heel anders is dan ik tot nu toe heb gedaan. Vaak werd ik toch gecast als mezelf: die lekkere flapuit, die gekke meid. Dat kennen we nu wel. In deze rol word ik veel meer uitgedaagd, al speel ik ook hier een deel van mezelf, maar dan een kant die ik niet vaak laat zien. Ik vind het vet spannend dat ik de hoofdrol heb. Want dan kan ik niet meer meedeinen op het verhaal van een ander. Het wordt sowieso een pittige film, want hij gaat over iets naars wat speelt in de maatschappij. Het is absoluut niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar mijn personage ziet altijd lucht in pijnlijke momenten. Ze kan blijven lachen, hoe klote de situatie waar ze in zit ook is.”

Blijven staan

“Door wat er met Harley gebeurde, heeft 2023 me veel over mezelf geleerd wat ik nog niet wist. Namelijk dat ik als mens best veel aankan. Dat ik in staat ben om in tijden met heftige stresspieken toch gewoon door te gaan. Dat ik blijf staan. En dat ik het ook kan verwerken. Iedereen doet dat op z’n eigen manier, maar bij mij werkte het goed om erover te praten met vrienden, familieleden en kennissen. Als iemand vroeg hoe het met me ging, dan vertelde ik het hele verhaal, van A tot Z. Dat ruimt op. Dan moest ik natuurlijk weer huilen. Maar ik dacht ook: dat is allemaal goed. Je hebt mensen die in een freeze gaan als er paniek is. Die dan niks meer kunnen. Gelukkig had ik dat niet. Ik dacht: sterk blijven, Nienke. Je rug is van titanium. Wat mij ook heeft geholpen – sommige mensen krijgen al de kriebels van alleen het woord – is manifesteren. Het heeft mij op veel momenten overeind gehouden. Of het nou een vorm is van bidden naar hogere sferen of tegen jezelf praten, je moet iets doen wat voor jou werkt. Ik kan je zeggen: ik heb me helemaal de tering gemanifesteerd. En dat hield mij rechtop. Ik snap dat mensen hier sceptisch over zijn. Anders zouden we nu tegen iedereen in Palestina en Israël kunnen zeggen: ‘Manifesteer jezelf even uit die oorlog’, maar dat kan natuurlijk niet. Je hebt niet alles in de hand, maar ik geloof wel dat je – door op een bepaalde manier met jezelf te praten – jezelf kunt oppeppen. Manifesteren is niets meer dan je gedachten reguleren. Ik kan mezelf niet manifesteren om te vliegen. Ik weet wat er mogelijk is, ik kan het in elk geval zó in mijn hoofd sturen, dat ik beter met heftige situaties kan omgaan. Boeien dat het een placebo-effect is. Het heeft wél gewerkt!”

Doen wat ik wil

“Wat ik onwijs leuk vond om te doen, was drie dagen kamperen afgelopen zomer met de klas van Frenky-Dean. Ik hield me natuurlijk niet de hele tijd met hem bezig, maar Frenky vond het wel stoer dat ik mee was. Ik ben zo’n moeder die dan full out gaat! Het thema was piraten natuurlijk had ik uitgepakt en was ik van top tot teen gehuld en ready om in Pirates of the Caribbean te figureren. Die dagen was ik helemaal uit mijn werkmodus. Ik had geen werkstress, maar een heel ander soort stress: alle tafels moeten gedekt worden voor 55 kinderen. Er heerste de hele tijd zo’n vrolijke stemming, zo leuk is dat. Kwamen die meiden ineens naar me toe: ‘Wil je ons alsjeblieft helpen met het oefenen voor de bonte avond? Onze dansjes zijn nog niet af.’ Heerlijk toch?Ik hoop dat in 2024 ons huis en ons kantoor (van Resley’s en Nienkes productie- en managementbureau Going Places, red.) af zijn. Dat geeft veel meer rust. Nu zitten we met ons personeel in een tijdelijk kantoor en dat is prima, maar het voelt gewoon lekker als we straks allemaal op één plek zitten. En dat we in ons eigen huis wonen, met onze eigen spulletjes. Dat we tegen vrienden kunnen zeggen: ‘Kom lekker bij ons eten!’ Van mijn schoonmoeder mag dat nu ook al, maar dan voel ik me toch een beetje bezwaard.Volgend jaar ga ik nog meer doen wat ik zelf wil. Ik heb nu vaak het gevoel dat ik dingen doe omdat ik denk dat het zo moet in plaats van dat ik het wil. Daar hoort ook bij dat ik bij bepaalde mensen goed moet aangeven hoe ik wil dat dingen gaan. Veel meer luisteren naar mijn eigen gevoel. In relaties met mensen die dicht bij je staan, is het goed om aan te geven wat jij belangrijk vindt. Soms kun je door iets uit te spreken juist verder. Ik wil in het vervolg niet altijd maar kiezen voor de lieve vrede. Ik wil me vaker uitspreken, dan ben ik tenminste wel trouw geweest aan mezelf.”

TEKST: THEA TIJSSEN
FOTOGRAFIE: YASMIJN TAN. VISAGIE: WILMA SCHOLTE. MET DANK AAN: HOTEL JAKARTA, AMSTERDAM

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.